ოცნება რომელიც ამიხდა! (დასრულებული)

8 თავი

-თუ არაფერს გრძნობ ბელა... ქუქი ძალიან ცუდ დღეში იქნება...-მითხრა შუგამ და მანაც პასუხის მოლოდინში... საინტერესო მზერა მომაპყრო.
მართლა არ ველოდი ამ კითხვას მაგრამ მინდოდა,რომ გულწრფელი ვყოფილიყავი ბიჭებთან...
                             * * *
მართლა არ ველოდი ამ კითხვას მაგრამ მინდოდა,რომ გულწრფელი ვყოფილიყავი ბიჭებთან...
-მმ...ბიჭებო არ ვიცი ,როგორ გითხრათ...-ვთქვი და მათ სახეებზე საშინელი ტკივილი დ სევდა ამოვილითხე
-გვითხარი ბელა ... არაფერია... გაგიგებთ-მითხრა ტაემ.
-მე ჩემს გრძნობებში სრულად არ ვარ გარკვეული მაგრამ,ქუქის მიმართ არც მე ვარ გულგრილი მეგონა,რომ ის არასდროს მიპასუხებდა იმ გრძნობით რითაც მე ვიყავი შეპყრობილი...ის როცა პირველად დავინახე ... ჩემს გულში დიდი ადგილი დაიკავა...-ეს ვთქვი და თავი ჩავხარე,რომ ლოყების სიწილთლე ბიჭებს არ დაენახათ.
-ხომ გითხარი არაა შუგა ... წამოიყვირა ტაემ.
მის ყვირილზე თავი სწრაფადავწიე და წინ ორი უბედნიერესი ადამიანის თვალებს შევეჩეხე...
-ასეც ვიცოდი,პირიქით ბელა მასაც პირველივე დანახვისთანავე შეუყვარდი-თქვა ტაემ და ჩამეხუტა.
მე ვდუმდი ხმას ვერ ვიღებდი,ნუთუ ასე გაუხარდათ...
-არავითარ შემთხვევაში არ უთხრათ ქუქს,არ გაბედოთ-ვითომ გაბრაზებულმა ვუთხარი...იმ მომენტში ისეთი სახეებით მიყურებდნენ სიცილი ვერ შევიკავე.
-ჰა ჰა ჰაჰაჰა ...აუ ბიჭებო ნეტა ,რამენაირად თქვენი სახეები დაგენახათ-ვუთხარი და სიცილს ვუკელი.
-კარგი რა ბელა,რათქმაუნდა არ ვეტყვით,მან გადადგამს პირველ ნაბიჯს როცა დრო მოვა-მითხრა შუგამ.
-ვიცი შუგა ვიცი.
-მართლა სად უნდა დაიძინოთ ბიჭებო - დაინტერესებულმა ვკითხე.
-შენ ჯერ კიდევ სუსტად ხარ ბელა ,ამიტომ ღამის ერთ მონაკვეთში მე ვიძინებ ერთ მონაკვეთში ტაე ... ჩვენ ხომ გითხარით დაგიცავთთქო -
-კარგით რა ჩემს გამო გაათენოთ უნდა კიდევ,შუგა შენს საყვარელ საქმიანობაზე უარას რატო ამბობ წაფით ორივემ სახლში...მარტოც კარგად ვიქნები-ვუთხარი და ცოტა კიდეც შემრცხვა რომ ჩემს გამო შუგაც კი უარს ამბობდა ძილზე.
-ბელა...შენს უსაფრთხოებაზე მნიშ ნელოვანი ახლა არაფერია-შენ შეგიძლია მშვიდად დაიძინო.
-კარგი ხო...ვიძინებ მე- ვუთხარი და დასაძინებლად მოვემზადე.
-კარგი ტკბილი ძილი ბელა-მითხრა ტაემ.
-ტკბილი ძილი-გავუღიმე.
შემდეგ მეც და ტაემაც მალე გადავეშვით სიზმრების სამყაროში შუგა კი გარეთ კარებთან ,სადარაჯოდ დადგა.
(ბელას სიზმარი)
-არაა ... გთხოვვვ...არააა ალექსსს გთხოვ ... მტკენ ხელსსს..გთხოვ... მას არაფერი დაუშავო გთხოვ...-ვყვიროდი მაგრამ არ ესმოდა ალექსს ის ისევ აგრძელებდა ქუქის ხრჩობას
მალე გვერდით მივიხედე დ 6 ადამიანის გვამი დავლანდე,ტირილი ყვირილი მინდოდა მაგრამ ვერაფერს ვერ ვაკეთებდი...
შუგას pov:
უკვე 5 საათია კარებთან ვდგავარ ძილი კი მომერია მაგრამ,ბელას გამო ამ ერთ დღესაც გადავიტან... სკამზე ჩამოვედი ... ვერც კი გავიგე თურმე ჩამთლიმა... როცა ბელას ყვირილი მომესმა...
პალატაში შევვარდი...იქ ბელა იყო რომელიც ოფლში ცურავდა და ყვირობაა გაურკვეულად... მალე ტაეც წამოხტა.
-რა ხდება შუგა-დაბნეულმა მკითხა.
მე კიდევ ბელასთან მივვარდი და ვაღვიძებდი... ის კი ტიროდა და შველას ითხოვდა... გამუდმებით ქუქის სახელს იძახდა...
-ტაე სწრაფად წყალი მოიტანე.ტაეც სწრაფად წყლის მოსატანად გავიდა...
-ბელა გაიღვიძე შუგა ვარრ ბელაა...-თანდათან იღვიძებდა ბელაც.
-შშშუგგა ... ქუქი ქუქი მან მოკლაა ქუუქ...-ტიროდა ბელა.
-არავის არავინ მოუკლავს ბელა უბრალოდ ცუდი სიზმარი იყო...-თანდათან მშვიდდებოდა ვამჩნევდი.
-შუგა მეშინია... რომ რამეს დაგიშავებთ...-იტირა და მაგრამ მომეკრო.
-არავის არაფერს დაგვიშავებს დამშვიდდი.
ტაემ წყალი მოიტანა ბელა ცოტა მოფხიზლდა მაგრამ ძილი მაინც ერეოდა და მალე ისევ დაიძინა...
-შუგა ახლა დაიძინე მე დავდგები კარებთან...
-კარგი ტაე.
მალე ვერც კი გავიგე ისე ჩამეძინა.
ბელას pov:
დილით რომ გავიღვიძე ,წყალი მინდოდა მაგრამ არ იყო... მდივანზე მძინარე შუგა შევნიშნე.ისე ტკბილად ეძინა ,რომ ვერ გავაღვიძებდი და თან მის გაღვიძებას ვერ შევძლებდი... ამიტომ წამოდგომა ვცადე როცა ტაემ კარები შემოაღო...
-დილამშვიდობისაა... კარგად ხარ ბელა?მეგონა გეძინა ,რამე ხომ არ გჭირდება...-მკითხა და სკამზე ჩამოჯდა ჩემს გვერდით.
-ამმ კი ტაე კარგად ვარ ... იცი ტაე წყალი მინდა... თუ არ შეწუხდები,რომ მომიტანო...-მორცხვად ვუთხარი.
-არა რა შეწუხება ახლავე მოგიტან ...-მითხრა და გარეთ გავიდა წყლის მოსატანად.
ისე მიხაროდა,როცა ვინმე ჩემზე ზრუნავდა... რომ აღფრთოვანებას ვერ ვმალავდი... ალბათ ყველაზე სასიამოვნო გრძნობა ისაა ,როცა გრძნობ რომ ვიღაცას სჭირდები... ან თუნდაც უყვარხარ და შენს დაცვას მუდამ ცდილობს.უკვე ვხდები რატომ ,არის ადამიანი ასეთი ბედნიერი... მას ჰყავს ადამიანი რონელსაც უყვარს...
* * *
2 დღეში გამწერეს უკვე ,კარგად ვიყავი, ყველა თავზე მევლებოდა,განსაკუთრებით,ქუქი არ მცილდებოდა გვერდიდან.სკოლაში კი ხვალ ვაპირებდი წასვლა რაც ძალიან არ მინდა,მაგრამ უნდა წავიდე ,რომ გამოცდები მოდის...
ასე 10 იქნებოდა როცა ოთახში ავედი და დაძინებას ვაპირებდი... ძალიან ბედნიერი ვიყავი...მაგრამ რაა ჩემი ცხოვრება ხასიათი წამსვე ჩამეშხამა და კანკალმა ამიტანა როცა ტელეფონზე sms მოვიდა.
Sms:
-აბა როგორ გრძნობ საყვარელო "დაიკო" თავს, ხომ იცი რომ ჩვენ საუბარი არ დაგვისრულებია... იცი შენი შეყვარებული და მისი მეგობრები ძალიან მიშლიან ნერვებს...მმმ რა გავუკეთო ან რომლიდან დავიწყო,აამმ ვიცი ვიცი ეს ჯონგკუკი იქნება,ჰაჰაჰაჰა
ამ იცი მათი გადარჩენა შეგიძლია "დაიკო",ხო მთავარი ხვალ ×××××× ××××× აქ მოდი 7 საათზე მარტო გაიგე ...
-მათ არაფერი დაუშავო იდიოტო ... მათ ,რომ რამე დაემართოთ ყველა ციხეში ამოყოფთ თავს ... ამას გპირდრბით დედაშენი კიდევ სამუდამოდ ... სამუდამოდ გამოიკეტება 4 კედელში .ამას გპირდები...-ხელის კანკალით დავწერე sms ...
-ვაა დამუქრებები და გამბედაობები ვისწავლეთ "დაიკო"ხვალ 7 ზე არ დაგავიწყდეს ...
-კარგი მოვალ...-sms გავგზავნე და კანკალმა ამიტანა ისევ...
არც არაფერი მესმოდა და ვერც ვერაფერს ვგრძნობდი.
ასე ჩუმად ვიჯექი ოთახში...სახე დამისველდა მე კიდევ ვერც კი ვტოკდებოდი,სუნთქვა მეკვროდა იმის წარმოდგენით თუ რას უზამდა ალექსი,ქუქს და ბიჭებს...
რატომღაც გასეირნება მომინდა ...მოსაცვამი მოვისხი და ქვემოთ ჩავედი.
რატომღაც...მხოლოდ ჰობი,ჯინი და ნამჯუნი დამხვდნენ ... ალბათ შუგას ეძინა მაგრამ დანარჩენები ,რომ არ ჩანდნენ გამიკვირდა...ნამჯუნმა შემნიშნა რადგან ,ის სავარძელი რომელზეც, მან იჯდა პირდაპირ კიბეებს უყურებდა...
-ბელა კარგად ხარ?რატომ ჩამოხვედი?გაფითრებული ხარ თან ...დაძინრბას ხომ აპირებდი?-მომაყარა კითხვები.
-მმმ კი კარგად,ვარ უბრალოდ გასეირნება მომინდა...ისე დანარჩენები სად არიან...
-გინდა გამოგყვეთ ,რომელიმე... შუგას და ტაეს ძინავთ... ჯიმინი და ქუქი კიდევ საქმეზე არიან გასული-ჩამომიყალიბა ჯინმა.
-აამ კარგი... არაა არ მინდა გამოყოლა... სუფთა ჰაერზე გავივლი ცოტას და მოვა მალე...-ვუთხარი და მოსაცვამი შევისწორე და გარეთ გავედი.
გარეთ გასულს აპრილის ნაზი სიო მომეგება... ეს ისეთი სასიამოვნო იყო ღრმად ჩავისუნთქე ჰაერი და ბილიკს გავუყევი,რომელიც პატარა პარკისკენ მიუყვებოდა... სიო ნაზად მირხევდა თმებს... ფიქრისთვის უამრავი დრო მქონდა მეც არ დავაყოვნე და ფიქრებში ჩავიძირე...
მაცბუნებდა ის ფაქტი,რომ ხვალ ალექსი უნდა მენახა სუნთქვა მეკვროდა,რომ წარმოვიდგენდი ალექსს. ალექსი ისეთი სახიფათოა,ბიჭებს ,რომ რამე დაუშავოს ჩემს თავს არ ვაპატიებ, ქუქის რომ რამე დაუშავოს მოვკვდები ... ქუქიმ ,ხომ ჩემი ცხოვრების მთავარი შემადგენელი ნაწილია,რათქმაუნდა დანარჩენი ბიჭებიც მაგრამ... ქუქი ... ქუქიმ გადამარჩინა,მან დაუპატიჟებლად და სამუდამოდ შემოიჭრა ჩემს გულში.
ამ ფიქრებში გართულმა ,ვერც კი შევნიშნე ,როგორ გადავუხვიე სხვა უცხო ქუჩისკენ,ფიქრებიდან ჩაბჟუტულმა ლამპიონმა გამომიყვანა,არაფერი მეცნობოდა იმ ქუჩაზე ... არც ლამპიონები აღარ ანათებდა ... უკან განათებული ლამპიონისკენ წავედი... იქ კიდევ ვიღაცა იწვა ... ლამპიონის ქვეშ,მეც მისი გაღვიძევა ვცადე მინდოდა გამეგო სად ვიყავი.
-უკაცრავად ბატონო-აკანკალებული ხმით ვუთხარი.
-რა გინდა გოგონა,ხომარ დაიკარგე,საყვარელო-ფეხზე ხელი მომკიდა...ამაზე შევცბი და უკან უკან წავედი კანკალით...უკან კიდევ ვიღაცას დავეჯახე...უკან შევბრუნდი და...
*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*
ჰმ აბაა როგორიაა 😊😁