ოცნება რომელიც ამიხდა! (დასრულებული)

12 თავი

-დიახ ჩვენ მისი დები ვართ-ერთად წამოვიყვირეთ მე და ჯენიმ.
-ხომ კარგადაა ბელა-ახლა ბიჭებმა აყაყანდნენ...ქუქი კი ექიმს ყურებ დაცქვეტილი უსმენდა.
-დამშვიდდით კარგადაა ,უბრალოდ დაღლილია ძალიან.
-მისი ნახვა შეიძლება-ისევ ერთდროულად წამოიყვირეს ყველამ.
-კი ოღონდ ცოტა დროით.
-კარგი.
მალე ყველა ბელას პალატაში ვიყავით.
ბელას pov:
თვალები როცა გავახილე ექთნის მომღიმარი სახე დავინახე.
-როგორ ხართ ქალბატონო-გამიღიმა.
-უკეთესადაც შეიძლება-მეც რაც შემეძლო გავუღიმე.
-კარგით ახლა თქვენი მეგობრები მოგინახულებენ,ბევრი არ ილაპარაკოთ ჯერ კიდევ სუსტად ხარ-მითხრა და კარები გაიხურა.
მალე პალატაში თითქმის ყველა შემოვიდა ,ჩემი თვალებიც ხა გულიც კი სხვას ეძებდა.
-ბელა როგორ ხარ?-ცრემლიანი თვალებით მკითხა სანდრამ.
-რამე ხომარ გჭირდება?-ახლა ბიჭებმა დაიწყეს
-უკეთ ვარ დამშვიდდით,არც არაფერი მჭირდება-გავუღიმე ნაძალადევათ.
ბევრი ილაპარაკეს მე კი ხან თავს ვუქნევდი ხან კიდევ ნაძალადევად ვიღიმოდი.
-ახლა კი ყველაა გარეთ გადით ბელასთან ჩვენ დავრჩებით-ჯენიმ დაიწყო ბიჭების გარეთ გაყრა.
-კარგი ხო მივდივართ -ჯიმინმა დაიწყო წრიპინი ჯენისავეთ.
-ჯიმინ!გარეთ-ჯენიმ ისევ შეუღრინა.
-კარგი ჰო-გარეთ გავარდა ჯიმინი სიცილით.
-გოგოებო რამე თუ დაგჭირდებათ დაგვირეკეთ აუცილებლად-გვითხრა ჯინიმ.
-კარგი ჯინ მადლობა-გავუღიმე.
ბიჭებმა კარები გაიხურეს თუ არაა გოგოებს ლაპარაკი დავუწყე.
-ისსა დაა... სადაა -ენა დამება.
-ქუქი მოვა მალე -გამითიმა ჯენიმ.
-საიდან მიხვდი რო ქუქი უნდა მეკითხა-დაბნეულმა ვკითხე.
-ჩვენ იმაზე მეტი ვიცით ვიდრე შენ გგონია ბელა,ჩვენ შენი ტყუპისცალები ვართ-სიცილით მითხრა სანდრამ.
-არ უარყო ბელა,ვიცი ქუქის მიმართ რასაც გრძნობ-გამიღიმა ჯენიმ.
-და კიდევ დარწმუნებულები ვართ,რომ ქუქისაც იგივე გრძნობები აქვს შენდამი-სანდრამ წარბის აწევით მითხრა.
-მართლა ასე ფიქრობთ გოგოებო.
-კიი -ორივემ ერთხმად მითხრეს.
ამ დროს კიდევ კარები გაიღო და ქუქი შემოვიდა.
-ძაღლი ახსენე და ჯოხი ხელში დაიჭირე ამაზეა ნათქვამი - ჩაიჩურჩულა ჯენიმ ჩემს გასაგებად.
-ჯენიი-ვითომ გაბრაზებული სახით შევხედე.
-გამარჯობა გოგოებო-ქუქიმ მოგვესალმა.
-გამარჯობა... სანდრა ჩვენ ხომ ბელას ტანსაცმელი უნდა მოგვეტანა,წამოდიი- ლოყაზე მაკოცეს ორივემ და ჯენიმ ყურში ჩამჩურჩულა მიდი დაო აბა შენ იცი...ძალით გაათრია სანდრა პალატიდან.
ამაზე ქუქს გაეღიმა,მის ღიმილში კი როგორც ყოველთვის დავიკარგე,გულში რაღაც თბილმა თითქოსდა ჩამეღვარა.
-როგორ ხარ ბელა-ჩემს ლოგინზე ჩამოჯდა და ჩემი ხელი ხელში მოიქცია.
-უკეთ-გავუღიმე.
-მაპატიე ბელა რომ ვერ დაგიცავი ,ჩემი ბრალია ასეთ მდგომარეობაში რომ ხარ-თავი ჩახარა.
-შენ არაფერ შუაში არ ხარ,უბრალოდ ყოველთვის ცუდ დროს ცუდ ადგილას ვჩნდები,თქვენც შარში გაგხვიეთ,ჩემს გამო უამრავჯერ საფრთხეში ჩაიგდე თავი მე მაპატიე... ცამტოვეთ აქ არ მინდა კიდევ საფრთხე შეგიქმნათ-ამაზე მეც თავი ჩავხარე და მეორე ხელით ცრემლები მოვიწმინდე.
-ბელა მომისმინე-ამაზე ორივე ხელო მხრებზე დამადო -თვალებში შემომხედე,მე შენ არასდროს არ დაგტოვებ,უკვე მილიონჯერ ვცადე ამის თქმა მაგრამ ახლა საბოლოოდ უნდა გითხრა,იცი რატომ არ დაგტოვებ,იცი რატომ ვერ ვიტან შენს ცრემლებს,იცი რატომ არ მიყვარს სეჰუნთან რომ ლაპარაკობ,იცი რატომ მიხარია შენი ბედნიერება,იცი იმ დღეს რატო გადაგარჩინე,იცი რატომ წამოგიყვანე ჩვენთან...-ამაზე დადუმდა ორი წამით,მე კიდევ გაოგნებული ვუყურებდი-იცი რატომ ბელა... იმიტომ რომ ... მიყვარხარ,სიცოცხლეზე მეტად მიყვარხარ ... როცა გადაგარჩინე იმ წამიდან მიყვარხარ... და ნუ მთხოვ რომ დაგტოვო... შეიძლება შენ არ გიყვარდე მაგრამ მე მე სიცოცხლის ბოლომდე მეყვარები... რადგან პირველი და უკანასკნელი ხარ ვინც ასე გულით შემიყვარდა...მაპატიე თუ როდესმე გაწყენინე ეს სიტყვებიც უბრალოდ დაივიწყე-ეს დაასრულა მხრებიდან ხელების ჩამოშვება დაიწყო.
მე კიდევ ვერ ვაცნობიერებდი...ამ წამს ქუქიმ სიყვარული ამიხსნა... რაა ...არ მჯერა...
-ქუუქ...მეეც მიყვარხარ...
ქუქის pov:
მთელი 4 საათი პარკში ვიჯექი და ვფიქრობდი ბელასთვის მეთქვა თუ არაა მალე შუაგამაც მომწერა რომ ბელამ გაიღვიძა.
-სხვა გზა აარაა ან დღეს ვეტყვი ან არასდროს.მალე ბელას პალატის კარებთან ვიყავი სამჯერ მივბრუნდი და ბოლოს როგორც იქნა კარრბი შევაღე... გოგოებიც წავიდნენ და მე და ბელა დავრჩით პალატაში.მის გვერდით დავჯექი ამოვისუნთქე მისი ხელი ჩემს ხელებში მოვიქციე და ლაპარაკი დავიწყე...
-როგორ ხარ ბელა?-ნაზად გავუღიმე
-უკეთ-გამიღიმა.
-მაპატიე ბელა რომ ვერ დაგიცავი ,ჩემი ბრალია ასეთ მდგომარეობაში რომ ხარ-თავი ჩავხარე.
-შენ არაფერ შუაში არ ხარ,უბრალოდ ყოველთვის ცუდ დროს ცუდ ადგილას ვჩნდები,თქვენც შარში გაგხვიეთ,ჩემს გამო უამრავჯერ საფრთხეში ჩაიგდე თავი მე მაპატიე... დამტოვეთ აქ არ მინდა კიდევ საფრთხე შეგიქმნათ-ამაზე მეც თავი ჩახარა და მეორე ხელით ცრემლები მოიწმინდა.
-ბელა მომისმინე-ამაზე ორივე ხელო მხრებზე დავადე-თვალებში შემომხედე,მე შენ არასდროს არ დაგტოვებ,უკვე მილიონჯერ ვცადე ამის თქმა მაგრამ ახლა საბოლოოდ უნდა გითხრა,იცი რატომ არ დაგტოვებ,იცი რატომ ვერ ვიტან შენს ცრემლებს,იცი რატომ არ მიყვარს სეჰუნთან რომ ლაპარაკობ,იცი რატომ მიხარია შენი ბედნიერება,იცი იმ დღეს რატო გადაგარჩინე,იცი რატომ წამოგიყვანე ჩვენთან...-ცოტახანი დავდუმდი-იცი რატომ ბელა... იმიტომ რომ ... მიყვარხარ,სიცოცხლეზე მეტად მიყვარხარ ... როცა გადაგარჩინე იმ წამიდან მიყვარხარ... და ნუ მთხოვ რომ დაგტოვო... შეიძლება შენ არ გიყვარდე მაგრამ მე მე სიცოცხლის ბოლომდე მეყვარები... რადგან პირველი და უკანასკნელი ხარ ვინც ასე გულით შემიყვარდა...მაპატიე თუ როდესმე გაწყენინე ეს სიტყვებიც უბრალოდ დაივიწყე-დავსრულე და გარეთ გასვლა დავაპირე.სრულიად დავიცალე გრძნობებისგან ეს რომ ბელას ვუთხარი, ის კი ჩუმად იყო კარებისკენ მივდიოდი ,არ ვიცი რას ვაპირებ...უცებ ბელას სიტყვებმა გამაშეშა
-ქუუქ...მეეც მიყვარხარ...
-...-შევბრუნდი დაგაოგნებული ვუყურებდი.
-ქუუქ მეც მეც მიყვარხარ...სიცოცხლეზე მეტად მიყვარხარ...მეგონა ჩემს მიმართ ვერაფერს გრძნობდი ... მეშინოდა შენი დაკარგვის...
ბევრი აღარც მიფიქრია იმწამსვე ბელას ხელები მჭიდროდ მოვხვიე.
-არასდროს აღარ დაგტოვებ მარტო.
-არც მე... -მხრებზე ხელი დავადე და მის სახესთან სანტიმეტრებით ვიყავი დაშორებული მალე ბელას წითელ ტუჩებს დავეწაფე... ბელაც ამყვა კოცნაში.
ბელას pov:
ისე მომხვია ხელები თითქოს სადმე მივდიოდე...მეც მჭიდროდ მოვხვიე ხელები წამებში ქუქიმ მისი შავი თვალები მომაპყრო ... 2 წამში კი ჩემს ტუჩებს დააცხრა...მეც ავყევი.
მალე ჩემს გვერდით დაწვა
-ქუუქ.
-გისმენ.
-დღეს ჩემთად დარჩები.
-რათქმაუნდა რომც თქვა არ მინდაო არავინ მოგისმენს-ჩაიცინა. 2 წამიანი კოცნა დამიტოვა და თავი ჩემს კისერში ჩარგო.
ასე 1 საათში პალატის კარი გაიღო... მე თვალები დახუჭული მქონდა და ქუქის ეძინა... სანდრამ და ჯენიმ შემოყეს თავები.
-ოოო აქ ზედმეტები ვართ ბელას ნომზე მივწერ ჩვენ წავიდეთ-თქვა ჯენიმ
-რა საყვარელია წყვილია არაა -ჩაიცინა სანდრამ.
-გამოადგი გოგო ფეხი არ გააღვიძო.
მეტი არაფერი გამიგონია,გავიდნენ თუ არაა მე ჩამეღიმა ქუქისკენ გადავტრიალდი მოვეხვიე და სიზმრების სამყაროში გადავეშვი.
-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-
შემდეგ დაახლოებით 3-4 თავი დარჩა და ვასრულებ😁მადლობა ვინც ჩემს ფიკს კითხულობს❤