11

22 5 1
                                    

they all sat down at the floor, kinuha ko naman ang ilang bag na dala nila para ilagay sa tabi.

nagtipon-tipon kami sa sala para pag-usapan kung saang kwarto matutulog ang boys at ang girls dahil basically, it's not allowed sa amin.

we respect our girls.

"hyung, wala ka bang pagkain dito?" jinyoung said while inspecting what's inside our refrigerator. somi shouted at him.

"ano ba 'yan, baejin! magtino ka naman! pagkain ba pinunta mo rito?!" she said harshly. nagkunwari si jinyoung na masakit ang puso. hawak hawak pa nito ang dibdib ang emosyonal na itinuro ang dalaga pabalik.

"bakit, ikaw ba somi? makapagsalita ka d'yan e nguya ka nga nang nguya!" baejin fired back kaya naman itinigil ni somi ang pagkain niya sa dala niyang snacks.

"oh, ayan, okay kana?" she said fluently with a hint of sarcasm.

i can't stand seeing these crackheads talk to each other this way kaya naman naghanap ako ng topic para ma-divert ang attention nila.

"so, let's talk about the rooms. kung sinong magkakakasama sa iisang kwarto." panimula ko. silence reigned the whole room.

it was awkward, actually. katabi ko si mila on my right side while jihoon is in front of me.

s'yempre nakakailang pero 'di ko na pinagtuunan ng pansin dahil baka sabihin nila daehwi na magtigil ako.

haha, 'di naman ako basagulero para maghanap ng away 'no. nakakailang lang talaga because of our background and what happened between us in the past and also in the present.

yeah, he's still the same. walang siyang pinagbago, kung meron man ay 'yong pagiging competitive niya sa bagay bagay.

"somi and mila will share my room." i said and looked at the both of them.

mila only nodded her head as a sign of approval. somi showed his hand ns naka-like sign.

tumango rin ako sa kanila at itinuro kung saan naroon ang kwarto ko.

pumunta sila doon at chineck ang aking kwarto. naiwan lahat ng boys sa baba at nagusap-usap para malaman namin kung sino ang makakasama namin.

good lord, i don't want to see jihoon's face next to me. parang 'di ko kakayanin, mahihimatay ata ako.

kidding, hindi p'wedeng mamatay ang g'wapo. endangered na ang specie namin, e. kakaonti na lang tapos babawas ko pa sarili ko?

"let's play kai bai bo, dali!" daehwi and giggled. para siyang sinapian ng bulating inasinan dahil sa asta niya.

nagsimula kaming maglaro pero wala pa ring nananalo. halos pare-pareho kami ng resulta sa tuwing nagsisisigaw kami kaya naman tumayo si guanlin sa isang upuan at pinukaw ang atensyon namin.

"alam ko na para masaya, sa sahig lahat matutulog. isang helera, maglatag na lang tayo tapos magkaroon tayo ng boys talk mamayang gabi. exciting 'di ba?!" guanlin screamed kaya naman pinalo siya ni seongwoo para patigilin siya.

sabi sa inyo, maling mali na pumayag pa ako. hindi pa nagsisimula ang party pero nad-damage na utak ko.

[ mila's ]

my hands were soaking wet dahil sa pawis. somi looked at me and landed her eyes at my hands which are shivering.

kanina niya pa ako tinititigan nang ganito katalim. may galit ba siya sa akin? is it because i am close to her boy friends, o baka naman may iba pang rason?

gosh! what's with her stare, seems like she's ready to kill someone in a minute.

"ang galing mo rin umarte, 'no?" she walked towards my direction and held my arms.

ang higpit ng hawak niya kaya naman pumiglas ako.

"what the hell are you saying?!" i spatted her. she only rolled her eyes and look at me intently.

"magkasabwat kayo ni jihoon, 'di ba?! gusto niyong pabaksakin si daniel? to think that you two are dating but you're just playing with him?" how did she know our plan? did somebody tell it to her?

hindi ko alam kung anong sasabihin ko sa kanya kaya naman itinulak ko na lamang siya.

"you are insane, somi! hindi ko alam 'yang mga sinasabi mo!" for the second time, she grabbed my cheeks at bigla akong sinampal.

ang sakit. parang tinipon niya lahat ng lakas niya sa sampal na lumagapak sa aking pisngi. hinawakan ko iyon.

i won't fight back. she think i'm playing with daniel? noong una lang 'yon! ngayon, i feel some spark between us. my heart is beating insane when daniel is around.

nahuhulog na ako sa kanya, ngayon ko pa ba siya lolokohin?

"i don't know that. hindi ko alam 'yang sinasabi mo." with that, i cried. hindi ko nilakasan ang hikbi ko. ayokong marinig yun ng mga tao sa baba.

ayokong makaabala.

"really, bitch? you don't know? ha! spare the drama, please. i was there that night when you met jihoon in a restaurant. sinundan ko kayo, i was there the whole time na nagu-usap kayo about your evil plans connected to daniel! i can't stand seeing you two wreck daniel. sirang sira na siya tapos wawasakin niyo, ganoon ba, mila? huh? to think you're intelligent pero hindi mo naman ginagamit sa kabaitan! gaga ka! gaga!" she stormed out. napahagulgol ako.

i bended my knees in front of her and apologize. she was there, she heard our conversation. little did she know that in bidding our goodbyes to each other, i told jihoon to stop his plans because i am truly in love with daniel.

she only heard those bad ideas of us. pero, wala na iyon.

walang wala na. sinabi ko na ang tunay kong nararamdaman that's why i asked daniel if we can date each other.

that's it. that's the whole story but the fact that she doesn't hear those words that i've thrown to jihoon before i go home makes me cry more.

she don't know what my feelings are.

akala niya na sasaktan ko si daniel pero hindi. how can i hurt the man that i love the most kapalit ng kasiyahan ng iba?

"i'm sorry but you missed the whole idea-" she cut me there.

"bullshit! nandoon ako! narinig ko lahat ng usapan niyo! hindi ako bingi, mila! may tainga ako!" sinampal niya ulit ako. she let out a sarcastic smile while pointing the scream of the boys below.

"tell them the truth." she said and i cried more.

why? i don't want to hurt daniel.

"somi, please. hahanap ako ng timing. please, please. just let me." i cried and pleaded to her.

"you are a pathetic bitch. get out of daniel's life. after you say the whole thing to him, leave him. forever. don't ever show your face to us. nakakadiri kang babae ka." inayos niya ang damit niya pati ang kanyang mukha at iniwan ako sa loob ng kwarto.

humagulgol ako at napahawak na lamang sa aking tuhod habang dinidibdib ang sakit na ibinato at isinampal niya sa akin.

she's right, mila. you are a pathetic human. you don't belong to them. kahit na magustuhan mo si daniel, kapag nalaman niya ang sikreto mo, iiwan at iiwasan ka niya.

that thought of mine broke my heart. you are insane, mila. nahulog ka sa sarili mong bitag, ngayon magbabayad ka.

you have to suffer the pain you created. i slapped my face and hugged my knees while crying endlessly.

hate : danielWhere stories live. Discover now