Ματωμένα Δάκρυα

Part 34

ΑΦΡΟΔΊΤΗ

Καθίσαμε σε μια ωραία πιτσαρία στο κέντρο της πόλης. Ήταν νωρίς το μεσημέρι και ο κόσμος ήταν έξω.

-Για πες τα νέα σου Φαιη μου. Με τον Νίκο όλα καλα;

Ηξερα που χτύπησα. Και χτύπησα σε νεύρο.

-Ε να.. Ο-ο Νίκος...

Χαμήλωσε το κεφάλι και έπαιζε νευρικά με τα δάχτυλα της.

-Τι έκανε το γουρούνι πάλι;

-Τον έπιασα με την Ξένια.

Ένας αναστεναγμός σοκ βγήκε από το στόμα μου. Είχα βάλει και τα χέρια μπροστά και είχα γουρλωμένα μάτια.

Η Ξένια είναι το τσουλι της σχολής. Έχει τον μπαμπακα της να την ξελασπώνει. Αλίμονο να πετύχει τίποτα στην ζωή της. Έχει πάει με όλο τον αντρικό πληθυσμό.

-Δεν κάνεις πλάκα έτσι;

-Καθόλου.

Ειπε με σπασμένη φωνή. Το κατάλαβενες το κρακ που έκανε και την δυσκολία που είχε να μιλήσει.

-Δεν σου αξίζει αυτός. Τις είχε τις ευκαιρίες του. Τώρα... Πάμε για άλλα.

-Σε ευχαριστώ.

-Φίλη μου είσαι εννοείται...

ΑΝΝΑ

Η ώρα περνούσε αργά και βασανιστηκα.

Η βόλτες από το δωμάτιο στο σαλόνι και παλι πίσω με είχαν κουράσει.

Αφήστε που είχα αρχίσει να πεινάω κιόλας.

Κουδούνι.

Παντα στην ώρα του δεν μπορώ να πω.

Άνοιξα την πόρτα και αυτό που είδα με είχε συγκινήσει.

Ήταν ο Στέφανος με μια μεγάλη ανθοδέσμη τρυανταφυλλα. Με κοιτούσε στα μάτια και θα ορκιζόμουν πως ο χρόνος σταμάτησε.

-Αυτά στην πιο όμορφη κοπέλα και μάνα του παιδιού μου.

Έσπασε την σιωπή.

-Σε ευχαριστώ.

Είπα δειλά.

-Πέρνα μέσα.

Έκανα στην άκρη και πέρασε. Πήρα τα τρυανταφυλλα και τα μυρισα. Θεέ μου πόσο πιο τέλειος μπορούσε να γίνει;

-Ενα λεπτό να τα βάλω σε βάζο.

Μετά από κάποια λεπτά, είμασταν καθισμένοι στον καναπέ.

Μπορούσες να διακρίνεις την ηλεκτρισμένη ατμόσφαιρα.

Τον λόγο πήρε αυτός.

-Άννα...

Με πλησίασε. Το άρωμα του ήταν τοσο μεθυστικο. Δεν άντεξα άλλο.

Τον άρπαξα από το πουκάμισο και τον φίλησα με πάθος.

Τα χείλια μας συγκρούστηκαν. Έπεσα σχεδόν πάνω του.

Πείτε πως είναι η ορμόνες, η καψούρα, το ότι είναι τόσο σεξυ. Αλλά τι να κάνω; Τον θέλω.

Το σκατα κάνεις ρε Άννα; Υποτίθεται ήρθε για να μιλήσετε. Όχι να βγάλετε τα μάτια σας!

Τον έσπρωξα και με κοίταξε με απορία.

-Σ-σ-συγγνωμη. Παραφερθηκα.

Με πλησίασε με άγριες διαθέσεις.

-Π-πάω να μας.. Μας... Μας βάλω κάτι να φάμε.

Προσπαθουσα να συγκεντρωθω. Οι παλμοί μου είχαν φτάσει στα ύψη.

Πήγα στην κουζίνα και έβαλα ένα κρύο ποτήρι νερού.

Αφου κατάφερα να συνέλθω, πήγα στο σαλόνι με δύο γεμάτα πιάτα με μακαρόνια.

-Κάτσε να φάμε γιατί έχω πεθάνει της πείνας.

-Φυσιολογικό βρε Άννα. Είσαι έγκυος. Πρέπει να τρως.

Όταν τρώγαμε κανείς μας δεν έβγαλε κουβέντα.

Τελείωσε πρώτα αυτός.

Άφησε το πιάτο κάτω και με κοιτούσε.

-Έχω κάτι;

Ειπα σχεδόν μπουκωμένη από την τελευταία μου μπουκιά.

-Εκτός το ότι είσαι πανέμορφη και λάμπεις όχι.

Μην κοκκινίσεις. ΜΗΝ ΚΟΚΚΙΝΊΣΕΙΣ.

Too late darling.

Άφησα το πιάτο κάτω και ένιωθα το πρόσωπο μου να έχει γίνει ντομάτα.

Με πλησίασε και μου άγγιξε το μάγουλο με τρόπο που μόνο αυτός ήξερε.

-Ποτέ δεν έπαψα να σε αγαπώ.

Μου είπε σταρατα. Έτσι απλά.

Θεέ μου με αγαπούσε. Πετούσα στον έβδομο ουρανό.

-Και εγώ σε αγαπάω!

Του είπα και κολλήσαμε τα μετοπα μας χαμογελώντας και οι δύο.

Λίγη ώρα μετά μου εξηγησε τα πάντα. Η αλήθεια ήταν πως είχα βιαστεί πολύ να τον κρίνω. Και εγώ το ίδιο θα έκανα. Βασικά πήγα να το κάνω αλλα με πρόλαβε.

Τέλος πάντων. Τώρα όλα είναι στο παρελθόν. Περιμένουμε μια κόρη να μεγαλώσουμε.

Ήμουν στην αγκαλιά του και με χαϊδευε μια στα μαλλιά και μια στην κοιλιά μου.

-Αννα θέλω να...

Ντρινννννννν.

Φτου!!! Κωλο κουδούνι!

-Κάτσε λίγο ρε Στέφανε να δω ποιος είναι.

Σηκώθηκα και πήγα με φωτιές να βγαίνουν από τα αφτιά μου, να ανοίξω.

Όποιος είναι θα τον....

-Άγγελε;;;;;;

Ουπςς. Ο Αγγελος! Τι θέλει εδώ; Θα καταφέρει να ξανακερδισει την Αφροδίτη; Η ή Αφροδίτη θα  μάθει τι έκανε και δεν θα τον συγχώρεσει;