Ματωμένα Δάκρυα

Part 42

ΑΦΡΟΔΊΤΗ

-ΑΑΑΑΑ!

Εδώ και μισή ώρα ακουγόταν η φωνή της Άννας. Σπαραζε η καρδιά μου να την ακούω έτσι.

-Έλα εδώ μωρό μου...

Άνοιξε τα χέρια του ο Αγγελος και χώθηκα μέσα στην αγκαλιά του...

Μακάρι να πήγαιναν όλα καλά.

ΑΝΝΑ

Το δωμάτιο τοκετού ήταν κρύο και άδειο. Μόνο Ο Στέφανος που μου κρατούσε το χέρι μου έδινε ζεστασιά.

Κάτι πήγαινε λάθος. Το ένιωθα.

Μετά απο λίγο η Λένα σταμάτησε και μια νοσοκόμα σκούπισε τον ιδρώτα της. Ύστερα με κοίταξε χωρίς να κουνηθεί από την θέση της.

Έβγαλε τα γάντια της με οργή και πέρασε αμήχανα τα χέρια της στα μαλλιά της.

-Ε-είναι κάτι λάθος;

Ρώτησε ο Στέφανος με ανησυχία.

-Το παιδί έρχεται ανάποδα. Είναι ένα θέμα γιατί η Άννα είναι εξαντλημένη. Θα δοκιμάσω ακόμα μια φορά. Αν και υπάρχουν κίνδυνοι.

-Κάνε ότι μπορείς Λένα..

ΑΦΡΟΔΊΤΗ

Περιμέναμε και περιμέναμε... Τίποτα. Απόλυτη ησυχία.

Ακούσαμε γρήγορα βήματα να έρχονται προς το μέρος μας.

-Στέφανε! ΣΤΈΦΑΝΕ.

Ούρλιαξα και έτρεξα προς το μέρος του.

-Όλα καλα; Τι έγινε;

Τον ρώτησα

-Γεννήσαμε! ΓΕΝΝΉΣΑΜΕ!

Ένα κύμα χαράς και ανακούφισης με συνεπήρε.

Πρώτη έτρεξε η Γκάμπι και τον αγκάλιασε. Μετά οι γονείς του, η Φαιη και ο Αγγελος, και τέλος εγώ.

-Αντε με το καλό ο γάμος τώρα. Κουμπάρε. Και την πριγκίπισσα μας εγώ θα την βαφτίσω ναι;

-Δεν μπορούσα να βρω καλύτερη κουμπάρα.

Μου τσιμπισε το μάγουλο και
του έκλεισα το μάτι και δεν σταματήστε να χαμογελάει.

Τώρα από εδώ και πέρα θα έχουμε μόνο χαρές!..

2 μήνες μετά..

ΑΝΝΑ

-Συγχαρητήρια είστε έγκυος!

Τα νέα που άκουσα με έκαναν να πετάξω από την χαρά μου. Έπιασα το χέρι της Αφροδίτης που έτρεμε σαν το ψάρι, στην ιδέα του μωρού.