Heartbeat of the Cold Heartbreaker

II

Trina's POV

   The promise land where I grew up. Philippines. Nakalapag na ang eroplano namin mula Canada dito sa NAIA.

....here I am.

Matapos ang tawag na sinagot ni Dave ay binalingan na niya ako. Kanina kase may kausap siya at ayaw kong  istorbohin kaya nanahimik na lang ako.

"Auntie called. Sa condo ko muna ikaw titira dahil pansamantala lang naman tayo dito sa Pinas..."saad niya sa akin

"At mas pinili ka niyang tawagan kesa sa akin kase...?" Tanong ko sa kanya.

He grinned at me.

"Cause I'm her son-in-law..."sagot nito na ikinanuot ng noo ko. Umiling siya atsaka ako inakbayan.

"Nevermind...." Saad nito atsaka hinila ang mga gamit namin. Honestly, ayos lang na kina Dave muna ako tumuloy. Sabi nga niya, pansamantala lang naman.

Pagkatapos ay nagpunta na kami sa condo niya. The condominium is quite big for him but enough for the both of us.

I choose the room  upstairs ,which according to Dave, is quite uncomfortable.

Well... Don't care. Maganda kase ang view that's why.

Pagkatapos kong mag-ayos ng mga gamit ko ay agad akong bumaba. Nakita ko naman ang mga gamit ni Dave na hindi pa ayos pero hindi ko iyon pinansin at lumabas.

I mean, it's not my things so...I won't bother fix the mess.

Pumunta ako sa may malapit na cafe sa building nina Dave only to find out that it was the same cafe  where I used to  hang out.

I went inside and feel likes home. It's been what? It's been years  ever since I left for good.

"One chocolate cake and an iced Americano please..." I ordered.  The cashier told me the price and I immediately paid it and wait for it at the table at the corner of the cafe.

Umupo ako at pinagmamasdan ang mga taong naglalakad sa may salamin.
At saka narealize na ...madami na din ang nabago simula noong umalis ako.

Kinuha ko ang cellphone ko atsaka binuksan ang Facebook account ko. Bibira na kase ako mag-online simula nang magtrabaho ako.

Nagbabasa ako mg mga posts ng mga kaibigan ko sa Facebook nang lumitaw ang isang message head na matagal ko nang iniignora sa tagal ng panahon.

Binuksan ko iyon atsaka binasa.

• Travis John Ventura
    Active Now

I see. You're now at the Philippines ,huh. Welcome back.

Kumunot ang not ko noong nabasa ko iyon. Paanong---?

How did you know that I am back?

I am expecting a reply but seems like he's not online anymore. I sighed. Anyway, kung ano man iyon ay wala na akong pakialam. Gaya nga ng sabi ko, it's been years kaya past is past.

Tiningnan ko ang cellphone ko sa ikalawang pagkakataon. Wala talagang bakas ng anuman sagot. Inignora ko na lang iyon at saka nag-umpisang kumain ng cake.

"You're still a messy eater even though it's been  years..." Napatigil ako sa pagkain nang may nagsalita.

I knew that voice. It can be----.

Napatingin ako dito at natahimik. Umupo siya sa harapan ko.

"Travis..." Tawag ko sa pangalan niya na para bang walang nangyari noon.

Inikot niya ang paningin niya atsaka ako hinarap.

"I see...you choose the place we used to hang out." Saad niya

"Correction: I. " Sagot ko sa kanya na kanyang ikinangisi.

"I shouldn't pull that plan without your consent..." He stated

"What plan?" I asked innocently

Nakangisi pa din siya pero pansin ko ang pagkuyom ng mga kamay niya.

"You're pissing me off now. Do you know that?" He asked. Umiling ako sa sinabi niya.

"In the first place, I'm here to eat on my own and not to have a reunion with my former classmate..." Saad ko sa kanya.

He sighed.

"Sure. I'll tolerate that attitude of yours. " Saad niya na parang sumusuko na sa kakulitan ko.

Huh. This is new.

Tumayo na ako matapos kong kumain atsaka paalis na ng pigilan niya ako.

"The thing I told you years ago, is true,Trina. And until now...I still feel the same way..." Saad niya.

His confession now is more....sincere? Hindi ko alam. Hindi ko na kase siya kilala. Not his current attitude ,I mean.

"How can you be so sure? It's been  years and of course, everything changed even me..." Sagot ko sa kanya

"I'm still the Travis you once knew in your highschool days...". Saad niya. Umiling ako bilang pagtugon.

"No. The Travis I knew back then, will never do this just because of a girl, especially when the girl is me. " Saad ko pabalik sa kanya.

"Then that Travis died with the same girl left for years..." Sagot niya sa akin.

I shook my head and looked at him.

"What are you doing in here,anyway?" I asked,changing the topic.

He tsked but answered.

" I'm a regular customer here." A waiter then suddenly came to us.

" I am assuming that you'll order the same..." The waiter stated. Travis nodded.

The waiter then looked at me. I can't help but noticed the pair of gray eyes looking back at me.

"I am assuming that the girl you talking to is the girl who you always talk about...Good for you..." The waiter stated as he left.

Naguluhan naman ako. Is he talking about me?

"The guy's name is Damon. " Saad niya kahit hindi naman ako nagtatanong.

Tumingin ako sa relo ko atsaka sa kanya.

"Nice talking with you. But I have to go. "Paalam ko bago umalis ng lugar.

Kailangan ko pang tulungan si Dave dahil sa magulo  ang mga gamit niya at hindi niya alam kung saan magsisimula.

.
.
.

"SO, you met him...." Saad niya matapos ang kwento ko sa kanya

"It really is obvious that you are not listening...." Sabat ko sa kanya.

"I understood everything. I just want to make things clear." Saad niya sa akin.

I glared at him.

"You make me look like I am making this up.. " Saad ko sa kanya

"I'm sorry then..."he apologized.

I snickered at hindi na nagsalita pa.

.
.
.
.
.

Vote+Comment+Share 😂😂( and yes...I am too desperate to have one.  ) Follow me  for more stories...Lol😅😂😂