Rüya • JJK • Texting

Elimdeki telefonu hızlıca yatağıma bıraktım. Onun resimlerine bakmaktan yoruldum. O kadar resmi vardı ki bende günlerce farklı farklı fotoğraflarına bakıyordum.

Küçüklükten beri onu tanıyordum. Onu görüyordum. Sıkıntı şurada ki o beni be tanıyordu nede görmüştü.

On iki yaşında annesini kaybetti. Küçükken onun için çok ağlamıştım. Onu üzgün görmek beni mahvediyordu. Hâlâ da öyle. Annesinin kaybından sonra davranışları çok değişmişti. Sonra babası onu psikoloğa götürmeye başlamıştı. Hâlâ gidiyordu. Annesini unutamamış yıllarca.

Bu oralar ona yazmak istiyordum. Durumunu sormak ve ona yardım etmek. Nasıl bir tepki vereceğini bilmiyordum.

Ani bir gaz ile telefonumu yatağın üstünden alıp ona yazdım.

Gizlinumara: Merhaba !

Bir kaç dakika ekrana öylece bakmıştım. Şimdi cevap vermezse ne olcaktı. Bunun olma olasılığı fazlaydı. Ekranı kapattığım sırada bir bildirim sesi gelince telefonumu yere düşürüdüm. Ya yazdıysa ? Ne diyecektim ? Elim ayağıma dolaşmıştı. Telefonunu zorlada olsa alıp kilitini açtım. Ondan gelmişti.

Kalp atışlarım hızlanmıştı. Karnımda sanki kelebekler uçuyordu. Aynı zamanda karnım kasılıyordu. Korkuyordum. Hemde çok korkuyordum. Ne yazdığına bakmak için uygulamaya girdim.

Jungkook:?

Gerçekten bunu mu koymuştu ? Ben o kadar strese girmişken sadece soru işareti mi ? Bu nasıl acımasız bir dünya. Tekrar cesaretimi toplayıp ona tekrardan yazdım.

Gizlinumara:Nasılsın ?

Görüldü.

Yazıyor...

Görüldü.

Yazıyor...

Jungkook:Kimsin ?

Gizlinumara:Beni tanımanı isteseydim gizli numaradan yazamazdım. Sadece durumunu merak ettim. İyi misin ?

Görüldü.

Yazıyor...

Jungkook:Soruma cevap ver kimsin ? Bu saçmalığa son ver herhal. Kendine başka oynatacak adam bul. Bu işlerle uğraşmıyorum.

Gizlinumara:Sadece bir soru sormuştum. İyi misin ? Bunun cevabını verene kadar yazacağım.

Görüldü.

Yazıyor...

Görüldü.

Beş dakika kadar beklediğimde daha yeni anlamıştım yazmayacağını. Bende böyle salaktım işte. Bana yazıp onu mutlu edebileceğimi sanıryordum.

Yatağıma uzandım ve gözlerimi kapattım. Onu düşünmeye başladım. Çok nadir gülüyordu. Bu yüzden onu sadece benim güldürdüğümü hayal ettim.

Kapımın tıklanması ile hayal dünyamdan çıkış yaptım. İçeriye annem girince oturur bir pozisyona geçtim.

"Nasılsın bakayım ?"

"İyi gibi sen anne ?"

"İyiyim kızım."

"Birşey mi oldu ?"

"Hayır sana bakayım dedim. Baban geç gelecekmiş. Kardeşin ise arkadaşları ile dışarıda."

"Değişen birşey yok yani."