Rüya • JJK • Texting

Sadece gözlerine bakabildim. Gözleri parlıyordu. Sanki bana değilde bir lambaya bakılıyordu. Ağzımı açamadım. Oda açmadı zaten. Bu olayı bilmek istiyordum.

Nereden benim adımı biliyordu ? Aynı rüyayı görmüş olamayız herhalde. Olabilirdi belkide çünkü bu Tanrı'nın bir oyunuydu. Bizde bu oyunun oyuncuları oluyorduk.

Yüzünü inceledim. Yanağında bir çizik vardı. Bu onu ilgi çekici yapıyordu. Saçları kahvenin en güzel tonuydu.

(Kesinlikle anladık evet. Kahvenin en güzel tonu bok rengi dlşcşvppvşvlvşvşvşv özür dilerim valla bir daha yapmıyacağım çok sinir bozucu demi tam kendini ksptırdığın an BAM ben çıktım. Hala yazıyorum)

Gözleri de aynı şekilde açık bir kahverengiydi.

"K-konuşalım mı ?"

Ağzımı açıp cevap veremedim. Kafamı sallamak ile yetindim. Büyük salıncağa birlikte oturduk ve ayaklarımız ile onu sallamaya başladık. Konuşmak için ağzını açıyordu fakat geri vazgeçiyordu. Buda demek oluyordu ki bu konuşmayı benim yapmam gerekiyordu.

"Beni nereden tanıyorsun ?"

"Rüyamda görmüştüm. Arkadaşımın kız kardeşiydin. Burayı nereden biliyorsun ? Burayı sadece o gizemli kıza göstermiştim."

"O gizemli kız benim sanırsam. Neden böyle bir rüya gördüm bilmiyorum. Sadece sana sırılsıklam aşıktım. Senin yüzünü ilk defa rüyamda gördüm."

"Bende öyle. Kardeşim var mı ?"

"Evet. Min-Ki."

"Korkmaya başladım. Bu kadar tesadüf olamaz."

"Tesadüf diye birşey yoktur Jungkook. Bu Tanrı'nın bize armağanı belkide. Yada bize oynadığı bir oyunu."

"Neden böyle birşey olsun ?"

"Bilmiyorum ama ikimizinde aynı rüyayı görmemiz normal değil."

"Ha-Neul sen beni korkutuyorsun. Rüyada bu kadar korkunç değildin."

Ona bakıp tebessüm ettim.

"Sende rüyada daha agrasiftin."

"Yani evet ben bile şaşaırdım böyle olduğuna."

Sessizce sallandık. Babamın dedikleri aklıma geldi.

Telefonun her zaman açık olsun kızım...

Ben telefonumun şarjını bitirmiştim. Jungkook'u beklerken oyun oynamıştım. Beni merak etmiş olabilirdi.

"Jungkook telefonunu alabilir miyim ?"

Elindeki telefonunu çıkarıp bana verdi. Babamın numarasını yazıp aradım.

"Efendim !"

Sesi endişe doluydu.

"Baba ben iyiyim."

"Neden telefonun kapalı Tanrı aşkına kızım."

"Şarjım bitmişti baba. Biliyor musun rüyam gerçekmiş."

"Buna sevindim. Eve bir saat içinde dönüyorsun !"

"Tamam baba geliyorum."

Telefonu kapatıp kendi numaramı kaydettim.

"Numaramı kaydettim. Beni istediğin zaman araya bilirsin."

"Seni evine bırakayım mı ?"

"Olur. Hemde çok iyi olur."

Yavaşça yürümeye başladık. Ona birsürü soru sormam lazımdı.

"Bu kadar rüya doğruysa peki ya annen ?"

"Doğru."

Sesi kısık çıkmıştı. Belki ben bile duyamayacaktım. Onu böyle görmek istemezdim.

Ona aşık değildim gerçek hayatta ams bu olmayacağı anlama gelmez. Rüyada hissettiğim o aşk duygusu o kadar ağırdı ki. Bu yükü kaldırmak zordu.

Eve geldiğinizde durduk aynı anda. Gözlerimiz birbirini buldu. Ağzımdan hiç bir kelime çıkmadı.