Rüya • JJK • Texting

Sabah uyandığımda ilk işim telefona bakmak oldu.

Jungkook:Senin özelliğin ne ? Ben zaten gün içinde bir sürü insanın kalbini kırıyorum.

Bende bunun olmasını istemiyorum.

Gizlinumara:Jungkook insanların kalbini kırmak hoşuna mı gidiyor ?

Jungkook:Gitmiyor ama benim kalbim ne olacak ?

Gizlinumara:Bana izin ver Jungkook. Sana yardım edebilirim.

Jungkook:Seni tanımıyorum ve bana nasıl yardım edeceksin. Annemi geri getirir misin ? Eski mutluluğumu verebilecek misin ? Annemle olan bütün anılarımı gözümden silebilecek misin ? Bunları yapamazsın.

Gizlinumara:Bunları yapamam sadece seni mutlu edebilirim. Kabul edersen tabi.

Jungkook:Kabul etsem bile yanımda olman lazım.

Gizlinumara:Bunu yapamam ama bir fikrim var. Yüzüme maske ve şapka takarsam beni göremezsin ve gizli ajanlığım bozulmaz ;)

Jungkook:Gizli ajan mı ? Kim seni tuttu.

Gizlinumara:Kendim :)

Jungkook:Her neyse. Nerede buluşuyoruz bayan ?

Gizlinumara:Manseong-ri ?

Jungkook:Saat üçte görüşürüz.

Gizlinumara:Görüşürüz

Yatağımdan kalkıp odadan çıktım. Annem ile babam oturmuş konuşuyorlardı.

"Günaydın."

İkiside aynı anda konuştu.

"Günaydın."

"Min-Ki uyanmadı mı ?"

"Hayır uyanmadı."

Kafamı olumlu derece sallayıp Min-Ki'nin odasına girdim.

"Neden pat diye giriyorsun ha ?"

"Uyumadığını biliyordum."

"Annem babama anlatmıştı."

"Bilmiyorum."

"Neden geldin."

"Bana maskeni ver."

"Maske mi ? Abla sen maske takmazsın ki ?"

"Lazım işte."

"Kiralaman lazım o zaman."

"Bende babama anlatayım."

"İyili birşey öğrendin."

"Ablalar bunun içindir."

Dolabından maskesini çıkartıp bana verdi. Galibiyet gülümsemesi atıp elinden aldım. Odadan çıkınca babam ile karşılaştım.

"Kızım ?"

"Baba ?"

"Uyanmış mı ?"

"H-hayır hâla uyuyor."

Kafasını olumlu bir şekilde sallayıp uzaklaştı.

Acayip heyecanlıydım. Odama gidip siyah dar pantolon ve kırmızı bir crop giyindim. Dolabımdan siyah şapkamıda takıp odadan çıktım. Annem beni süzüp kafasını olumlu derecede salladı. Masaya oturup beklemeye başladım.

"Neredeyse gideceksin ?"

Annem soru sorunca ne diyeceğim diye düşünmeye başladım. Tam ağzımı açacağım sırada ne zaman geldiğini bilmediğim Min-Ki konuşmaya başladı.

"Benimle birlikte dışarıya çıkacak anne."

"Siz birlikte mi ?"

Anneme bakarak gözümü kırpıştırdım. Annem birden kahkaha atınca göz devirdim.

"Siz ikiniz ölseniz bile bir araya gelmezsiniz. Dünden beri ne oluyor size ?"

"Hiç birşey anne. Min-Ki ile dışarıya çıkamaz mıyım ?"

"Evet anne. Ablamla dışarı çıkamaz mıyım ?"

"Siz ikiniz neler karıştırıyorsunuz ?"

"Anne yılda bir kardeşimle bir vakit geçiyorum. Her defasında böyle yapıyorsun."

"Ben hiç görmedim ?"

"Sen görmedin ama biz dışarıda buluşuyoruz."

Pes edercesine kafasını salladı. Yeter yani. Bu kadar da üstüne düşülmez ki.

Saat daha erken olduğu için kendime kahve yapıp kurabiye ile atıştırmaya çalıştım.

❌❌❌

Sahilin orada göz gezdiriyordum. Herkesi görebileceğim bir alana geçip denizi izlemeye başladım. İnsanın içini rahatlatıyordu. Kolumdaki saate baktığımda baya geç olduğunu anladım. Saat dokuza geliyordu ama yoktu. Bellide onu bulamamıştım.

Gizlinumara:Neredesin ?

Jungkook:Neredesin derken ?

Gizlinumara:Seni bulamadım.

Jungkook:Bir dakika ! Sakın. Bana Manseong-ri'ye gittiğini söyleme !

Gizlinunara:Gittim. Sen yoksun ?

Jungkook:Ben şaka yapmıştım. Ciddiye mi aldın ? Salaksın sanırsam. Seninle buluşacağımı nereden çıkardın ? Sadece şakaydı.

Gizlinumara:Çok kötüsün Jungkook !

Gözyaşlarımın akmasına engel olamadım. Kulaklığımı takıp yürümeye başladım. Bulutlar toplanmıştı. Yağmur yağacak gibiydi. Yolun yarısından sonra yağmur yağmaya başlamıştı. Umrumda değildi. Hiç böyle kırılmamıştım. Neden böyleydim. Umut var sanıyordum ama yokmuş.

Eve yaklaşmışken iki parlak ışık görünce duraksadım. Bu ışıklar git gide bana yaklaşıyordu. Kulaklığımın teki düşünce korna sesi duydum. Artık olacaklara engel olamazdım.