Chained Memories

Chapter 2

Fear

"Anong plano mo ngayong araw? Were you planning to visit your grandfather?"

I mentally rolled my eyes when Jerem broke the defeaning silence as we eat.

"Not in the mood." I answered curtly and continue to eat silently. Hindi na rin naman niya dinugtungan pa ang tanong na 'yon.

I usually eat in silence but since kaming dalawa lamang ang magkasalo tuwing kumakain, he'd sometimes asks me or start a topic for conversation. Ewan ko ba rito sa lalaking 'to at di kayang itikom ang bibig.

Jerem, this guy who knows nothing but to stick himself with me almost all the time. Hindi ko alam kung parte pa ba talaga iyon ng trabaho niya o gusto niya lang talagang inaasar ako.

"Hmm, matagal na nang huli tayong pumunta roon. Sigurado akong miss ka na nila." He said naturally while he's getting another set of rice on his plate. He's seriously a big eater. Humigop siya ng sabaw directly at the bowl. May tunog pa iyong paghigop niya na ikinangiwi ko.

I drank my favorite orange juice first before I answered him.

"Ang OA mo. Magda-dalawang linggo pa lang naman." Nangingiwing sagot ko habang pinaghihiwalay ang laman ng pork sa taba nito. It looks gross and tastes one also.

Nanang cooked her special sinigang for today's lunch. Actually, it was one of my favorites pero hindi ko talaga gusto ang taba niyon. Tanging sabaw lang ang gusto ko at kaunting meat, and then the healthy vegetables.

Nakakunot ang noo ko habang pumipili ng purong karne sa ulam ko na nakalagay sa tasa. Sa susunod ay sasabihin ko na talaga kay Nanang na pure pork meat na lang ang ilagay para hindi na ako mahirapan.

I know I have no rights to be this demanding because it was Nanang and our house maids who decides on what to cook habang ako ay walang ibang gagawin kung hindi ay kumain lang ng hinanda nila. Pero minsan, nakakainis lang talaga. But, I love the food, okay. And I'm thankful that I get to eat more than 3 times a day.

Narinig ko ang impit na tawa ni Jerem na ngayon ay manghang nakatingin sa akin.

"Gustong gusto niyo talaga na nakikitang naiinis ako, 'no?" Sarkastikong ani ko habang nilalagay ang ibang gulay at karne sa plato ni Jerem.

Yeah, we're that close that sometimes, my brother hate it. Aniya ay mas close pa raw kaming tignan ng personal bodyguard ko kaysa sa kaniya na siyang kapatid ko.

Of course, kahit pa marami ang nagsasabi na masyado akong cold at masama ang ugali, who wouldn't be close with someone who's with you 24/7?

"Just finish your food, princess. No need to be annoyed." Aniya.

Pagkatapos kong kumain ay dumiretso na agad ako sa kwarto ko. Nakasalubong ko pa si Wena na may dalang laundry basket.

The young maid smiled at me. Well, she's actually older than me. She's on her second year in college already at nagtatrabaho siya rito kapalit ng pagpapa-aral nila Mommy sa kanya.

I actually admire her for that. Here she is, working herself to provide for her education while on the other side, there are so many people who were lucky enough because their parents can provide anything they need just to finish their studies but sadly, ang ilan sa kanila ay hindi marunong pahalagahan ang edukasyon.

Nakakalungkot lang na kung sino pa iyong gustong mag-aral ay siya pang walang pang-aral pero iyong mga mayroong pang-aral ay ayaw mag-aral.

Well, this may be a reality check that life's never been fair. Hindi lahat ng gusto mo ay nakukuha mo.