MUTSUZ VE SON

GÖZYAŞLARIM

Öyle zaten içim;
Hüzünle dolu,
Anlatsam roman olur,
Yazsam mürekkebim yetmez !
İçimdeki  bu dertli  kederimi...
Kimse anlamıyor!
Her ne kadar çabalasamda!
Hep ağlayan ben oluyorum,
Sanki gözyaşlarım dolduruyor;
Mürekkebimi!
Gözyaşlarım yağmur taneleri gibi
Yağ diyor;
Dallarına , yapraklarına...
Sebebini bilmediğim;
Bir karanlık mağradan ,
Seni andı kalemim!
Yazım seni!
Kalbim yapraklarını!
Her ne kadar
Gözyaşlarım dinmesede karşında;
Mağram hiç ışık almıyor.
Arada duracak gibi oluyor kalbim ,
Sanki yapraklarıma  düşüyor.
Dinmek bilmeyen bu gözyaşları;
Ne gözlerimi kapata biliyorum?
Yokluğunda!
Nede nefes alabiliyorum?
Sanki izlerin;
Bende yükümlü kalmış gibi,
Ne yana dönsem,
Hep sen çıkıyorsun!
Deli olmuş bu yüreğim;
Senin yolunda,
İzlerinin hatırası;
Gözlerimin önünde,
Bir kayboluşun;
Beni benden aldı.
Götürdü bilmediğim,
Diyarlara!

         #ŞAİR KAFASI