MUTSUZ VE SON

Karmaşık Bir Yalnızlık

Sen gök taşları gibi çok gizemli bi varliktin.
Hani dünyanın sonuna doğru biraz korkunç ,biraz da en güzel pişmanliktin.

Ne arizonalar gördüm ateşten kavrulmuş.
Ne sahralar gördüm buz kesen gece de bile sanki tutuşmuş.

Ve sen kutuplardan uzaksin.
Yıldızlar kadar mahsum ,
son baharın dikeni gibi en adı bi tuzaksin.

Ne güzelliğin kaldı gozlerimde, ne de saçlarından bi parça ellerimde.
Kan kokan gecenin pusu kurduğu dayanılmaz bi acı var,
nefesimde, yüreğimde.

Daha nasıl anlatilirsin ne kadar  yazilirsin bilemiyorum.
Yani ben karmaşık bir yalnızlığın içindeyim
Sürünüyorum.
Geberiyorum..!

Bekir Kaynakçi..!