Ash BLOND ⭐kiribaku

πįπ£

Bakugou'dan...

Bugün diğer günlerden daha farklı ve daha güzel birgün olacağını hissediyordum, diğer günlerden daha mutlu bir şekilde sabah okula gelmiştim. Beni bekleyen kızıl'ı görmek için sabırsızlanıyordum.
Sınıfın kapısına geldiğimde suratımda ki sırıtma silindi, kalbim durmuş gibi hissediyordum. Korkidorda ki gürültüler kulaklarımdan geri çıkıyordu.
Yalnızlık, hayalkırıklığı, kandırılmışlık, ihanet duygusu aynı anda bastırıyordu. Sinirimi bastırmak için yumruklarımı sıktım fakat sinirlenmek yerine gözlerimden yaş akıyordu. Sınıftan geri döndüğümde önüme bakmadan birkaç kişiye çarptım.

Sevdiğim adamın bir kızla öpüşmesi, bu bir şaka, bir kâbus olmalı. Keşke, keşke olsa.

Dışarıya çıktım ve hızlı adımlarla yürürken yine yolumda ki bazı kişilere çarpmıştım.

"Önüne baksana lan, sarı!"

Bu ses, lanet olsun şimdi olmaz!

İlerlememem için yolumu kestiler.

"Bu ne acele, sarı? Bize selam vermeyecek misin?"

"Sizinle şimdi uğraşamam, çekilin önümden."

"Bekle bir dakika! Sen ağladın mı? Bizim Katsuki'ye ne oldu böyle? Yoksa şu 'kızıl' arkadaşın sana trip mi atıyor? Yoksa sevgili miydiniz?"

Etrafımıza bir kaç kişi daha toplanmıştı, bazıları gülüyor bazıları fısıldıyordu. Bu durum beni fazla geriyor, yeteri kadar güçsüzdüm zaten. Psikolojik durumda daha fazla batıyordum.

"Hey Katsuki, o çocuğun adı neydi biliyor musun? Ben hatırlayamadım. Ama hakkını vermek gerek, bayağı erkeksi bir tipi var. Kız olsam direkt ona verir- öhöm neyse!"

Yine herkes gülmeye başlamıştı. Gitmek istiyordum, bu laflar ile beni kışkırtmaya çalıştıkları çok açıktı fakat beynim beni dinlemiyordu.

"Görmeyen kişi de kalmadı, sen gördün mü Kirishima'nın sevgilisini?"

Sevgilisi?
Ben aptalım, hemde çok büyük bir aptalım.

"Ah bak geldi, kızıl kuş!"

Arkaya doğru kafa mı döndürdüğümde, kırmızı dolmuş gözleriyle bana bakıyordu. Gözlerimde ki yaşlar yüzünden etrafım daha da bulanıklaştı.
Herkes biliyordu. Herkes onunla ve benim arasında ki ilişkimizi biliyorlardı. Altı kapalı konuşmasının sebebi buydu. Benimle dalga geçmelerinin sebebi buydu. Bir erkekten hoşlanmamdı. Bu onlar için anormaldi, ben onlar için anormaldim.

Benimle oynadılar. Kirishima denen piç herif'te benimle oynadı. Başından beri bunu bekliyorlardı. Benim yıkılmamı. Oradan uzaklaştım. Artık nereye gidersem gideyim, neresi olursa olsun umrumda değil. Güvenmemem lazımdı. Bu çok açıktı, benim gibi birisiyle kimse olmak istemezdi. Sadece bir kere inanmak istedim ve ne hale geldim.

Biran yolda durdum ve karşımdaki kişiye baktım.

"Şu an ne düşündüğünü tahmin edebiliyorum. Farkındayım ama-"

"Eğlendin değil mi? Arkamdan nasıl gülüyordun? Benimle olduğun zaman o yaptığın aptal sırıtma gibi mesela. Arkadaşlarının arasında da dediniz mi? 'Şu pislik homo'ya bir oyun oynayalım.' diye."

"B-bak lütfen-"

"Benimle öpüşürken... miden bulandı mı? Nasıl katlanabildin? Ama iyi oynadın. İnandım, birinin beni sevebileceğine inandım, fazlasıyla."

"Böyle bir şey olmadığını biliyorsun değil mi, kül sarışın? Lütfen kendine böyle inandırma."

"Senin gibi bir hetero ile işim olmaz. Kendi yoluna git, kirishima."

Her zaman yaptığım gibi soğuk kanlılığımı korusamda içimden bağırarak, sesim kısılana kadar ağlamak geliyordu. En kötüsüde o benin karşımda dururken ona sarılmak istiyordum, onu öpmek istiyordum, Beni hiç bırakmamasını istiyordum. Bunu sadece kalbim istiyordu fakat daha fazla burada duramazdım. Hızlı adımlarla yanından geçip gittim.
Ondan uzaklaşıyordum.

Neden beni durdurmuyor?
Neden inkâr etmiyor?
Neden bana seslenmiyor?
Yanından geçerken neden beni engellemedi?

İnkâr etseydi inanırdım. Beni sevdiğini söyleseydi inanırdım. Yalan söyleseydi lanet olsun ki inanırdım.
Siktiğimin gururu tuttu yine.

Bir daha ona sarılamayacaksam neden yaşıyor olabilirim ki?

Sonra ki bölüm bir sene sonra falan skdjdj
Bu bölüm için okula geç kaldım lo, şimdi yayımlıyorum. Ehe