HAYATIN AKIŞINDA

9.

   Merhabaa arkadaşlarr!!! Bu bölüm geç geldi evet. Çünkü kimse oylamıyo hikayemi . O yüzden de atasım gelmiyo:(( Ama yinede attım bu bölümü. Iyi okumalarr ♡

Dönmemle birlikte birkaç metre ileride Arel'i gördüm.

Ben onu görünce birden durdu ve bana şaşkın şaşkın bakmaya başladı. Hemen arkasını dönüp yürümeye başladı. N'oldu diye düşünürken yerden anahtarımı alıp hızlıca peşinden gittim ve önünde durdum. "Neden burdasın?"diye sordum ama cevap gelmedi.
"Beni görünce niye geri döndün?"yine cevap yoktu. Bana bakmak yerine gözünü etrafta boşboş gezdiriyodu.

Muzipçe sırıtıp *hadi biraz eğlenelim * diyen içsesimi onayladım. "Yoksa beni mi takip ediyosun?"dedim. Hemen gözlerini bana çevirdi "Seni neden takip edeyim ki? Sadece burdan geçiyodum."dedi. Tek kaşımı şüphe edercesine kaldırdım "Neden geri döndün ozaman?"diye sordum. O da benim gibi tek kaşını kaldırdı "Sana hesap vermek zorunda olduğumu bilmiyordum"dedi. "Evet değilsin affedersin" dedim.

Yoluma devam etmek için yanından geçiyordum ki kolumdan tuttu.

Ona bakmadan durdum. Oflayarak " Sadece şu Kaan denen herifle ne konuşacaksın diye merak ettim"dedi ve yavaşça kolumu bıraktı.

  Bir dakika bir dakikaa! Kaan denen herif mi??
Ayrıca ismini nerden biliyor??
  
Bulunduğu yere baktığımda gitmişti. Bende önüme döndüp yoluma devam ettim...

Arel'den

İçimden 'Şimdi Asya hanım Kaan'ı nerden tanıyorum diye düşünüyordur'dedim ve sırıttım. Cevabı ne olabilirdi acabaa??
Bir ay önce nasıl benden dayak yediğini mi anlatsaydım yoksa?

Bir ay önce:

Yine Asya'nın yanında Kaan denen herif vardı. Artık daha fazla dayanamıyordum Asya'ya dokunmasına veya 1 metre bile yakınında olmasına.
  Asya'yı eve bırakmıştı ve artık yalnızdı. Karşımdan ters yönde geliyordu ve yanından geçerken bende bilerek omzuna çarptım.

Hemen karşılık verdi ''Yavaş olsana! Bomboş kaldırım var görmüyomusun?''dedi. Bende önce onu baştan aşağı süzdüm ve cevap verdim.''Evet gerçektende bomboşmuş.''dedim ve sırıttım. Bir adım bana yaklaştı '' Bak ! Seninle uğraşacak vaktim yok'' dedi . Bi kahkaha patlattım.'' Olsa n'olacakmış ? Çok merak ettim ''dedim alayla sırıtarak. Elini yumruk yapıp tam yüzüme vuracakken yakasından tutup kafa attım. Biraz sersemledi ama düşmedi '' Dayanıklısın demek ? Dayanıklıları severim. '' dedim ve karnına tekme attım . Karnını tutarak eğilince boynuna dirseğimle vurunca yere düştü. ''Bir dahaki bomboş kaldırımlarda görüşmek üzere '' dedim ve yoluma devam ettim.

Şimdi:

Asya'dan

Kafeye geldiğimde Kaan beni bekliyordu. Yanına doğru yöneldim. Beni görünce hemen ayağa kalktı. ''Selam'' o da aynı şekilde karşılık verdi. Ona sarıldım ve yerime oturdum. Kaan hiç konuşmadan bana bakıp duruyodu. Normalde çok güzel sır saklarım ama ... Sonuçta onunda arkadaşı bilmesi gerekmez mi?

''Asya, iyi misin?''deyince düşüncelerimden sıyrılıp ona baktım. Yüzüme bi gülümseme yerleştirdim '' Iyiyim. Neden?'' ''Bilmem. Biraz garip duruyosun da.''dedi. Haklıydı da. ''Asya n'oldu söyle. ''Dedi '' Şeyy...Ben..'' dedim.

Söyleyim mi? Söylemeyim mi? Söyleyim mi? Söylemeyim mi? Söyleyim mi? Söylemeyim mi?
''Ben Sanemle görüştüm. '' ne tepki vereceğinden korktuğum için gözlerim kapalı söylemiştim. Bi tepki vermeyince yavaş yavaş açtım. Bana kızgın gibi durmuyordu. ''Kaan...'' dedim cevap gelmedi .''Bana kızgın mısın ?''diye sordum. Bana bakmıyordu. ''Ne zaman oldu bu?''dedi soğuk bi şekilde. ''Dün gece Sanem beni aradı . Gördüğüm kişi oymuş. Benimle konuşmak istediğini söyledi ve sabah konuşacağımız yeri söyleyip kapattı. Buraya onun yanından geliyorum. ''dedim.'' O...nerde?'' diye sordu. ''Kaan üzgünüm. Ama daha fazla bişey söyleyemem. Emin sana zamanı geldiğinde anlatacaktır. Merak etme o iyi.''dedim.

Hiçbirşey demedi. Başını öne eğip derin bir iç çekti.
Onuda anlıyordum sonuçta Sanem bizim yakın arkadaşımızdı. Onun nerede ve nasıl olduğunu bilmek hakkı. Ama her ne kadar böyle düşünsemde birşey söylemedim. Ona Sanem'in anlatması daha doğru olurdu.

''Asya benim biraz işlerim var kusura bakma'' dedi ve masadan bisey demeden kalkıp gitti.
''Kaan...beklee...'' diye arkasından seslendim. Ama durmadı. Çantamıda alıp hemen arkasından koşturmaya başladım. Kafenin önünden uzaklaşmıştı. *Uzun bacak n'olcak. *
''Kaan dur!'' Diye bağırdım. Adımlarını yavaşlattı ve durdu. Yanına gelip kolundan destek aldım ve soluklandım.''Neden durmuyorsun?''dedim cevap vermedi.''Bişey söylee''dedim. Kolumdan tutup kendine çekti ve sımsıkı sarıldı. Neden olduğunu bilmiyordum . Ama ihtiyacı olduğu belliydi. Bende nazikçe ona sarıldım.

Kulağıma eğilip fısıldadı. ''Asya.Ben...''

Lüütfeenn oylayıp ara yorumlar yapmayı unutmayınnn :((( ♡  :)))