HAYATIN AKIŞINDA

11.

Bölüm bayağı geç geldiği için üzgünüm...
Oylama olmadığı için yayınlamak istemedim. :(

Aradan 6 dakika geçmesine rağmen hâlâ bir elim yanağımda dikilmiş duruyordum.

Evet beni ilk kez biri öpmüştü ve bende buna izin vermiştim. ''Üff... Ama ben izin vermedim ki''-dedim kendi kendime.

Başımı sağa sola salladım ve kafamı bu düşünceden arındırdım. Aklıma annem geldi. Hemen onun odasına gittim. Odasına girdiğimde yeni yeni ayılıyordu. Yanına gidip kalkmasına yardım ettim.

Annem bir süre dalgın dalgın bana baktı ve ağlamaya başladı. Ona sarıldığımda benimde kuruyan göz yaşlarım yerini yenilerine bırakmıştı.

Eski günleri düşünürken ağlayarak uykuya daldım.

***

Güneşin yüzüme düşen ışıkları beni uykumdan uyandırdı.

Kendime gelmek için kalkıp yüzümü yıkadım. 1-2 gündür okulu aksatıyordum. Yani bugün gitmem gerek. Üzerimi değiştirip çantamı topladım.

Tam odadan çıkacakken telefonumu unuttuğum aklıma geldi. Almak için komodine yöneldim. Bildirim ışığı yanıyordu. Hemen alıp açtım.

Bilinmeyen Numara:
Günaydın. Okulda görüşürüz.

Gördüğüm mesajla şaşırıp kaldım.

Asya:
Sen kimsin be! Ne görüşmesi?

Anında cevap gelmişti.

Bilinmeyen Numara:
Okulda görürsün.
NOT: Normal kıyafetler giymeni öneririm!

''Hahh sen kimsin de bana karışıyorsun bee!!''
Pis uyuz.

Asya:
Kimsin bilmiyorum ama benim hiçbir şeyim seni ilgilendirmez.

Bu mesajı yazdıktan sonra saate baktı. 08.40
''Oğğfff! 20 dakika kalmış.''

Hemen ayakkabılarımı giyip evden çıktım. Garajdan arabamı alıp yola koyuldum(Mul.Med.)
...

Sonunda okula geldim. Arabamı park ettim.  Hemen çantamı alıp koşarak sınıfa gittim. Hoca koridorun karşısından geliyordu.

''Hadi Asya yetiştin!'' Deyip hemen sınıfa girdim.

AREL'DEN:

Selam.
Ben Arel.

Öyle çok boş konuşmayı sevmem o yüzden direk mevzuya gireyim.
21 yaşındayım. Normalde üniversite son sınıfta olmam gerekiyordu. Ama geçen sene oluşan sorunlar nedeniyle yurtdışına gidip orada babamın bağlantılarıyla bir senede okulumu bitirip tekrar buraya döndüm.
Abim Eray'dan sonra KARAHAN holdingin patronu benim. Babam okulu bitirince holdingi bize bıraktı. Bir çok alanda fabrikalarımız var. Gerek yurtiçi, gerek yurtdışı.
Ama ben holdinge pek uğramam. Genelde telefonla oradaki yardımcılarıma hallettiririm.

Bu sene tekrar okula başladım 2. Sınıftan. Çünkü  Asya'm burda okuyor. Onunla aynı sınıfa düşmeyi başarmak için biraz uğraştım ama deydi.
O beni tanımıyor ama ben onu gördüğümden beri yüzü hep aklımda. Yurt dışındayken hep onu göreceğim günleri düşünüp sabrettim.

***

Asya'ya mesaj attıktan sonra motoruma atlayıp okula gittim. Beni görmeyi tabiki beklemiyor , sürpriz olsun.

Sınıfa girdiğimde etraftaki bakışlara aldırmadan en arkada bir boş sıraya oturdum.
Ahh! Cidden mi? Yine şu Kaan denen herif karşımda ve uyukluyor. Zaten Asya'nın peşinden ayrılmıyor. Yıllardır benim kızımın peşinde. 

Evet benim kızım. BENIM!

Dersin başlamasına 5 dakika kaldı ama Asya hanım hâlâ ortada yok. Derken kapı açıldı.

''İşte kızım geldi''

It's show timee...

***

ASYA'DAN:

Kapıyı açıp içeri girdim. Hoca içeri girmeden hızla sırama ilerledim.
'Bu kim ya?' Diye sırama oturup uyuyan kişiye bakıyordum. Tam dürtecekken hoca içeri girdi.

'Günaydın'

''Günaydın hocam''

Yerime oturdum. Çantamdan kitaplarımı çıkarttım. Sağ tarafıma baktığımda Kaan yine herzamanki gibi uyuyordu. Bende sol tarafıma dönüp yanımdaki kişi incelemeye başladım.

Saçları yumuşacık duruyordu, tam oynamalıktı. Ten rengi biraz açıktı. Elleri biraz büyük gibi dursada güzeldi. Ahyyy! Ne diyorumben yaa. Diyerek önüme döndüm. O an biraz kıpırdandı . Ben kalkacak sandım ama tekrar eski moduna döndü.

Sessizde olan telefonumun ışığı yandı. Bir mesaj.

Bilinmeyen Numara:
Ben sana düzgün giyinmeni söylememiş miydim?

NEEEE!? Diye haykırdım içimden. Gözlerim iyice açılmış etrafa bakıyordum. Beni mi izliyo bu bee??

ASYA:
Sen beni mi takip ediyorsun? Sapık mısın nesin?

Bilinmeyen Numara:
Evet işim gücüm yok sana sapıklık yapıyorum. Beğenemedin mi?

Asya:
Bak bakk. Çokta zeki pis sapığımız.

Bilinmeyen Numara:
Düzgün konuş kızım benimle.

Asya:
Niye? N'aparsın? Döver misin?

Kendi kendime sessizce kıkırdıyordum. Ama birden yanımdaki tanımadığım çocuk kolumdan tuttu. Benim gözlerim kolumdayken o kafasını kaldırıp bana döndü.

''Sen... Senin ne işin var burda? Bırak kolumu.''dedim. Kolumu çekip ona şaşkın şaşkın bakmaya devam ettim.

''Ne arıyorsun benim okulumda?''

'Bizim okulumuz demek istedin heralde?''

''Ne? Ne bizinden bahsediyorsun sen?'' fısıldamamıza hocanın bakışıyla böldük.

Hâlâ ona sinirli ve şaşkın gözlerle bakıyordum.  Ama beyfendi salak salak sırıtıyordu. Sonra gözleri bacaklarıma kaydı ve yüzündeki sırıtma ifadesi yerini delici bakışlara bıraktı.

'Ben sana düzgün giyin demedim mi?'diye tısladı.

''Bende sana seni ilgilendirmez demedim mi?'' dedim onu taklit ederek ve önüme döndüm.

Bacağımın çimdiklenmesiyle biraz yüksek sesle bağırdım.

Manyak herif!