Baran işe gitmişti. Ev halkı da evi temizlemye koyuldu.
Hamile olduğum için eskisi kadar iş yapmıyordum. Daha doğrusu bana kalsa yine yapardım ama hem Baran hem de Sultan Hanım izin vermiyordu.
İş bitince Helin ikimize de kahve yapmıştı. Kahvelerimizi içerken koyu bir sohbete dalmıştık.
Helin evin tek kızıydı ve en küçükleriydi.
"Yenge bu yaz da çiftliğe gidecek misiniz?" Baran'la her yaz çiftliğe giderdik.
"Baran'ın işleri birkaç aydır çok yoğun olduğu için gitmeyebiliriz."
"Aman bir hafta işleriyle ilgilenmese iflas etmez ya, keyfinize bakın."
İşte o işler hiç öyle olmuyordu.
Omuz silkmekle yetindim.
"Ben anama bakayım bir," diyen Helin sandalyeden kalkıp mutfaktan çıktı.
Ben de kahve bardaklarını yıkayıp odamıza çıktım.
Bu aylar hiçbir şey yapmasam bile yoruluyordum.
Yatağımıza uzanıp kendimi derin bir uykuya bıraktım.
.....
Yanağımda hissettiğim dokunuşla gözlerimi açtım. Baran olduğunu hem kokusundan hem de dokunuşundan anlamıştım ama biraz huzursuzlaşmıştım çünkü uyurken rahatsız edilmekten nefret ederdim.
Uykum çok hafif zaten, tek bir vızıltıda hemen uyanıyorum.
Uykulu gözlerimi Baran'a çevirdim.
"Uyumak istiyorum," diye mırıldandım.
"Fıstığım akşam yemeği yemedin, hadi kalk yemeğini ye uyursun tekrar."
"Hayır, uyumak istiyorum, yemeyeceğim yemek."
"kaç saattir uyuyorsun be kadın." sesi sitem doluydu.
İster istemez gözlerim dolmuştu.
"Uykum geliyor ne yapayım, uykusuz kalıp başının etini mi yiyeyim?"
Her insan gibi ben de uykumu alamayınca agrasifleşiyordum. Elimde değildi bu, zaten hormonlarımın da tavan yaptığı dönemlerdeydik.
Saçlarımı öpüp, "Bebeğimiz acıkmıştır ama şimdi, aç mı kalsın?"
"I-ıh," diye mırıltılı bir ses çıkarttım.
Baran biraz doğrulup koltuk altlarımdan tuttu. Yatağa oturur pozisyonda bıraktı. Kendisi de yanıma oturmuştu.
Boynuma öpücüklerini kondurmaya başlamıştı.
İstemiyordum öpmesini çünkü o öpünce daha fazlasını istiyordum ama bu da bazı nedenlerden dolayı pek mümkün değildi.
"Uykumu kaçırdın be adam, hadi kalk da karnımı doyur."
Dudaklarını boynumdan çekmişti nihayetinde.
..
Baran bir saat önce gelmiş uyuduğumu görünce yemek yemek için kaldırmamış. Geçen dakikaların ardından hâlâ uyanmayınca kendisi yemek yemem için uyandırmaya karar vermiş.
Yemek yemek için mutfağa gelmiştik. Baran, Helin'e benim için bir şeyler hazırlamasını söylemiş odamıza gelmeden önce bu yüzden yemeğim masanın üstündeydi.
Sandalyeleri çekip oturduk.
Yemeğimi yemeye koyulmuştum.
Ben yemek yerken Baran da beni izliyordu.
Sessizcene yemeğimi bitirmiştim.
"Doydun mu güzelim?"
"Evet," diye cevap verdim
Ayağa kalkıp önümdeki tabakları sudan geçirip makineye koydum.
Tekrar odamıza çıkmıştık. Odamızın balkonunda biraz sohbet ettik. Baran'ın işlerinden konuştuk. Çok yoğun geçiyordu ve ben bunun farkındaydım. Eve her geldiğinde yorgundu.
Balkondan çıkıp sıcak yatağımıza girdik. Beni kendine çekmişti. Başımı gögüsünün üstüne koydum ve gözlerimi kapattım.
Geçen dakikaların ardından Baran fısıltıyla konuştu,"Ne olursa olsun bu kalp hep senin için atacak be kadın."
Lakin kadın bunları duymamıştı çünkü adamın sıcak kollarında kendini hemen uykuya bırakmıştı.
