2.BÖLÜM

787 13 1
                                    

Bir hafta sakin geçmişti. Bu zaman içerisinde Umut için alışverişe gitmiştik. Artık ihtiyaçlarımızı yavaş yavaş almaya başladık ve çoğu şeyi almıştık. Birkaç şey kalmıştı onlar da hemen halledilecek şeylerdi.

Şu an Sultan Hanım mutfakta yemek yaparken Helin de ona yardım ediyordu.

Ben de odama çıkımıştım namaz kılmak için.

💦

Biten namazımla seccademi şifonyerin üstüne koydum. Aşağı inip akşam yemeği için yardım etmem gerekiyordu. Zar zorda olsa odamdan çıkıp adımlarımı mutfağa yöneltmiştim.

Sultan Hanım'a bakıp, "Yapacak bir şey kaldı mı?" diye sordum.

"Salata yapıver kızım, bir o kaldı." Kafamı sallayıp dolaptan malzemeleri çıkarttım.
Bir yardımcı tutmamıştık gerek duymadığımız için. Bu nedenle de her şeyi haliyle biz yapıyorduk. Bir kap çıkartıp çıkarttığım malzemeleri içine koyup yıkamaya başladım. Yıkadığım salataları kesip başka bir kaba koydum. Limon, tuz, yağ da döküp çekmeceden çıkarttığım kaşıkla karıştırdım. Biten salatayı üçer tabağa koydum.

💦

Herkesin işi bitmişti. Baran gelmiş, biz de yavaş yavaş sofrayı kurmaya başlamıştık. Kurulan sofrayla herkes sandalyesine oturmuştu. Tabağıma koyduğum sarmanın üstüne biraz yoğurt döktüm ve yemeye başladım.
Bu ikiliye bayılıyordum.

Yemek saatleri genelde sakin geçerdi. Herkes yemeğine odaklanır, kimseden çıt çıkmazdı. Bazen bir konu açılır üzerinde konuşulurdu onun dışında hep sessiz zaten.

💦

Akşam yemeğini herkes yemişti. Bulaşıklar yıkanmış çay, kahve servisleri yapılmıştı. Baran ve ben çatıya çıkmıştık. Buradan yıldızlar çok güzel görünüyordu. O kadar fazla ve parlaklar ki, insanı kendilerine hayran bırakıyorlar. Bilmeden saatlerce gökyüzüne bakıbuluyorsun kendini. Önümdeki kupa bardaktan birkaç yudum çay aldım. Soğumaya başlamıştı çayım. Başımı Baran'ın omzuna koydum, "Huzur verici." huzur verici olan onunla yıldızları seyretmemdi. Her şey onunla huzur buluyordu. Vücudumla temas eden rüzgarla biraz titrmiştim. Önümdeki örtüyü biraz daha kendime çektim. Baran da kollarıyla beni biraz daha yanına çekti. Dudaklarını saçlarıma değdirip, "Seninle olan her şey huzur verici." saçlarımın arasında fısıldayarak söylemişti.

Omzumun üstündeki başımı biraz kaldırdım. Boynuna masum bir öpücük kondurdum. Başımı tekrar yasladım omzuna. Gözlerimi kapatıp bu huzur dolu anın tadını çıkarmaya başladım.

Biz birken her şey huzur vericiydi.

UMARIM BEĞENİRSİNİZ🍁

KUMAHikayelerin yaşadığı yer. Şimdi keşfedin