„ცხოვრება უსამართლოა ჩემს მიმართ"

3 თავი

დამთავრდა ჩვენი მაიმუნობაში გატარებული გაკვეთილები ,
ძალიან მომწონს ჩემი კლასის გოგო,ბიჭი.
ეხლა დროა სახლში წავიდეთ ,
გავედით სკოლიდან  და გოგოებს მივუბრუნდი

-გოგოებო ,რას იტყვით ჩემთან წამოსვლაზე?

ერთმანეთს გადახედეს  და
წამოიყვირეს

-კიიიი.....

-ძალიან კარგი აბა წავედით.

ჩვენი ბინა ცოტა შორსაა, მაგრამ გოგოებმა დაიჟინეს გინდა თუ არა ფეხით წავიდეთო და წავედით,
მთელი გზა ვიცინოდით ,
ხან სირბილში ვეჯიბრებოდით,
ხან ენის ტლიკინში,
ასე მივედით სახლში ,
კარები შევაღე და ვთქვი

-კეთილი იყოს თქვენი მობრძანება

და თავი დავხარე
ამაზე სიცილი დაიწყეს და შემოვიდნენ

-ვააა ლილი რა კარგია აქაურობა

-ხო ვიცი, ჩემმა ძიძამ მომიწყო.

-ძიძამ???

თქმა ხუთივემ ერთად

-ხო გოგოებო ,მე ბავშვთა სახლში გავიზარდე ,
მშობლები არ მყავს
მათ გარეშე გავიზარდე

-ახ ლილი.....

თქვა ანამ და ჩამეხუტა ,
დანარჩენებმაც იგივე გაიმეორეს 

-ლილი ძალიან ძნელია იქ ცხოვრება ყველაფერი მოგვიყევი !

-თავიდან?

-ხო თავიდან.

-კარგი,
მე ბავშვთა სახლში 18 წელი გავატარე ,ეხლაც იმიტომ გამომიშვეს რომ სრულწლოვანი გავხდი,
ჩემი გამზრდელი ლირა იყო,
ყველაზე კარგი,ძიძა,მეგობარი,დედაც და მამაც
მე მასთან არასდროს მიტირია ,
მათთან გატარებული 18 წელი,
საუკეთესო მოგონებაა ჩემთვის,
ნება რომ მოეცათ დავრჩებოდი სამუდამოდ,
ლირას დამსახურება ის რომ აქ ვარ ,
ის რომ ცოცხალი ვარ,
ის რომ კარგი ადამიანი ვარ,
მისგან ვისწავლე ყველაფერი,
მეგობრობა ,სიყვარული თანადგომა
იქ ყოფნისას ბედნიერი ვიყავი,
ეხლაც ბედნიერი ვარ რომ მეგობრები შევიძინე,
მაგრამ როცა იქიდან წამოვედი თითქოს იქ რაღაც დავტოვე ,
ჩემთვის რაღაც მნიშვნელოვანი.
ლირან ჩამრიცხა კოლეჯში,
ეგ ბინაც მან მიყიდა,
სახლიც მან მომიწყო,
ყველაფერი ლირას გაკეთებულია და როცა წამოვედი ,
მითხრა რომ როცა მეგობრებს შევიძენდი,მასთან მიმეყვანა და გამეცნო,
ლირას სიკეთეს სიცოცხლითაც კი ვერ გადავიხდი მან იმდენი კარგი გამიკეთა ,
მე ის ძლიერ მიყვარს და გოგოებო,
ერთი თხოვნა მაქვს,მინდა ჩემთან ერთად წამოხვიდეთ ბავშვთა სახლში და ლირა გაგაცნოთ,მასთან ერთად კი ჩემი პატარა ეშმაკუნები.
რას იტყვით წამოხვალთ ?