„ცხოვრება უსამართლოა ჩემს მიმართ"

7 თავი

ჯიმინ-pov

წუხანდელ ღამეზე ვფიქრობ,
ვერაფრით ვერ ვხვდები ვის
ველაპარაკები,
ვინ არის ბელა თუ ლილიენი,
თავში უმრავი კითხვა მიტრიალებს ისევ.

სკოლაში ვარ წასასვლელი,
ჩავიცვი და გავედი სახლიდან
ბავშვები ყველა წასულები დამხვდნენ,
და მეც მარტო მომიწია წასვლა.
რადგან საკუთარი მანქანა მყავს ,
მაგით წასვლა გადავწყვიტე,
ჩავჯექი მანქანაში და ვიღაცის ყვირილის და კარების მიჯახუნების ხმა მესმის

-ღმერთო ვაგვიანებ ......

მანქანიდან სწრაფი ტემპით გადმოვედი და კიბეებისკენ
გავიხედე,
ლილიენი თავმოგლეჯით მორბის,
კინაღამ კიბეზე ტვინი დაასხა,
ისე მორბოდა ვერც შემამჩნია
და კინაღამ გამიტანა,
როცა შემომხედა ხვნეშით მითხრა:

-ჯიმინ შენც აგვიანებ ხო,წამოდი ფეხით გავიქცეთ თორე უარესი იქნება.

როგორც ჩანს არ იცოდა რომ მანქანა მყავდა

-მოდი ლილი,მე წაგიყვან.

-?????

-მანქანა მყავს და წავიდეთ .

-უჰჰ, კარგი წავიდეთ.

ჩავჯექით მე და ლილი მანქანაში,
ისევ მხიარულად იცინის,
მე მიყურებს და მაშინვე ამბობს:

-აბა ჯიმინ დღეს რას აპირებ?

-რას გულისხმობ?

-გოგოები ვაპირებთ გასართობად წასვლას ,
ნუ მაგათთვის ჯერ არ მითქვამს ,
დავითანხმებ აუცილებლად,
შენ წამოხვალ?

-არ ვიცი ,
ვნახოთ.

-კარგი რა ჯიმინ!
😣😣😣

ხელები გადააჯვარედინა ლოყები დაბერა და ჩემსკენ არც შემოუხედავს ,
ფანჯრისკენ დაიწყო ყურება

-ოხხ, კარგი კარგი წამოვალ,
ოღონდ შენ არ გაიბუტო
😁😁

-რააააა..
მართლა მიყვარხარ ჯიმინ