„ცხოვრება უსამართლოა ჩემს მიმართ"

31 თავი

ანასთან გატარებულმა მთელმა ოთხმა საათმა თითქოს ხალისი დამიბრუნდა
ვცდილობდი რომ ზედმეტად ბედნიერად არ ვყოფილიყავი
ეგ იმიტომ რომ ტკივილს არ შევეწუხებინე
გოგოები ცდილობდნენ რომ ცუდზე ნაკლებად ელაპარაკათ
ამასთანავე ბიჭებიც იგივეს ცდილობდნენ თუმცა ვიცი მათი თავის აგებულება
ისინი ჯიმინზეც დარდობენ
იმაზე თუ რამ ჩაადენინა ესეთი რამ და რატომ დამტოვა მარტო
თეჰიონი ცდილობდა რომ გავეხალისებინე
ეხლა იცით რას ვნატრობ ?
იმას რომ თეთე ჩემი ნამდვილი ძამიკო იყოს და
არამარტო თეთე
სხვებიც
მინდა რომ ისინი ჩემი ნამდვილი და-ძმები იყვნენ მინდა რომ ჯიმინიც დაბრუნდეს .....
ეგ ძალიან მინდა ......
ძალიან..........

მათთან კიდევ ცოტა ხანს დავრჩი მერე კი ჩემს ოთახში დავბრუნდი

ანა,ს-pov

ლილიენი ძლივს მოვიდა ჩემთან ,
ჩემი გოგო ,
გამიხარდა რომ უკეთესად არის ,
ჩვენთან გატარებულმა ოთხმა საათმა ოდნავ მაინც მოიყვანა გონებაზე
ბოლოს კარზე ისევ ზარი დაირეკა

-ალბათ ლილია,
მე გავაღებ თეჰიონ😁

მხიარულად წავედი კარისკენ სადაც მეგონა რომ ლილიენი მელოდა მაგრამ გაღებისას
ენა ჩამივარდა

-სალამი ანა😁
(ჯიმინი)

ჩემგან მხოლოდ აურაცხელი სიწითლე მიიღო რომელიც ბრაზით იყო გამოწვეული,
დანარჩენებიც მოვიდნენ კართან და იმათაც იგივე დაემართათ რაც მე

-კარგი გეყოთ ეხლა,
არ შემოგვიშვებთ?
უნდა დავილაპარაკოთ

თქვა მან და მის უკან მდგომ
თავჩახრილ გოგოს გაუცინა
პაშოლ ვჩორტუ
ვთქვი გულში და კარებს მოვცილდი

მათთაც ლაღად შემოდგეს ფეხები და ტახტისკენ წავიდნენ,
მეც არ დავაყოვნე
მივედი და მათ წინ დავსკუპდი
ხელები ერთმანეთზე გადავდები და გაწითლებული თვალებით გავხედე მათ
ჯიმინმა სახეც არ იცვალა იმ გოგომ კი ლამის თავი მაისურში ჩაიდო