Taa küçükken kazımışlar içimize karşılıksız sevmeyi bağlanmayı ait olmayı...
Kadınlığın gereğidir demişler sev sevilme ama hep sev. Ona minnetini bağlılığını göster asla onu terk etme, o seni terk edene kadar.
Ne derse desin ne yaparsa yapsın onu bırakma kadınlık budur çünkü. Sadece sevmek değer vermek her anında yanında olmak.
Ama o asla sizin yanınızda olmaz sevmez sevse bile göstermez. Bir sıcak dokunuş içten bir gülümseyiş bile çok görülür kadına. Hak etmediği ve hak etmeyeceği düşünülmüştür.
Aşk bile çok görülmüş kadına. Oysa aşkı yaratan kadın değil mi zaten? Sevgiyi kalbe ilk düşüren. Ama dediğim gibi ve olduğu gibidir.
Kadın sadece sevmeye aittir asla sevilemez. Bu yüzdendir işte hep terk edilişimiz. Yüz üstü bırakılışımız. Sevilmediğimizden ve sevilmeyeceğimizdendir. Hep yalnızlığımız bu sebeptendir. Yastıklarımızın kurumayışı onun adını hıçkırarak uyanışlarımız bundandır.
Aşk bile çok görülmüştür kadına. Sevilmek bile haramdır ona...
Şimdi sözüm sadece seven kadınlara hanginiz sevildiğinizden eminsiniz ve hanginiz deli gibi sevildiniz?
