dyslm

chapter 1.0

Date: August 20, 2024

Jema

"Hi."

"Hi..." She scratched the back of her head, tapos in-offer yung kamay niya to shake hands. I accepted it, but I had my grip firm on her hand. Parang nasaktan niya ng konti.

"How are you?" Tanong niya while naglakad kami papasok tapos si manong guars binuksan yung glass door. Nagsalute siya samin with a smile, napatango nalang ako awkwardly.

"Sakto lang. Ikaw? How are things with you and Ricci?" Ako naman ang nagtanong. She licked her lips, parang wala lang sa kanya yung question ko, "We were never together, alam mo yan." Ang tanging sagot niya.

"'Wag kang tumanggi, he's the reason why we're here-"

"Kay Fhen? How are you with her?" Siya naman ang nangbaril.

"We were never together." Then after kong masabi, napasara nalang bigla ang mga mata ko. Ugh, same answer like hers. You're so stupid, Jema.

"Then why did we break up?" Tumagos sa puso ko ang tanong niya. I never answered it.

Naglakad-lakad kami until may nakita ang mga pamilyar na mga mukha. "Ced?" Banggit ko. She turns around, sa bilis ng transition ng facial features niya, ngiti agad ang nakita ko. "Oh, Jema and Deanna! Hi!"

Pagpunta niya sa direksyon namin ni Deanna, parang kusa niyang binangga si Tots which made the girl frown habang tinititigan si Ced. Halatang halata ka, Tots.

"Anong ginagawa niyo dito? Interview din ba?" Tumango ako sa kanya and then nagyakapan kami. Si Deanna naman nakipag fist bump siya sa former Lady Maroon na nagmumukmok habang nakasandal sa dingding.

Then I realized, nagbreak din sila???

|

Tots

Ang ganda niya. Yun ang unang tumatak sa isip ko. Argh, bakit ba kami nagbreak? Siguro may iba nang umangkin sa kanya ngayon.

Habang ako'y nagoverseas for three years, nandito siya, posibleng yakap yakap ng taong di ko kilala. Boses na hindi galing sa akin, binibigyan siya ng compliments, mga kamay na hindi rin galing sa akin na walang takot na dumudulas pababa ng kanyang buhok.

Ang dami kong na-miss. At nanghihinayang ako.

"Ceeed, talk to me namannn." Sa ayaw niya o sa hindi, pipilitin ko parin siyang mapansin ako. Papansin kasi ako eh, lalo na sa kanya.

Napakamot nalang siya sa ulo niya, with matching na galit. Nice, Caloy.

"Sasapakin kita, bilisan mo na maglakad para matapos na 'to. Gusto ko nang umuwi, alam mo yun?" Sabi niya sakin, I shake my head, "Hindi, ayaw ko bumalik. Lalo na't di pa tapos misyon ko." Balik ko sa kanya.

"Misyon?" Ask niya. "Makausap ka." Sagot ko na may kasamang katotohanan, napatawa nalang siya nung masabi ko yun. "Paano ba yan, tapos na misyon mo. We already talked." Sabi niya habang naka-cover yung kamay niya sa kanyang bibig.

"'Di kasi Ced, yung usap about you know." Nilagyan ko ng emphasis sa dulo.

She sighs, "Caloy naman, wala na yun. Tapos na. Bakit gusto mo pang balikan? Masasaktan kalang naman in the end eh." Giit niya.

"Nasasaktan na ko ngayon. Especially kapag nakikita kita, and if hindi ako nanghingi ng tawad, walang closure. Pero-" Fuck. Diana Mae Carlos, putangina, tigil mo yan. Babawi ka para mag-sorry hindi para bumalik siya sa'yo! Leche.

"Pero?" Tanong niya.

Binilisan ko na yung lakad ko then on purpose akong nadulas sa sahig. "Shit naman," Tama yan, change topic. "Jusko, hanggang ngayon parin ba may errors?" Sabi niya and then in-offer yung kamay niya. Maygahd.

Ang lambot naman, hehe. Pero hindi rin nagtagal nang ini-release niya yung pagkahawak sa kamay ko.

"Thank you, Ced." Sabi ko sa kanya with matamis na ngiti. Roll eyes lang ulit ang nakuha ko galing sa kanya.

"Ced?" Pagkarinig ko sa likod ko, isang boses ng babae.

Lumingon ako tapos ang nakita ko ay isang former Lady Falcon and Lady Eagle, mga tropa ko 'to ah.

"Oh, Jema and Deanna! Hi!" Nakakainis, bakit hindi ganyan ang tono ng boses niya nung nakita niya ko? Argh, sarap pakinggan.

"Uy," sabi ko nung ina-approach ako ni Deanna. Nagfist bump kaming dalawa then nagtinginan kami sa respective partners namin.

"It hurts, di ba?" Sabi niya. I nod, "Sobra."

|

Jho

Laruan lang talaga ang turing sa akin ng fate. And it's infuriating.

Beh. Ang tawag ko sa kanya since before pa naging kami. It started as sweet, continued even sweeter, then the moment na nagkaguluhan kaming dalawa-ang pait sa huli.

My tears never left kahit na iba na ang sumalo sa akin. It was Nico, pero wala rin siyang ginawa to heal me, to heal the pain. It was all about his status, yung tipong dadalin ka in every events para ipagmalaki ka. There wasn't any love, especially in his eyes.

In her eyes, meron. Punong-puno. Every day nabubusog ang puso ko kahit na nagtititigan lang kami, most of the time sobra sobra, pero I accepted all of it. Ang sarap sa feeling, eh, na may nagmamahal sa'yo ng totoo.

Hindi ko ba alam kung bakit naging kami ni Nico, pero I guess it's because I'm so gullible. Ang naive ko, madali akong mapaniwala, and because of that, yan ang naging weakness ko.

Madali akong manipulahin.

But she never manipulated me, she let me roam freely, whenever and wherever. Not once na na-feel kong may tali na naka-wrap sa leeg ko.

But it's my fault.

It was the humiliation that I felt. Sa harap ng pamilya ko, for the first time sa angkan namin, they have a relative na hindi normal. Ayaw sa mga lalaki at mga babae lang ang kayang ibigin.

It never pleased anyone in my family, my relationship with Bea. Hindi ko siya magawang ipagtanggol sa harap ng mga taong matagal ko nang kakilala.

Kasi at that moment, I felt so locked. I completely forgot about my deep connection with my family, and it was then I realized na all this time... my connection with them was that kailangan ko silang ma-impress sa mga achievements ko.

Ano pa nga ba si Bea?

In the eyes of them, hindi siya achievement.

She's a sin. And they deemed me as selfish.

The day after, we broke up.

I never got to apologize.

I'm a coward.

"How did you get to know him?" Tanong ko sa kanya. Napatingin naman siya sakin, "Hm?" She mutters, "Yung guy na nag-recruit sa'yo." Paglilinaw ko.

"Mm, you know, lakad lakad lang around the city, then inalok niya sakin. Eventually, tinanggap ko and then I contacted you." Explain niya.

"Anong mapapala natin dito pagkatapos, Bea?" Tanong ko ulit.

But silence is the only one that answered back.