dyslm

chapter 2.0

a/n: ba't ampapi ni tots, lmao.

|

Jema

We never explained anything, why we did it to break each other. Isang araw, bigla nalang kami naligaw. 'Di ko dapat nagawa yun sa kanya pero sinimulan niya, eh.

But I shouldn't have taken any revenge at all, though, I was so stubborn and immature. Nagpadala nalang ako dun. Pati na rin sa galit at sakit nagpadala ako, which is why I had something with Fhen.

It wasn't right. Pati ako, aaminin kong hindi ko pa mapatawad ang sarili ko, siya pa kaya?

Kung pwedeng ibalik yung oras, at in-explain niya kung bakit niya nagawa yung ginawa niya with Ricci, and all things ended in a good note, siguro ngayon kasal na kami.

Pero hindi eh, wala, we ran away. We both ran away leaving broken hearts.

Napaisip tuloy ako kung paano siya kakausapin when the interview comes, how do I approach her na ganito ang aking state? Na bumabalik lahat ng alaala from before.

Beep beep. Ano yun? Busina?

"Jemaaa." Ay, si kuya Cy lang pala. "Inabot ka ng gabi ah, kamusta gala niyo ni Deanna? Tagal na nating hindi nagkakasama." Sabi niya habang binuksan yung pintuan ng passenger seat.

Umangkas ako then sumandal, "Walang nangyari, wag ka nga issue, kuya Cy." Binatukan ko siya playfully.

"May ginawa ba siya? Mag-sorry ka na kasi, halata namang mahal niyo parin isa't isa." Ngisi niya. "Mag-sosorry ako kapag in-explain niya yung nangyari sa kanila ni Ricci." Napatawa nalang ang kumag habang umaabante ng mabagal sa kalsada.

"I know na mahirap makitang mangaliwa ang mahal mo pero baka may risk na nangyari or something na maiinvolve ka pa and in which na ikakapahamak mo." Explain niya. Wow, ha, I'm surprised na nagbibigay siya ng advice for the first time.

"May chance ka pa, Je. Kunin mo na habang wala pang iba." Dugtong niya.

"One more chance? Pero sa totoo lang natatakot ako." Sabi ko kanya.

Lumiko kami sa direksyon papuntang flat ko, "There's nothing scary about trying, pero paano kung siya yung naunang sungkitin ka?" Tanong niya.

"Hala, ako? Susungkitin pa niya? Kitid ng utak mo, kuya. Hindi na noh, feeling ko nga pasensya nalang habol niya sakin eh, kaya pinilit niya ko sa interview na 'to." I crossed my arms.

"Ikaw talaga, parang hindi mo naging jowa si Deanna for two years. 'Di mo ba tanda na kapag may gustong gusto siya, gagawan niya ng paraan para makuha? Pero jusko, drop na nga natin 'tong usapan na 'to. Basta magpakatotoo ka nalang, Jema. Yun lang naman eh."

At ayun na nga, dinikit ko na sa kokote ko yung mga sabi ni kuya Cy.

Pagkatapos nun binuksan ko yung pinto and what comes next is... quite a surprise.

"Ateeee!" Mafe screamed and niyakap niya ako puno ng lambing. Ang tagal na naming hindi nagkikitaan, namiss ko siya tuloy.

"Ba't ka nandito? Akala ko sa France ka na?" Ask ko. Napakamot siya sa ulo niya, "Ehh, gusto ko lang na makita kang muli before ang flight ko so I'm staying here for a week!" Excited niyang sinabi with patalon pa.

Nung wala akong nasabi o reaksyon, nagtanong siya sa akin, "Okay lang ba?" Napatango ako agad, kasi naman si Deanna pa rin ang nasa isip ko. Gahd.

"Yay! Uy, gala tayo bukas. Sino ba mga kakilala mo dito na available?" Ask niya.

Ini-hanger ko ang jacket na suot ko kanina and then sinundan ako ni Mafe sa sala. "Si Ate Deanna kaya? Yiee, i-contact mo nga!" Kinikilig niyang sabi. "Ano baaa, di ba wala na kami?" Sabi ko.