Yedinci Ev/ Utanıyorum Halimden
***
"Ela, son kez söylüyorum. Lütfen gelir misin?" Cıkladım. Havuz fazlasıyla derindi, korkuyordum. "Olmaz, korkuyorum."
"Ama ben yanındayım." Dediği şey beni gülümsetsede omuz silktim. "Olmaz!" Kenarından uzaklaşıp yüzmeye başladı. Bende onu izliyordum. Buradan kusursuz gözüküyordu. Hani derler ya, tek kusuru kusursuz olmasıydı diye.. İşte tam öyleydi.
Tekrardan yanıma geldiğinde gülümsedi.
"Yoruldum biraz.."
"O zaman çık dışarı, hem ben acıktım." Başını olumlu bir şekilde sallayıp elini uzattı. "Elimi tut." Uzattığı elini tuttum. "Hadi gel!" Büyük bir kahkaha attığında neye güldüğünü anlamama izin vermeden kendimi havuzda bulmuştum.
Pislik!
"Ya ne yapıyorsun? Korkuyoruz dedik!" Kollarımı boynuna sıkıca sarıp derin nefesler almaya başladım. Aniden düştüğüm için korkum daha çok artmıştı. Belimi sıkıca tutan ellerini hissettiğimde gözlerine baktım. O kadar derin bakıyordu ki. Bir çok anlam çıkarabilirdim ama beceremiyordum.
"Sana yanında olduğumu söylemiştim, kızıl."
Dediği şeye gülümsedim.
"Evet, söylemiştin." Titrek bir nefes kaçtı dudaklarımın arasından. "Ve yanımdasın."
Tebessüm ettiğinde bende tebessüm ettim. Gözlerine her baktığımda kalbim yerinden çıkacak derecede atıyordu. Şu an olduğu gibi..
Biraz daha yaklaşıp başımı omuzuna koydum.
"Hep yanımda ol, tamam mı?"
"Hep yanında olacağım."
"Söz mü?
"Söz kızıl, söz."
Başımı omzundan kaldırıp ona baktığımda bu seferde o yaklaştı. Burunlarımız birbirine değdi değecekti. Nefes alış verişlerim daha çok hızlanmıştı. Dudağımın kenarına ufak bir öpücük kondurup geri çekildi.
"Seni seviyorum."
"Ela, uyan!"
"Bende seni seviyorum!"
"Ela, uyan diyorum!"
Omzumdan sert bir şekilde dürtülmemle yattığım yerden fırladım. "Eren, neredesin?" Yataktan kalkıp etrafa bakındım. "Eren nerede?" Diye sordum. "Sadece rüya gördün, Eren yok."
Son kurduğu cümle beynimden vurulmuşa dönmemi sağlamıştı.
Sadece rüya gördün, Eren yok.
Sadece rüyaydı, o yok.
O burada değil.
Ayaklarım bedenimi tutamaz hale geldiğinde dizlerimin üzerine çöktüm. "Ama çok gerçekçiydi." Diye fısıldadım.
"Teni, dokunuşu, sesi... Her şeyi." Ağzımdan bir hıçkırık kaçtığında devamı da yavaş yavaş gelmişti. Ne yani rüya mıydı?
Gerçi bana 'ben senin yanındayım' demesinden anlamalıydım rüya olduğunu. Çünkü o burada değildi, yanımda değildi.
O an odada çalan şarkıya dikkat kesildi kulaklarım.
"Hiçbir şey bulamadım seni anlatan.
Konuşmadı kimse, yetmedi rüyalar.
Hiçbir şey bulamadım seni unutturan.
Geçemedi yerine melekler bile."
Çalan şarkı ağlamamı şiddetli hale getirirken yüzümü yere yasladım.
"Hiçbir şey bulamadım seni unutturan.." Diye fısıldadım kendi kendime.
"Geçemedi yerine melekler bile."
***
Ağlıyorum galiba...
Bazen neden mutsuz son yaptığımı sorguluyorum ama sonra diyorum ki onlara bu son yakışırdırdı. Öyle de oldu galiba..
