BENIM KARANLIK SOKAĞIM

1.1.BÖLÜM (ACILARIN ÇOCUĞU)

Yine bir akşam düşünüyorum benimde bir ailem olsaydı nasıl olurdu. Annem beni doğururken ölmeseydi babam beni bırakıp gitmeseydi nasıl olurdu. Yine mutsuz olurmuydum, yoksa bu sefer mutlu mu olurdum. Anne şefkati nedir bilmiyorum? Belki bu soğuk havada annem yanımda olsaydı bu kadar çok üşümezdim . Kim bilir.. geçen gün önümden çocuklar geçiyordu birisi ben BABAMIN OĞLUYUM dedi. Durdum o anda aklımdaki herşeyi unuttum sanki dünya o saniyeliğine durdu, kendimi uzun sonu olmayan bir boşluğa düşüyormuş gibi hissettim.daha sonra konuşan çocukların yanına gittim ve ben babamın oğluyum ne demek diye sordum çocuk bana bakıp gülerken sen bunu anlamazsın dedi. Çok sinirlendim ve hayatımda ilk defa orada dövüştüm. Koşarak uzaklaştım evime geldim. Evim dediğimde yıkık bir inşaatın içi . Altımda karton üstümde battaniye niyetine yırtık bir gazete başımda ise yastık yerine paramparça olmuş ayakkablarım.. 8 yılım böyle geçti. Hiç evim olmadı ev özlemiyle, aile özlemiyle yanıp kavruluyorum. Çok kıskanıyorum okula giden çocukları, aileleri ile parka giden çocuklara çok özeniyorum. Hep istiyorum, bekliyorum belki hayat bana da güler. Hep böyle olacak degil ya hep bu sözle avutuyorum kendimi.. kimbilir belki birgün gerçek olur. Hergün okulun sesi geliyor bana çocuklar bağırıyor, oynuyor, gülüyorlar kafamı eğip bacaklarımı toplayıp ağlıyorum okula gitmek nasıl birşey arkadaşim olsa ne olurki bu zamana kadar hiç arkadaşım olmadı. Çocuklar bana doğru geliyor, anneleri arkadan bağırıyor oğlum buraya gel oraya gitme, bu yüzden hiç arkadaşım olmadı... çok istedim ne olurdu ki benimde bir arkadaşım olsun tüm derdimi ona anlatayım, belki benim küçük ailem o olurdu. Kendi kendime kuruyorum işte... hayal dünyam da belki bu yaştaki  bir çocuğun aklını veremeyeceği şeyleri kuruyorum. Napayım bende bunu benim okulumdan ogrendim hayat okulum sonu olmayan ve hergün yeni bilgiler acılar öğretiyor. Ama bunları öğrenmek  için  hergün bir bedel, acı ödüyorum.  Şuan bile hayat bana nasıl acımasız olduğunu öğretiyor...  kimbilir belki benim halimde olan yine çocuklar vardır. " tek dileğim hem ben hem de benim halimdeki  çocuklar artık mutlu olsun"

" BEN SİZİN ANNELERİNİZİN SOKAĞA ÇIKARKEN DİKKAT ET DEDİĞİ ÇOCUĞUM.."