BENIM KARANLIK SOKAĞIM

4. BÖLÜM CEZAEVİNDE GEÇEN O GÜNLER

Güneşim söndü, gökyüzüne hasret kaldım anladım bu hayatta kendinden başkasına zarar veremezsin. Ben arkadaş kurbanı oldum. Şimdi ise burdayım 4 yanım duvar etrafımda garip insanlar....

Cezaevine ilk girişte yanlışlıkla bir gardiyanın koluna çarptım. Döndü bana ters ters baktı. Bende döndüm gardiyana;
-Bir sıkıntımı var dedim.
-Bana dik dik konuşma dedi.
Bende dayanamadım gardiyanla dövüştüm. Daha sonra beni alıp hücre ye kapattılar. Hücre de çok düşündüm. Çocukluğum aklıma geldi eskiden demi böyleydim dedim. Orada beni aç bıraktılar.. daha sonra hücreden çıktım beni koğuşuma götürdüler. Herkes çok garip bana bakıyor. Daha sonra yatağıma gittim elimi başıma koydum. Yukarı doğru bakıyordum ki yanıma bir amca geldi ve bana ;
- Oğlum senin suçun neydi? Dedi.
Konuşmak istemedim. Ters dönüp uyudum. Amca gitti. 1 hafta geçti hiç uyuyamıyorum. Artık gözlerimden uyku akıyor. Uyumama nedenim ise ilk geldiğim günler de bir adam diğer adamla çok kötü dövüşmüstü. Ve adam diğerini  uyurken öldürdü. Ve bende bundan dolayı uyuyamadım. Ama artık canıma tak etti. Gözlerim yavaş yavaş kapandı. Ve uyumuşum uyandığımda kan ter içinde kalmışım çünkü ilk defa rüyamda ailemi görmüştüm. Yüzlerini tam hatırlamıyorum  ama bir kadının beni sevdiğini hatırlıyordum. Hiç uyanmak istemedim. Uyandım kahvaltı vakti geçmişti. Çok acıkmıştım.  Öğle yemeğini bekleyemezdim. Kimse uyandırmamıştı beni. Kapıya doğru geldim gardiyana bağırdım.  Acım yemek verin.
Gardiyan;
- bağırma gelseydin yeseydin burası sana işlemez, dedi.
Çok sinirlendim. Ve orda bir kargaşa çıkardım. Beni alıp tekrar hücreye kapattılar. Ve akşam a kadar açık susuz kaldım. Daha sonra birden kapım açıldı. Yatağımdan tiksinerek uyandım. Gardiyan gelmiş kulağıma eğilip; 
-" Burası cezaevi burada senin sözün geçmez" .dedi
Ve beni alıp koğuşuma götürdü. Koğuşuma girdim. Bir adam beni yanına çağırdı. Yanına gittim bana bakıp gülümsedi.  Daha sonra ayağı kalkıp ve bana tokat attı bende dayanamayıp ona vurdum. Etrafımda kiler de bana saldırmaya başladı. Gözümü açtığımda kendimi yerde buldum.  Kanlar içindeyim amca beni  yaralarımı temizliyordu. Ve kulağıms eyilip;
- hayatta kalmak istiyorsan kimseye bulaşma dedi.
Anladım ki bu bir planlanmış olaydı.
Ertesi gün hava almak için bizi dışarı bölgeye çıkardılar. Kafamı kaldırdım güneşe baktım ve gökyüzünün bu kadar temiz ve berrak oldugunu yeni farkına almıştım. Böyle bir an birde Çocukluğum da olmuştu. Gece uyurken yıldızları Sayarken. Daha sonra hızlıca gardiyan yanıma geldi.
-sen dışarı çıkamassın diyip içeri götürdü.
Tam 1 ay hiç dışarı çıkmadım.  Sonra birden gardiyan koğuşa girdi CAN DEMİR ziyaretçin var dedi bir an şaşırdım kim gelebilir ki diye daha sonra görüş alanına gittim ve karşımda ki isim METE beni görmeye gelmiş eli yüzü düzgün ,güzel kıyafetler giymiş.. koşarak yanıma geldi Boynuma sarıldı. Uzaklaştım ve beni alıp masaya oturtturdu . Ve bana
- Biliyorum bana kızgınsın ama kardeşim ben seni buradan kurtarmaya geldim. Dedi
Gülerek ;
-sen kimsin ben seni tanımıyorum dedim ve gardiyana hadi gidelim dedim arkamdan seslendi
-can böyle yapma. Dedi
Ben;
-  Benim mete diye bir kardeşim yok o bankayı soyduğumuz gün öldü. Dedim
Ordan gittim koğuşa geldim kendimi çok kötü hissettim başım çok ağrıyor adeta kafam bir balon olmuştu. Gardiyan ları çağırdım ve beni hastaneye götürdüler. Serum verdiler kendime geldiğimde polisler beni alıp yine o iğrenç yere götüreceklerdi. Yapacak bir şey yok gibiydi. Beni kaldırdılar tam götüreceklerken hızlıca oradan Uzaklaştım koşarak hastaneden çıktım nefes almadan arkaya bakmadan koşuyordum. Çünkü durursam beni yakalayacaklar biliyorum bilmediğim bir yere geldim öğle vakitleriydi güneş tam anlıma vuruyor çok sıcak ve bir ev gördüm oraya doğru gittim. Ve kapılarını çaldım kapıyı bir kadın açtı tehdit ederek içeri girdirdim ve kocası üzerime doğru geldi masada ki bıçağı alıp ona sapladım ve yere düştü çocukları vardı ağlıyorlardı bu benim için bir tehtid çünkü polisler sesten beni bulabilirdi. Gözüm dönmüştü. Ve oradakileri uyarmama rağmen susmadılar çok sinirlendim ve onlarıda öldürmek zorunda kaldım tam 2 çocuk karı ve kocasını öldürdüm. Daha sonra polisler geldi ve beni alıp cezaevine götürdüler. Götürseler ne olur ki ben zaten bittim bu vicdan azabından nasıl yaşardım ki .. Bu sefer beni kapalı cezaevine götürdüler ve biliyorum bu cehennemde benim Gençliğim ömrünün en güzel zamanları geçecekti.  Geceleri hiç uyuyamıyordum  her saniye o aileyi düşünüyorum. Allah'a tevbe ettim beni affetsin diye. Artık kendi yüzüme bakacak halim kalmadı. Utancımdan aynaya bile bakamıyordum. Her ellerini yıkadığımda defalarca yıkıyorum elimde sanki hala kan izleri var geçmiyor.. Kendi kendime hayasilisyonlar görüyorum herhalde aklımı kaybediyorum. Artık kimseyle konuşmuyorum kim ne derse Evet diyorum kimseye yaklaşamıyorum, ben ne ara bu hale geldim bilmiyorum eskiden yemek için kaç kişi ile dövüştüm ama şimdi iştahım kapandığı hiç birşey hoş gelmiyor.

"HERKES YAPTIĞI İLE SORUMLUDUR..."

Ve bu halim gardiyanlar tarafından beğenilmiş, ve gardiyanlar müdürlere konuşmuşlar müdür beni merak etmiş ve beni yanına çağırdı. Bana ;
-senin suçun neydi diye sordu.
Ben;
-hırsızlık ve adam öldürme dedim.
Bana baktı;
- hiç öyle birine de benzemiyorsun ama
Kafamı önüme eğdim;
- çok  pişman oldum nasıl oldu halen Daha anlamıyorum ama çok pişmanım efendim dedim
Müdür
-sen kaç yaşında girdin buraya dedi
-17 dedim.
Ordan çıktım akşam yatağımda uzanırken gardiyan içeri girdi;
- CAN DEMİR hazırlayan yarın çıkıyorsun dedi sevinsemmi? yoksa üzülsemmi? anlamadım. Sevinme nedenim artık dışarıda olucam buranın kötü havasından kurtulucam üzülme nedenim ise beni dışarda bekleyen kimse yok bir ailem evim yok dışarda ne yapıcam ki bunları düşünürken koğuşumdakiler sevinerek yanıma gelip beni havaya atıp duruyorlar dı . Daha sonra indim herkes beni tebrik ediyordu benden daha mutlulardı. Gözleri parlıyor du bir an çok üzüldüm çünkü hayatımın yarısı burada bu insanlar la geçti o gece herşeyi çok düşündüm burada geçen günleri herşeyi... uyandım bavulumu hazırlıyordum beğenmediğim kahvaltı çok güzel gelmişti zaman çok hızlı geçiyordu ve gardiyan gelip beni aldı herkesle vedalaştım belkide daha buraya gelmek istemezdim daha geçti inşallah tekrarı olmaz..