ROSES FOR HIM

Reason 6- No. 1 Reason why you live: God♥

★ Julie's POV ★

kinabukasan..

Pumapasok nako everyday pero wala pa rin akong alam. Bwiset di naman ako ganito dati ah -___-+

What's happening to my brain?!

Nandito kaming tatlo (Janna &Gracel) sa canteen.

"Girls. I need your help" Nahihiya na akoooo >3< I can't believe that these words will come out from my mouth.

"What?"

"Duet pa talaga kayo ah. I know that its new. But I really need your help... Please help me to pass all the exam. Para makagraduate ako."

Mukhang nagulat talaga sila. Nasamid si Gracel, samantalang si Janna naman nabilaukan ng bongga.

"May lagnat ka ba?"-Janna, after nya uminom ng tubig.

"Baka sinapian?"-Gracel

"No, Im in a good condition"

"Baka nakamove-on na"-Gracel

"Drop that girls. I love him, no doubt. No one can replace him here in my heart"

"Are you serious?"-Janna

"Im dead serious."

"Grabe. Hindi na talaga ako naniniwala kay Nora Aunor, Totoo ang himala!"-Janna

"Diba ang sabi nya roon,  Ang himala ay nasa puso ng tao. Buti naman at nauntog ka na. By the way, Sorry girl. Running for valedictorian ako. Marami akong inaasikaso. kaya di kita mabibigyan ng oras para dyan. Im sorry"-Gracel

"Di moko maaasahan dyan"-Janna.

Sabi ko na nga ba wala akong mapapala sa mga to e. Pano na ako neto? Waaaaah!!

"kelangan kong makagraduate para makaalis ako ng Philippines. Para makalimutan ko na talaga sya."

Yun naman talaga yung dahilan e. Umalis sya at nakalimutan ako. Baka pag sakaling gawin ko rin yun, makalimutan ko na sya. Makakapagmove-on na ako.

"Your gonna leave?"-Janna

"And it's because of jared?"-Gracel

"Alam mo, pwede mo naman syang makalimutan kahit nandito ka sa Pinas. Buksan mo yang puso mo, para sa ibang tao. Wag mong ikulong yung sarili mo sa paniniwalang si jared lang ang lalaki sa buhay mo."-Janna

"#Moveonmoveondenpagmaytime"-Gracel

"Madaling sabihin, pero mahirap gawin"

*Kriiiing!*

"Tara na pasok na tayo, mamaya na ang drama! Hahaha"-Gracel.

Pumasok na kami sa room. At ayun. Filipino Class na namin. Another boring subject -___-+

"Alright now class, magbabahagi ang ilan sa inyong mga kamagaral tungkol sa buhay nila. Tungkol sa mga taong nagpabago sa buhay nila. Graded recitation to kaya ayusin niyo."

GRADES? YAN ANG KAILANGAN KO. I  WANT THAT DAMN GRADES.

Nabuhayan ako ng loob. Grades! Kelangan ko makabawi. Kelangan ko mag-aral. Ew.

Ilang tao na rin ang natawag, at sobrang drama lang talaga ng buhay nila. Nagiyakan yung mga classmate ko, habang ako minememorize yung sasabihin ko. Ano nga ba ulit yun?

"Mr. Delos Reyes"-Mrs. Mendoza

"Oh oh!!!!" Sigaw ng Mg kaibigan nya.

"Ma'am"

"Sino ang nagpabago sa iyo?"

"Wala po ma'am." Formal yet very cold.

"Pardon?"

"I mean, I think its not the right time. I have my friends and mom. Pero kung sakali man pong may babago sakin, balang araw. Pasasalamatan ko sya." Wala man lang expression ang mukha nya.

At nagpalakpakan sila. Porket gwapo e. Ang lalandi tlaga ng mga classmates ko -__-+

"Ms. Fortalejo"

I raised my right hand, Its my turn. Inhale... exhale...

"Its your turn. So, sino nga ba ang nagpabago sa isang Ms. Julieanne Fortalejo?"-Mrs. Mendoza

"Ahhh"

Shit. Nasaan na yung mga words ko?

"Yes?"-Mrs. Mendoza

"..."

"So bagsak ka sa recitation?"-Mrs. Mendoza

"NO! Ahhh ehhh" Should I have to tell my story just for this fucking grade?

Well I think I don't have a choice. *Sigh*  "2 years ago. I met someone. And he's the most perfect guy i've ever known. Hahaha it's like, he's my life! I love him, he loved me too. But then he left me. Yeah. Then because of it, I changed. Maybe, all of you knows who is Julieanne Fortalejo 8 months ago. Maybe I changed cause I want to hide this pain. I want to get myself out of my miserable life. I have no one. My mom and my dad were on france. My brother is busy. My bestfriends are busy too that time. I have no friends except janna and gracel. That's why I committed suicide." Hindi ko namalayan ang unti unting pagtulo ng luha ko. At paghikbi ko. Bakit ba kasi ang hina hina ko pag sya na yung pinag uusapan eh!!! "Nakalimutan nya na ako, sana makalimutan ko na rin sya" Ngumiti ako ng mapait. At umupo.

"Thank you class."

Janna and Gracel looked at me. They trying to comfort me.

"Well, Hindi ko akalain na sa likod ng mga mukhang yan. May kwento pa lang nakatago. Alam niyo, simple lang naman talaga yung buhay e at napakaiksi lang nito. That's why you have to cherish every moment. Hindi kailangang perfect at walang perfect. Lahat tayo nagdadaan sa mga problema. Walang excemption. Pero sana wag kayong panghihinaan ng loob. Let me ask you. Ano bang ginagawa niyo pag may problema kayo?"

"Nagpapakatatag. At sinosolve ng maayos"-Gracel

"Sigurado ka bang kapag nandyan na yung problema, alam mo na ang gagawin mo? Ang problema parang recitation lang yan, kapag turn mo na. na me-mental block ka. Wala ka ng alam. Kaya humihingi ka ng advice sa mga kaibigan mo diba? Kasi kapag nandyan yung problema, nagiging mahina ka."

Lahat kami tahimik. Nakikinig sa kung ano man ang sasabihin ni Mrs. Mendoza. Bakit kaya hindi ako inaantok ngayon? (  '_')

"Basta ang lagi niyong isipin class, kahit pa kasing laki ng titanic o kahit na ano pang barko ang problema niyo. Yung pagmamahal nman ni Lord, kasing lawak ng karagatan. Mahal tayo ni Lord. Sa kanya lang tayo makakakapit kapag di na natin kaya. Siya lang yung nagmamahal satin na hindi tayo iiwan. Class dismissed"

Hindi ko alam. Pero ang galing ng Filipino Class namin ngayon.