Beni duymuyordu bile o kadar korkuyordum ki bana yardıma gelen çocuğu bayılttı ölmemesi için dua ediyordum. Hemen kaçmaya başladım. Ama çok hızlıydı. Beni yere atıp bıçakla elimi kesti. Canımın acıdığını hissetmiyordum. Elimden kanların akışını izleyip kalmıştım. Bana bakıp gülümsüyordu. Sanki hoşuna gitmiş gibiydi. Şoförüm ve polisler gelmeden kaçıp gitmişti. Şoförüm beni hastaneye götürürken babamı aradı. Onun endişelenmesini istemiyordum. Babamı gördüğümde ona sımsıkı sarılıp ağlamaya başladım. Göz yaşlarıma engel olamıyordum. Elime pansuman yapıldıktan sonra beni kurtaran o çocuğun yanına gittim . Yaşadığı için çok mutluydum.
-selam iyi misin ?
-İyim ,dedi.Zoraki gülümsüyordu. Canının yandığı belliydi.
-İstersen biraz dinlen ben seni sonra ziyaret ederim tabi eğer istersen?
- olur. Sana bişey yapmadı değil mi?
- Hayır sadece ufak bir kesik. Bu arada Beni kurtardığın için çok teşekkür ederim.
-İyi olduğuna sevindim. Teşekkür etmene gerek yok.
Çocuk çok güçlüydü ama , geç bi vakitti tek başına korkmadın mı?
-Aslında pek değil biraz parkta oturup şoförümü bekleyecektim.
Ben şimdi gidiyorum. Görüşürüz .
-Görüşürüz .
Benim yüzümden zarar görmesine üzülmüştüm.
-Eve gittiğimizde kendimi kötü hissediyordum. Ilık bir duş aldım . Yatağıma uzanıp bugün yaşadıklarımı düşündüm. Hâlâ etkisindeydim. Biraz telefonumu kurcalayıp erkenden uyudum . Çok uykum vardı.
-Hey uykucu kalk artık !
-Baba biraz daha uyumak istiyorum lütfen.
-Kalk hadi kahvaltı yap.
-Off tamam baba .
Elimi yüzümü yıkadıktan sonra kahvaltımı yaptım. Kendimi çok yorgun hissediyordum. Ceyda'dan mesaj vardı.
( okul çıkışı yanına geliyoruz )
Buna sevinmiştim en azından arkadaşlarımla konuşmak iyi gelebilirdi .
