06.06.2019
Hafızanı kaybetmenden bu yana üç hafta geçmişti. Bir şeyleri hatırlaman için sürekli geçmişi önüne seriyordum. Her seferinde sonuç hüsran olsa da hâlâ umudumu kaybetmiş değildim.
Sırana tutkal yapıştırdığım zamanı hatırlarsın diye oturduğun koltuğu yapıştırmıştım. Tepkin sadece kızmak olmuştu. Hatta müsil şakasını bile tekrar yapmıştım. Fakat mideni fazla bozmuş olacaksın ki bu sefer iki gün tuvaletten çıkamamıştın.
Son yirmi bir gün içinde hatırlaman için denemediğim yöntem kalmamıştı.
Yoongi hyungla tekrar dağ yürüyüşüne gidip bilerek kaybolma numarası bile yapmıştık.
Hoseok hyung bizi tuvalete kitlemişti. Evinin çatısına çıkıp tekrar sarhoş olmuştuk.
Geçen gün ise evde öylesine vakit öldürürken telefonum çalmaya başladı. Tabiki yoongi hyung arıyordu bu da bir plandı ve zil sesim bizim şarkımızdı. Açıp açmamakta kararsızken belki sana bir şeyleri anımsatır diye yüzüne baktım. Yine bir şeyleri hatırlayacakmışsın gibi değişik yüz ifadesine bürünmüştün. Ufacık anımsama bile yeterdi benim için. Ama söylediğin şey “Neden telefonu açmıyorsun?” olmuştu.
Her denemede umudum kırılıyordu sevgilim. Fakat sonra öyle bakıyordun ki gözlerime, sanki hatırlayacak gibi...
Gözlerindeki ışığın umut verici parlaklığı beni kendime getiriyordu. İnanıyordum, bir gün hatırlayacağına. Hatta belki gelecek, geçmişi hatırlamana bile gerek kalmayacak kadar güzel olurdu. Kim bilir?
ŞİMDİ OKUDUĞUN
better • taekook ✔️
Fanfiction[ tamamlamdı ] 08.04.18 gözlerimin içine bakarak şarkımızı söyledin jungkook ve bu "seninleyken daha iyiyim" dediğin ilk andı
