Norge

1 0 0
                                    

Vaktene førte meg inn på eit koseleg rom. I rommet stod det ein sofa, ein god stol og eit lite koseleg salongbord. Alt var annleis i dette landet. Alt var betre, og meir i møte kommande. Norge var eit vakkert land, med fantastiske mennesker. Det kom ein etterforsker inn i rommet etter ei stund. «Hello, my name is Andrea» sa ho med ein skjør stemme. Det verka som om ho var nærvøs. Kanskje fordi ho skulle snakke engelsk i ei avhøyring ho normalt snakka norsk i.

Det var ein ting ingen av desse politi folka hadde funne ut enda. Om dei bare viste hadde alt blitt mykje lettare for dem. Dei hadde sluppe å snakkt engelsk, dei kunne derimot snakkt norsk. Sidan eg er eigentleg frå Norge. Eg kan flytande norsk, men eg har aldri bodd i Norge heile mitt liv. Men det har endra seg no. Eg håper å bu i dette utrolige landet resten av mitt liv. Eg har eit ønske om å endre livet mitt, starte eit nytt kapittel.

Resten av forhøret foregikk på norsk. Ettersom dei no viste eg var norsk. Forhøret gikk for det meste i kva eg hadde blitt dømt for i USA. Sjølv om det stortsett var alt dei øsnkja og vite fekk eg ein følelse av at det eigentleg ikkje var alt dei var ute etter. Interessen låg derimot i livshistorien min, kva som hadde ført til dei straffbare handlingane og til den dag i dag. Ein ting var sikkert, alt ville forandre seg no. Alt ville bli betre. 

Død eller frihetWhere stories live. Discover now