İçimdeki mafya /P.J.M

15. bölüm

İyi okumalar

(Medyayla okuyunuz)

Koşarak jiminin yanına gittim hem ağlıyor hemde bağırıyordum

"JİMİN SAKIN BENİ BIRAKMA"

Daha nefes alıyordu zar zor konuşuyordu

"S-soo-min"

En sonunda gözlerini kapattı o sırada herkes başımıza toplanmıştı sinirle bağırdım

"NE BAKIYORSUNUZ AMBULANS ÇAĞIRSANIZA!!??"

Aralarında bir kişi ambulansı aradı ben hala ağlıyordum kan kaybetmesin diye elimle yaraya bastırıyor um

"Seni seviyorum jimin lütfen kalk?"

Bunu fısıltıyla söylemiştim uyanır umuduyla ama uyanmadı ambulans gelmişti hiç farketmemiştim jiminin yanına bindim hala umut vardı

Kısa sürede hastaneye geldik sadece yoora nın haberi vardı oda mutlaka diğerlerine söylerdi

Jimini ameliyata aldılar

Kendi kendime söyleniyor dum

"Keşke yanında olsaydım keşke seni kırmasaydım bunlar başımıza gelmezdi"

Arkadan bir el omzuma dokundu ürkmüştüm biraz arkamı döndüğümde babamı gördüm onun burda ne işi var

"Baba neden burdasın"
"Yoora haber verdi kızım ağlama lütfen"
"Baba benim yüzümden o v-vuruldu ben.. ben çok kötüyüm baba"

Babam bana sarıldı ve öğüt vermeye başladı

"Geçicek kızım dayanmalısın bizim dünyamız böyle kimin ne zaman öldüğünü anlamazsın sen bile ölebilirsin
Bunu bilemeyiz ama şunu unutma ne olursa olsun düşmanlarımızın karşısında ağlama onları sevindirme kızım ben senle gurur duyuyorum bunu unutma yeter"

Babama daha sıkı sarıldım boğuk çıkan sesimle;

"Teşekkür ederim babacım seni çok seviyorum"

____________
2 saat sonra

Jimin ameliyattan çıkmış normal odadaydı durumu şuan iyiydi karın boşluğuna gelmiş yere düşüncede bayılmış ama bunu ona kim yaptıysa bulucam

İçeriden doktor çıktı

"Soo-min hanım kim acaba?!"

Şok olmuş şekilde doktora bakıyordum

"B-benim"
"Soo-min hanım jimin bey sizi bekliyor"
"T-tamam"

O uyanmıştı içeri girdim bana bakıp gülümseyebildiği kadar gülsedi ama belliydi kendini zorluyordu

"Jimin kendini z-zorlama"
"N-neden"
"Çok belli kendini zorluyorsun"
"Senin için denerim"

Bu ne demekti şimdi ne demek istiyordu  onu yormamak adına sustum daha sonra sorardım sorumu

Bir süre sessiz kaldık sessizliği jimin bozdu

"Soo-min bana hala kızgınmısın?"

Bu soruyu kendime hiç sormadım ama bu halde ona asla kızgın olamam

"H-hayır"
"Sana inanmıyorum"
"Neden?"
"Gözlerin öyle demiyor ama"

Hemen konuyu değiştirdim

"Ağrın varmı?"
"Konuyu değiştirmede üstüne yok"

İkimizde gülüyorduk ama ben en çok onun gözlerine bakıyordum ve o güzel gülüşüne ona bişey olsaydı napardım o zaman bi an göz göze geldik