İçimdeki mafya /P.J.M

5. bölüm

(iyi okumalar)

Jiminin arkadaşlarına şaşırmadım ama kardeşi olduğunu öğrendiğinde şoka girdim ve bir müddet konuşamadım bu sessizliği kardeşim bozdu

"Abla yemeğini yesene açmı kalmak istiyorsun?"
"Ne alaka?"
"Yemeğini ye diyorum"

Başımı sallayarak onayladım 10 dakika boyunca masada hiç konuşulmadı herkes masadan kalkıp salona geçtiler ben salona geçmedim çünkü çok yorgundum odama çıkıp biraz oyalandıktan sonra kapı çaldı

"Gel"

İçeriye dong-sun girmişti

"Abla babam çağırıyor"
"Hmm?tamam geliyorum"
"Tamam"

Aşağı indiğimde annem bana baktı ve "gel" işareti yaptı

Birşey demeden salona geçtim zaten geçmem gerekirdi çünkü annem ve babamı 1 hafta göremicektim bu bir kız olarak kötü hatta ailesine alışmış bir kişi olarak daha kötü saate baktığımda 9 du 3 saat vardı ve ben tedirgin oluyordum ya onlara uçakta bişey olursa çünkü bizim düşmanlarımız çok fazla nereden saldırıcakları belli olmaz o yüzden önlemleri alacaktım bu düşüncelerden beni ayıran şey babamın konuşmasıydı

"Evet! burada neden toplandığımızı merak ediyorsunuzdur jung-woo söz sende"

Jiminin babası Jung-woo amca biraz düşünceli gözüküyor du yemektede öyleydi  zaman kaybetmeden konuşmaya başladı

"Ben aslında...bu kararı soo-min in babasıyla aldık ve eğer bu karar çocuklarımı etkileyecekse bu karardan vazgeçerim ama benimde biraz kafa dinlemeye ihtiyacım var"
"Biraz daha açık konuşurmusun baba?"
"Oğlum kızım bizde annenizle Amerika'ya gidicez"

Jiminin ağzından

Babamın söylediği şeyden sonra kendimi kuyuya düşen biri gibi hissettim yani 2 ailede giderse buralara soo-min ve benmi bakıcaktım hala şoktan çıkamamıştım ama birazdan gideceklerdi saate baktığımda 10 a geliyordu annemin bana seslenmesiyle kendime geldim

"Oğlum iyimisin?"
"İ iyiyim"
"Bu fikire ne diyorsun oğlum?"
"Abi bence annemlerinde kafa dinlemeye ihtiyaçları var hem burda bana ve buradaki herkese sahip çıkacak kişiler var sen varsın soo-min abla var hıh??"
"Aslında bong-cha haklı anne baba tamam ama güvenlik önlemleri alınacak hatta hemen aldıralım!"
"Aynen anne baba sizde dikkatli olun bavulunuz hazırmı?"
"Merak etme soo-min her şeyimiz hazır"

Başımı sallayarak onları onayladım ve etrafa bakmaya başladım birden gözüm jimine kaydı bana abuk sabuk kaş göz işaretleri yapıyordu galiba odana çıkalım diyordu herhalde telefonumdan jimine mesaj attım

"Jimin ne diyorsun?"

"Hah!sonunda mesajlaşmayı akıl ettin"

"Ne diyorsun!"

"Odana çıkalım da güvenlik önlemleri alalım"

"Tahmin etmiştim!takip et beni"

"Ok"

Jiminle mesajlaştıktan sonra ayağa kalktım ardından jiminde kalktı ardından babam;

"Kızım nereye?"
"Şey baba-"
"Efendim soo-min le şirket hakkında konuşucaktık"
"Ahh! Tabi 1 saat sonra aşağıda olun"
"Tamam baba"

Jiminle odama girdiğimizde yine çok güzel kokuyordu ve sürekli odada bu koku vardı jimine döndüğümde etrafı inceliyordu

"Odamı beğendiysen işimizemi baksak artık!?"
"Hatırlatırım ki ilk defa görmüyorum odanı soo-min!"
"Belli hiç görmemiş gibi bakıyorsun etrafa"
"Tabi canımm"
"Hadi çalışma odasına gidelim odadamı çalışıyorsunuz derler sonra"

Başıyla beni onayladıktan sonra çalışma odasına çıktık bı yarım saat kadar odada işlerimizi hallettik saate baktığımda 11 e gelmek üzereydi karşımda oturan jimine baktığımda en masum şekilde uyuyordu ama onu uyandırmak zorundaydım hemen kolunu dürttüm

"Yaa soo-min biraz daha lütfen"

Galiba kendini yatakta zannediyordu ama ben bunu her halükarda uyandırırdım ayağa kalktım ve onu sarsmaya başladım nasıl yaptığını bilmeden elimi tutup kucağına oturmamı sağlamıştı ben olayın etkisindeyken sessizliği jimin bozdu

"Noldu yerini çok mu beğendin?"

Ben üstümdeki şaşkınlığı atarak ayağa kalktım

"S sen ne hakla beni kucağına oturtursun he?"
"Sadece 1 dakikalığına oturdun oturmuş san ne oldu"
"Nemi oldu manyakmısın sen jimin kucağına diyoruz!?"

Jimin bişey demeden ayağa kalktı tam kapıdan çıkarken bana öyle bir bakış attı ki resmen tutuldum

Tekrar kendime geldim ve aşağı indim annem babam
ve jiminin annesi ve babası gitmek üzereydi  onlar konuşmaya başlamıştı saat 12 di annem ve babam bunu farketmiş olacak ki konuştular

"Artık gitme vakti geldi"

Ben konuştum

"Baba anne şimdimi gidiceksiniz"
"Evet kızım siz idare edersiniz buraları değil mi? Güveniyorum ben size"

Biz burda konuşurken jiminlerde ailesiyle konuşuyordu oda biraz üzgündü ama belli etmiyordu sanki bende böyleydim ailemden hiç uzaklaşmadımki ilk defaydı bu sessizliği jiminin babası bozdu

"Artık çıkalım anca gideriz zaten"
"Haklısın"

Onlar bavulları arabaya yerleştirirken annemle sarılıyorduk ben dayanamadım anneme;

"Anne bizde sizi bırakmaya gelicez"
"Hayır kızım siz burda kalın biz gidemiyormuyuz?"

Ardından dong-sun geldi ve konuştu

"Anne ablam haklı bizde gelicez ne derseniz diyin bu fikir değişmeyecek"
"Peki oğlum"

Bizimkiler ve jiminin ailesi büyük bir arabaya bindiler  bizde 2 araba olarak gittik benim olduğum arabanın içinde jimin, dong-sun, bong-cha ve ben diğer arabada ise jiminin arkadaşları min-yoongi, kim-taehyung ,young vardı havaalınına gittiğimizde ailelerimizle vedalaşıp onların uçağa binişini izledik ve uçak kalktı

(Lütfen oylayın)