Lifeguard | Jikook

Bölüm 5|🏖

"Jimin bir kerecik dinlesene beni!" odama doğru hızlı adımlarla ilerlerken arkamdan gelen Tae'nin bağrışlarına kulak asmıyordum.

Hem beni bu lanet yere getirmiş. Yıllardır girmediğim denize sokmuş. Üstelik slip mayoyla! Hem de denizde küçük bedenime sahip çıkamamıştı. Ahh tabi bir de ilk öpücüğüm.

Odanın önüne gelince hızlı bir şekilde kartı çıkarıp kapıyı açmıştım. Oda iki salak yüzünden Tae'yle bana ait olduğu için onunla muhattap olmamanın yolunu kendimi balkona kitlemeye karar vererek bulmuştum.

Balkona girmemle Tae'nin odaya girmesi neredeyse aynı zamanda gerçeklemişti. Kendimi ondan olabildiğince soyutlayıp buradan gidene kadar denizi gören bu balkonda çürümek en mantıklı seçim olmalıydı.

Taehyung'un odanın içindeki saçma bağrışları ve daha sonra balkonda olduğumu anlayıp kapıyı yumruklaması baş ağrısına sebep olmuştu.

Ne vardı ki Taehyung gibi bir salakla aynı anaokuluna gitmeseydik. O yıllardan beri peşimden bir kere bile ayrılmamıştı. En son ayrılığımız üniversite ile olmuştu. 1 ayın sonunda da Taehyung üniversitesini evden okuyacağını söyleyerek yanıma yerleşmişti.

Bir kere bile sakin bir gün geçirememiştim bu çocuk yüzünden. Tatil demiş beni gürültünün içine getirmişti. Bazen babamın beni çalıştırmasına kızıyor olsamda Tae'den kurtulabildiğim tek yer orasıydı. Gelmek istese de babamla yaptığımız anlaşma üzerine Tae'yi
çalışma alanıma sokmuyorlardı, işlerime engel oluyor gerekçesiyle.

Taehyung sonunda kapıyı yumruklamalarını durdurmuş, kapı sesiyle odadan ayrıldığını anlamıştım.

Yanımda olan telefonumla sakin bir müzik açıp gözlerimi kapatmıştım. Sadece böyle birgün geçirmek için her şeyi verebilirdim.

Müziğimin sesini bastıran gürültü sanki her geçen saniye artıyor hissine kapılıp kulaklıklarımı çıkardım. Balkonun uç bölgesine doğru adımladım.

Ses yan tarafın balkonundan geliyordu ve sadece 'Jimin' çığlıklarını duyabiliyordum. Kim dersiniz? Tabiki Taehyung. Kapıdan çıkıp camdan girmeye çalışan aptalın teki.

Kafamı yan tarafa doğru uzatarak 'Ne var?' dedim.

'DOSTUM BİLİYORUM ŞU AN BANA KÜSSÜN AMA sanırım yardım etmen gerek.' sesi sana doğru fısıltıya dönüşmüştü.

'Ne oldu Tae?' kafamı anlamsız bir şekilde sallayarak diyeceklerini bekledim.

'Şey şimdi ben sana ulaşabilmek için yan balkondan yanına geçerim diye düşündüm. Ve yan odadan rica ettim. Ancak bu kadın deli çıktı! TANRIM beni kurtarmalısın🥺'  Tae'nin dedikleri karşısında küçük bir kahkaha attım.

'Taehyung kendi başının çaresine bakabilecek yaştasın bebeğim. İyi şanslar!' Küçük bir sırıtış bırakıp el sallayarak kapıya doğru adımladım.

"JİMİEEENNNNNN!!!!!" Taehyung arkamdan bağırıyor bense sadece şu an birkaç dakikalığına da olsa taehyung faktörü olmadan geçireceğim huzurlu anların planını yapıyordum.

Balkondan odaya geçerek üstümü değiştirdim. Altıma yırtık kot bir pantolon üzerine de sade bir tişört giyerek odadan çıktım.

Otelin nimetlerinden yararlanmam gerek konusunu beynime işledikten sonra odaların olduğu koridordan en hızlı şekilde ayrılmaya çalıştım.

Asansörü çağırarak beklemeye başladım.

Peşinizde koşturan, sürekli ses yapan, beğenmediği bir şeyden mızmızlanan biri olmadan geçirdiğim şu dakika bile mutluluk vericiydi.

Asansörün gelişini çıkan sesle anladım. Küçük adımlarla asansöre bindim. Tuşlara uzanıp alt kata inmek için olan tuşa bastım.

Asansörde yalnızca ben ve sanki dışarısı sıcak değilmiş gibi tamamen siyahlarla kuşanmış kapüşonlu biri vardı. Yaşamsal faaliyetlerini kaybetmiş gibi sadece bir yere odaklanmıştı. Tanrım bu fazlasıyla ürkütücüydü! Ya bir asansör hayaleti ise yada canavarı!!

Ah~ Sanırım bazen Yoongi'nin neden bizlere korku filmi izletmediğini anlayabiliyorum. Yanımda duran silüet sadece bir insandı! Kafamda kurduğum senaryolardan 5 serilik film çıkardı🤦🏻‍♀️

Asansörün durmasıyla dışarı adımlamıştım yanımdaki de öyle...

Ne yapacağım ne tarafa gideceğim konusunda bir fikrim yoktu. Ancak belki biraz bir şey atıştırabilirdim. Karnımın bunu istediğine oldukça eminim.

"Pardon, Acaba otelin kafesine nasıl gidebilirim?" evet az önce bu soruyu, ürkünç olduğunu söylediğim adama yöneltmiştim. Ama bilirsiniz işte korkularınızın üzerine gitmeniz gerekir.

Adam ilk önce kafasını hafif bir şekilde kaldırmış. Daha sonraysa hiç aldırış etmeden yoluna devam etmişti. O kesinlikle garipti! Bilmiyorsa bile bilmediğini dile getiremeyecek kadar aptal olamaz! Bugün resmen her şey beni buluyormuş hissi bir türlü kafamdan gitmiyordu. Tatilin bir an önce son bulması için ne yapmam gerektiğini bilmiyordum.

Olanları boşverip başka birinden yardım istedim. Günün en güzel zamanı işte şimdi! Sessizlik ve sonuna kadar tıkınma~

Bir hevesle kitaplara başlayıp ki sadece kitap değil au da olabilir dosmpds devam ettiremiyorum sıkıntılı mıyım ben🥺🥺🥺🥺