Ölümden Doğan Aşk

Doğum Günüm

  Bugün benim doğum günüm. Bir yaş daha büyüdüm. Sevinsem mi üzülsem mi bilmiyorum. Ama üzüntü bir tık ağır basıyor bugün bende. Nedenini bilmiyorum. Ben büyüdükçe ailemin yaşlanması bir neden. Ama bu hep aklımda ki benim. O yüzden sadece bu olamaz canımı sıkan.

Gelecek kaygısıdır belki. Sürekli ders çalışmaya çalışmak, ama ders çalışamamak üzücü bir durum benim için. Ama benim işim sporla. Spor yapmayı çok seviyorum. Beni stresten uzak tutuyor. O yüzden ders çalışmayı da sevmiyorum. Ama bu da yıllardır olan bir şey . Ki benim üniversite sınavına daha 3 yılım var. Buna stres yapmak için daha erken.

Neydi bu içimdeki sıkıntının sebebi ? Yada neden bu kadar büyütüp doğum günümü sırf bu yüzden kutlamamıştım ? Bilmiyorum. Hassas günüm yakın ondan sanırım.

Ben bunları düşünüyorum. Bir yandan da bitmeyen ev temizliği yapıyorum. Kapı çaldı. Bizim evde bir kural vardır. Kim ayaktaysa o açar kapıyı. Gerçi çoğu evde durum böyledir. Süpürgeyi kapattım, ve kapıya yöneldim. Çocukluk arkadaşım gelmiş. Gerçi hala çocuğum ama 7 yıl öncesi kadar küçük bir çocuk değilim.  2. sınıfta  tanıştığım, en yakın arkadaşım olan , birlikte hem ağlayıp hem güldüğüm, okuldan kaçtığım, sınavlarda kopya çekip doğru yaptığım soruları ona göre düzenleyip daha düşük aldığım arkadaşım Meltem gelmiş. Sapsarı uzun saçları masmavi gözleri. Bu hayatta tanıdığım en güzel insanlardan biri. Tabikide sevdiğim Canım arkadaşım unutmamış. Hediyesi elinde. Çok sevindim onu gördüğüme. Ama onun da yüzü buruk. İçeri davet ettim hemen. Odama geçtik. Meltem bana öyle bir sarıldı ki. Sanki yıllardır görüşmemişiz gibi. Gözleri de doldu. Dokunsam ağlayacak gibi bir halde hediyesini verdi. Çok merak ettiğim paketi açamadım. Onun canını sıkan ve bu denli üzen şeyi merak ediyorum. Meltem dedim. Noldu sana böyle. Bana baktı. Elif intihar etmiş dedi. Elif ölmüş. Şaka yapıyor olmalısın. Bugün yanıma gelecekti diyorum. Ama onu hayatım boyunca hiç bu kadar ciddi görmemiştim. Yinede inanmıyorum. 1 Nisan da değil ki bana  şaka yapsın diye düşünüyorum. Ama 1 Nisan da olsa Meltem asla bu kadar ileri gitmez. Ben inanmadım. Çünkü o evime gelecekti. Benim doğum günümde gitmiş olamazdı. O yüzden bende inanmadığım çok net bir şekilde belli olacak şekilde hediye paketimi açtım. Çok güzel bir hediye. Çocukluk resimlerimiz çerçeve içinde. Gıcık ya . En çok kendi resmini koymuş baktıkça onu hatırlamam için. Çok özel ve güzel hediye. Bir daha sarılıyoruz Meltemle. Sonra oturuyoruz. O üzgün ben de düşünür bir edayla ne konuştuğumuz belli olmayan ( çünkü ikimizin de aklı konuda değil ) muhabbetler ediyoruz. Ve gitmesi gerektiği için onu yolcu etmek için kalkıyorum. Allah a emanetsin güzel arkadaşım.