İlk Yarışım

31 14 20
                                    

Elif ' in gitmesinin ardından tam bir hafta geçti. Mezarına gidememek ( 16 saatlik uzak bir şehirdeydi. Akrabalarının yanına memleketine defnetmişlerdi. Ve ailesi de oraya tanışmıştı. Bana çok garip geldi. Nedenini öğreneceğim) beni çok üzüyordu. Ama yapacak hiç bir şeyim yoktu. Elim kolum bağlıydı. Zaten çok sevdiğim spora daha çok asıldım.
   
       Kafamı dağıtıyordu.
  Bugün yarışım vardı. Çok heyecanlıydım. İlk defa 3000 metrede yarışacaktım. Dereceye girmeliydim. Kendimi kanıtlamalıydım.

Isınma hareketlerini yaptık ( Okul takımı ile beraber) . Derken yarış başlama çizgisine doğru yol aldık. Dakikalar sonra başlayacaktı yarış. Heyecanlıydım. Ve son 3,2,1. Yarış başladı. İyi gidiyordum. 2 kilometreyi tamamlamıştım. İlk 10 ' daydım. Daha iyi koşmalıydım bu yüzden hızlandım. Derken  bir an durdum. Bir yer dikkatimi çekti. Elif'le burda tanışmıştık. Gözlerim doldu. Hareket edemedim. Koşmak istiyordum ama bacaklarım hareket etmiyordu. Birden etrafımda çok kuvvetli bir ses duydum . " Hadi " diyordu. " Az kaldı pes edemezsin". O ses bana öyle kuvvet vermişti ki devam ettim. O an hırsıma yenik düştüm. Çok hızlı bir şekilde koşmaya başladım. Daha hızlı ve daha hızlı. Önümdeki 5 kisiyide geçtim. Dereceye giren ilk 3 kişi milli sporcu olduğu için zaten onları geçme gibi bir ümidim yoktu. Ama kalan 62 kişi arasında en iyi olmak benim için gurur vericiydi. Bitiş çizgisine yaklaşıyordum. Görüyordum. Çok az kalmıştı. Ve evet 4. olmuştum. Çizgiyi geçer geçmez yere düştüm. Bir el geldi ve beni kaldırdı. Elini tuttum ve ona baktım. Ama gözlerim iyi görmüyordu. Kararmıştı çünkü gözlerim. Ama o ses çok tanıdıktı. Bana " iyi misin ?" Diyen ses çok huzur vericiydi. Beni biri yere oturduktan sonra gitti.

Keşke onu görebilseydim. Neyse ki ilk yarışım olmasına rağmen yaptığım güzel dereceden sonra bir sonraki yarışa katılmaya hak kazanmıştım.  Orda görebilirdim onu.

Takım hocası geldi. Beni aldılar ve okula gittik. Yemek yedikten sonra da evlerimize dağılacaktık. Ama ben kafamı iyice dağıtmak için çarşıya gidip gezdim. Çok gezmiş olacaktım ki annem aradı ve eve doğru yol aldım.  Eve gider gitmez yemek yedim annemlere yarışı anlattım ve yatağıma gidip derin bir uykuya daldım.

Ölümden Doğan AşkHikayelerin yaşadığı yer. Şimdi keşfedin