Silent Bitch

Chapter 5

Guys please bear with me. Since i'm not yet done with the story.I can't edit some typographical errors. I'm really sorry for those things and may you enjoy and keep reading this story. I hope you would enjoy and learn a lot from this story. I promise to edit some typical error from time to time.

Chapter 5

“Loraine Izobel Bermundo”

Ang buhay mayaman ay maganda nga dahil nakukuha mo lahat ng gusto mo. Pero! May marami din itong pero-pero. Ang masakit sa pagiging anak ng mayaman ay hindi mo makukuha ang oras ng pamilya mo. Ako lang naman ang anak ni Mr. Joshua Ernst Bermundo at Mrs. Alyja Zybel Roque-Bermundo. Ang pamilya ko lang naman ang nagmamay-ari ng FLEET AIRLINES. Ito lang naman ang number 1 airline sa buong PILIPINAS.

Naiiyak ako dahil hindi ko sila makita, halos isa sa isang linggo lang sila umuuwi sa bahay. Pinapasyal nila ako paminsan-minsan kapag may oras sila. Alam ko naman na ginagawa nila ito para sa kinabukasan ko, pero bakit pa ba nila uunahin ang kani-kanilang mga trabaho? Paano nalang ako?

Masakit man sa damdamin ko ang nangyari kailangan ko itong bitawan at magsimula ng bago. Ika nga nila “Life must go on!”.

Sa paaralan ang classmates ko lang ang mga friends ko. Hindi ako nakikipag socialize sa ibang tao sa school kaya mas gusto kong makasama ang SELECTED FRIENDS ko. Si Shaylie Patricia Alvarez siya lang naman ang tinturing kong bestfriend sa ngayon dahil nakikita ko lahat na hinahanap ko sa isang tunay na kaibigan. Pero sa totoo lang bitch ako kapag bitch din ang kaharap ko.

Ang daming lalaking naghahabol sakin pero deadma lang ang peg ko no! Excuse me! Anak ng isa sa pinakamayamang bussiness man sa Pilipinas. MALANDI? Never! Hindi kaya ako ganyan na anak sa mga parents kahit paminsan-minsan lang nila akong nakakapiling mahal ko parin yan sila,kahit pa paano.

Ang buong buhay ko ay parang gulong na maring kasiyahan at kalungkutan, pero move on na tayo diyan. Napakaraming rason parz ngumiti araw-araw at isa na ang makita mo ang CRUSH mo. Diba ang saya non? Yung tila ba ang kahit malayo basta makita mo lang siya solve na araw mo. Nakakabwesit lang ang daming alepores na naka sunod sa kanya.

Speaking of Jayden Monteverde, nakabanga ko siya sa school grounds noong isang araw at tinulungan niya pa ako, ang sweet no? Matagal tagal narin itong nararamdaman ko para sa kanya pero hindi ko lang talaga maipalabas dahil natatakot ka na malaman ng iba.

Bagyo, lindol, landslide, ipo-ipo, delubyo, at iba pa. Si Jayden Monteverde lang talaga ang iisipin ko boung araw kahit mamatay  man ako dahil sa mga pinagsasabi ko. “Love is blind” walang kwentan yan, walang katotohanan. Palibhasa walang magawa kundi gumawa ng iba't-ibang storya.

*******************************

“Loraine Izobel? Anak! Nandiyan ka ba? Sigaw ni Mommy sabay-sabay katok sa pintuan.

“Mommy!!” Dali kong binuksan ang lintuan at niyakap si Mommy ng mahigpit.

“Kamusta ka na? Naghapunan ka na ba?” Agad akong tinaning ni Mommy na kumawala siya sa yakap ko.

“Hindi pa po ako kuain ng hapunan Mommy kadadating ko lang po galing school.” sagot ko kay Mommy at nginitian ko siya ng malaki.

Pinabihis ako ni Mommy kakain na lang daw kami sa labas. Si Mommy kasi ayaw niyang kumakain sa bahay kapag umuuwi siya. Kaagad akong bumaba pagkatapos kong magbihis. Kaya lang nakalimutan kong dalhin ang phone ko,ayun bumalik na naman ako sa taas.

Si Mommy talaga ang hilig sa pangyayamang restaurant nakakasilaw tuloy ang presyo ng mga pagkain. Baby Back Ribs ang lang ang gusto kong kakainin ko dahil ang mamahal ng mga pagkain dito sa McLenon's Resto, tila ba halos lahat ng pagkain ay tig 1500 hanggang 12000. Ano bang klaseng retauramt ito? Nakakabutas ng bulsa kahit isang kainan lang dito wala ka ng pera pagkalabas mo.

Noong nakauwi na kami sa bahay hinalikan si Mommy sa pisngi at nag good night na ako. Kumaripas ako papunta sa kwarto ko ng nadulas ako sa may hagdan, ang sakit talaga mukhang na dislocate ang mga buto ko. Pero tumayo ako at dahan-dahan akong naglakad patungo sa kwarto ko na nasa bandang kaliwa.

Noong nakarating ako sa kwarto ko humiga ako diretso sa kama. Nang magvibrate ang bulsa ko. Nakalimutan ko cellphone ko pala yun. Pagkakuha ko sa phone ko huminto na ito sa pagvibrate. Missed Call from Zyrishka :-). Bakit kaya siya tumawag? Nang dilim ang paningin ko at ............

****************************

Nagising ako sa silak ng araw. Si yaya talaga binubuksan ang bintana. Naiirita talaga ako kay yaya. Gusto talaga niyang maaga akong magising. Tiningnan ko ang cellphone ko sa tabi ko. 6:03 na ng umaga at may pasok pa ako ngayon. Kinukuha ko kaagad ang tuwalya ko at dumiretso sa banyo.

Pagkatapos kong maligo nagbihis ako kaagad at dumiretso na sa hapagkainan. Nakita ko si Mommy,may kausap sa kabilang linya. Aba! Masarap ang ulam ngayon favorite ko,tocino. Sa kamamadali ko sa pagkain halos mabilaukan ako.

***************************

Beep!!Beep!!Beep!!Beep!! Ang traffic, lakad pagong ang traffic sa Rizal Boulevard. Nakakabingi ang busina ng mga sasakyan. Buti nalang at nakasingit si Kuya driver at naihatid ako sa school, sa wakas. 7:30 am. Patay ka Loraine. Late na ako, pagkapasok ko sa room ang tahimik-tahimik. Buti at wala pa si Mr. Rabina ang 1st subject namin.

Nahanap ko si Shaylie sa likoran. Aba! Tulog na naman siya. Hindi ba ito nakakatulog ng maayos sa kanila? Hay nako, si bestie talaga. Nabigla ako ng nakikita kong umiiyak si Shaylie.

“Bestie? Anong nangyari sayo? Why are you crying?” hinihimas ko ang likoran niya.

“Wala friend,wag kang magalala. Okay lang ako.” Nginitian niya ako habang pinupunasan niya ang mga luha sa kanyang mga mata.

“Sure ka bestie? Bakit ano ba ang nanagyari?” alala kong tanong sa kanya, pero patuloy kong hinihimas ang kiloran niya.

“Oo! Okay lang ako friend, promise” nagthumbs up lang siya sakin.

“Good Morning class” ani ni Mr. Rabina na malakas.

“Good Morning Sir” sabay-sabay ning sagot kay Mr. Rabina.

Si Mr. Rabina naman nangugulat. Umupo nalang ako sa tabi ni Shaylie dahil absent si Caroline. Yung bitch na yun palagi nalang absent. Tumahan na sa wakas si Shaylie sa pagiiyak. Nararamdaman ko ang sakit na nakikita ko sa mga mata ni Shaylie. Hindi ko napansin na may tumutulo ring luha sa mga mata ko.

Natawa tuloy si Shaylie. Bakit naman kasi ako nadala sa emosyon ko. Erase!!!Erase!!Erase!! Malaki ang mga smile na ipinakit namin sa isa't-isa.

Pagkatayo nangdilim na ang pananaw ko, nanghina ang tuhod ko.

******************************

I would like to Thank everyone who has been reading Silent Bitch. Im so sorry for updating a little late these days. Ptojects and studies are killing me right now. Infact I sacrifice yesterday and today just to make this chapter. Guys please read my friends book I love you, Ditto. It's also a nice story. My nevrr ending thank you to everyone.

Vote,Share,Like, Comment and Read

Love you so much!! Love you again!!