YOU AND I (editing)

Chapter 4

Pov. Daliah

Vandaag is de dag. Ik word eindelijk 18. Ik verhuis naar Londen en ga daar een carriere als manager starten. Morgen heb ik al een opdracht als assiestente. Van wie weet ik nog niet maar ik zie nog wel. Mijn beste vriendin, Rikki, is de assistente van mijn opdrachtgever. Zij woont al in Londen en gaat samen met mij verhuizen naar een penthouse voor ons tweeën. 'Daliah??!!' riep mijn moeder. 'Ik kom!!' Ik rekte me uit en keek mijn kamer rond. Overal stonden dozen. Mijn huiskamer meubels en de rest zijn al in mijn penthouse in Londen. Rikki en ik zijn al vanaf onze 12 jarige leeftijd gaan sparen voor een penthouse. Onze ouders dachten altijd dat het ons nooit zou lukken maar kijk nu eens? Ik vertrek om 2 uur naar naar Londen en ga daar werken. Het word geweldig! Ik stapte uit bed ik pakte mijn kleding setje voor vandaag uit mijn kast. Nu was mijn kast helemaal leeg. Ik trok alles aan en ging mijn tanden poesten. Toen ik klaar was huppelde ik naar beneden. Daar stonden mijn moeder vader en zusje te wachten. Samen met een grote verjaardags taart. "Gefeliciteeeeeertt!!" riepen ze in koor. Ik glimlachte en liep naar de tafel met de grote taart. Op de taart stond de Big Bang. Iedereen vond Londen veelste ver!! Nu woonde ik in New Castle. Het is super leuk hier, en al mijn vrienden en familie woont hier en ik  ga het verwschrikkelijk missen. Ik ging aan tafel zitten met de rest van me familie. 'En heb je er zin in Dali?' vroeg mijn zusje Rachel met een glimlach. 'Natuurlijk, hier heb ik mijn hele leven opgewacht.' Mijn ouders zeiden niets en glimlachte alleen maar. Mijn moeder liep weg om koffie te zetten. Rachel en ik waren nog een tijdje aan het klieren tot dat mijn moeder terug kwam en ons de mond snoerde. 'Waar is mijn kofiie?' vroeg mijn vader afwezig, met zijn ogen op de krant gericht. Mijn moeder keek mijn vader chagerijnig aan. 'Zie ik eruit als een slaafje?' vroeg ze beledigd. 'Jezus Cloë overdrijf niet zo!' 'Ik overdrijfen? Kijk naar je zelf!!' en zo kibbelde ze maar verder en verder, tot ik riep; 'Kunnen jullie nou nooit eens normaal doen? Jullie lijken wel kinderen!' Ze staarden me geschroken aan. Ik zag dat Rachel langzaam een glimlach op haar mond kreeg, 'Kom Rachel, ik ga je mooi maken voor de gasten die straks komen.' En ik nam mijn zusje mee naar boven. 'Wauw, zo heb ik je nog nooit gezien!' zei Rachel vol ongeloof. Ik lachte. 'Zij moeten ook eens volwassen worden!' Ik zocht een leuk jurkje uit en ging haar haren in vlechten. Toen ze klaar was, was ze prachig. Ik kreeg tranen in mijn ogen. Wat zou ik mijn kleine zusje missen zeg. 'Huil je nou?' vroeg Rachel voorzichtig. Ik glimlachte door mijn tranen door. Ik ging op mijn bed zitten en trok haar op schoot. 'Ik ga je zou erg missen schat!' En toen begonnen de krokendillen tranen pas echt. 2 minuten trof mijn moeder ons huilend aan. 'Ach meisjes toch!!' zei ze geschroken en ze kwam naast ons zitten. Na 5 minuten huilen zei mijn moeder tegen Rachel ;'Ga je even naar beneden liefje? Daliah en ik moeten even praten.' Rachel knikte en voor ze naar beneden liep knipoogte ze naar me. Ze keek me aan en pakte mijn handen. 'Ik schrok echt van net. Dat was niets voor jou. Je hebt gelijk, je vader en ik gedragen ons echt soms als kinderen. Ik ga je gewoon zo erg missen!' Ze kreeg tranen in haar ogen. Ik gaf haar een knuffel. 'Mam, je moet sterk blijven. Denk aan Rachel.' Mijn moeder veegde haar tranen weg en knikte. Samen liepen we naar beneden waar net de bel ging. Ik deed open  en zag Rikki en haar ouders staan. 'O mijn god! Ik ben zo blij dat je naar Engeland komt!' riep ze keihard. Ik moest lachen. Gek kind. Ik knuffelde haar en liet iedereen binnen. Rikki was een maand geleden al 18 geworden en we zijn al 10 jaar beste vriendinnen. Ons kan je echt Best Friends FOREVER noemen. Veel vrienden had ik niet behalve Rikki en Maura was op vakantie. Al mijn famillie was al langs gekomen en ik had nog 2 uur  voor dat de taxi kwam en mij en Rikki naar Londen bracht. 'Ik hoop dat ik nog wat leuke jongens tegen kom!' zei  Rikki. Ik lachte. 'Maar Rik je heb Lukas toch al?' Ze haalde nochelant haar schouders op. 'Oh dat is al 2  dagen uit.' Ik staarde haar met open mond aan. 'En je vertelde mij niets?' vroeg ik beledigd. 'Het spijt me maar ik wou deze week niet verpesten. Bovendien heb ik het zelf uitgemaakt omdat ik niks meer voor hem voelde. Dus geen enkel sprankje drama. En dat wou ik zo houden ook.' Ik glimlachte. Dat was nou een van de puls punten aan Rikkie. Ze dacht altijd aan anderen. 

Het was bijna twee uur later en iedereen stond buiten. Tina en haar moeder- mijn tante-  waren ook nog langs gekomen. De koffers van mij en Rikki waren al in de koffer bak. Er werd nog wat gelachen en toen kwam mijn vader aan lopen met een fles champange.'Pap, dat had echt niet gehoeven!' zei ik. Hij grijnsde. 'Tja, het is feest!!' De champange glazen werden gevuld en een toost werd uitgedeeld. 'Op Rikki en Daliah!' riep iedereen.