Forever his girl

Fillimi

Jeta eshte shume e veshtire.
Ne vihemi perballe zgjedhjeve te cilat do te vendosin se cfare do te behemi.
Adoleshenca eshte faza me e veshtire e jona sepse cakton te ardhmen tone.
Ajo vendosi per mua te pakten.

Hej emri im eshte Olivia dhe jam 17 vjece. Jam femije i vetem edhe pse gjithmone kam dashur nje moter. Babai im eshte Stefan  Garvin po e degjuat mire. Ai eshte multimiliardieri i kompanive Garvin. Nena ime nga ana tjeter eshte Rosmari Lison nje mesuese pra nje person i thjeshte.
Babi im tradhetoi nenen time me nje vajze me te re se veten. Une kam jetuar ne Nju Jork gjith jeten epo te pakten deri tani. Une vendosa te shkoj me mamin tek gjysherit sepse nuk duroja ta shikoja ne fytyre dot babin
. Doja shume ta urreja por nuk mundem , ne fund te fundit ai ende eshte babi im.
Aktualisht ndodhem ne avion duke shkuar tek gjysherit.
Dola nga avioni

-Pershendetje Nju Xhersi.

Mora fryme thelle. Tani fillon nje kapitull i ri.

Pak dija une qe kjo periudhe do te ishte me e veshtira e jetes sime.

.
.
.
.
.
.
.

-Olivia zgjohu do behesh vone per diten e pare te shkolles.

-Ehee

-Zgjohu Liv

-Po ma.

U zgjova dhe fillova te behesha gati per shkolle. U vesha me nje veshje te thjeshte sepse nuk doja te terhiqja vemendje dhe mora syzet.
Po e degjuat mire une vendos syze por nuk eshte se nuk shikoj por jane thjesht syze qetesuese qe me duhen me shume per lexim.

-Zemer eja shkojme

Tha mami. Ajo eshte mesuese ne shkollen ku une do shkoj.
Hyra brenda nderteses dhe te gjithe syte ndodheshin tek une. Une degjoja njerzit tek pershperisnin : " Shikoje cfare ka veshur" "Ua si qenka kjo"
"Qenka me syze" " Sa e shumtuar"

Ula koken. Gjithe kohen isha mesuar me fyerjet por jo nga te gjithe.

Prandaj asnje nuk e di se une jam vajza e Stefan Garvinit sepse une doja shoqe qe te me duan per ate qe jam jo per ate qe kam.

Shkova tek sekretarja dhe mora orarin dhe u nisa per klasen e pare. Histori.

Trokita dhe prita pas deres derisa degjova nje "hyr" te lehte.

-O eja. Ti duhet te jesh nxenesja e re. Prezantoju klases.

- Pershendetje une quhem Olivia Lison jam 17 vjece dhe vij nga Nju Jorku. Me pelqen piktura dhe literatura.

-Mua me duket si nje plehre

Ktheva koken dhe shikoj nje vajze bjonde. Nuk me besohej po une cfare i bera kesaj.

-Ahahaha

Filloi e gjithe klasa te qeshe. Me zor po i mbaja lotet. Me kane qeshur gjithmone por kurre nje klase e tere.

-Mbylle gojen Xhesika

Tha nje vajze dhe me buzeqeshi. Ajo ishte shume e bukur por ishte e zeze nga ngjyra e lekures ndoshta prandaj me mbrojti sepse eshte perballur me fyerje vete.

-Hana a nuk e shikon se eshte si plehre syzja e dreqit.

-Mbylle Xhes vetem se babi jot eshte drejtor kjo nuk do te thote qe mund te tallesh te tjeret.

- Mjaft klasa. Ulu Olivia te lutem.
.
.
.
.
.
.

Gjithe dites kam ndier shikimet e te tjerve ne shpine. Kam degjur fjale nga me te ndryshmet. Por nje gje e mire ndodhi u bera shoqe me Hanen. Ajo me ka mbrojtur krejt kohes. Nuk me besohej qe shpetova gjalle diten e pare. Edhe 3 muaj edhe do mbaroje ky makth. Keto mendime u nderprene kur e shikova veten ne toke.

-Ouchchhhh. Syzet.

Shikoj syzet ne toke. Nje kembe i afrohet dhe i thyen. Ngrij koken dhe shikoj Xhesiken. Ajo me jep nje buzeqeshje djallzore dhe largohet. Ngrihem marr syzet dhe largohem.

Me duket se fola me heret se c'duhet.

A ju pelqeu?
Cfare mendimi keni per personazhet?