LET THIS STORY BE UNTITLED

**CHAPTER 1**

♪I was thinking about you..

Thinking 'bout me

Thinking 'bout us

Who we gonna be

Open my eyes

It was only just a dre---♪

"Mmmmm... 5 more minutes.."

.

.

.

"Oyy Jessy ! Pang-ilang beses nang nag-aalarm yang phone mo, puro ka 5 more minutes jan! Pag ikaw na-late na naman sa klase mo, wala pang 5 minutes drop ka na!"

Haaayyy.

Ganyan ang scenario namin lagi sa bahay ni mama every Thursday.

Ako nga pala si Jessyca Jhae Cipriano. Twen'y years old. Haha ! Sarreeehh! Slang ako ee! Third year college sa Brixford University, taking up BS in Business Administration, Major in Entrepreneurship.

Well, yes, every Thursday kami ganyan. Kasi naman ang ganda ng schedule ko this semester. Night shift ng Wednesday tapos patayan sa aga ang pasok for the other day! And to add more spice in my life, major subject na, terror pa ang prof ko for this morning! Hindi lang halata kasi hindi ako nag-eefort pero totoo talaga yan!

I know na malapit nang matapos yung sem, pero ewan ko ba, sadyang na-in love na sa akin yung kama ko kaya ayaw na ako pakawalan! Hihi (*^O^*)

At sadyang sanay lang talaga akong gumising ng late.

"Ano hindi ka pa babangon jan?? Mamaya aligaga ka na naman kumilos pati ako idadamay mo pa asdfghjklzbnxn..."

Ayyy sige Ma, nagiging habit na ang pagiging bungangera. Nakaligo at nakapagbihis na ako lahat-lahat hindi pa rin siya tapos manermon sa akin??!!!

"Alis na ako 'Ma!"

Tingin sa wristwatch

(∩__∩)

_(._.)_

(Q_Q)

Shooooootttt! 6:50 na !

Eto na nga ba sinasabi ng nanay ko ee!

LESSON: MAKINIG SA SERMON NG MAGULANG, MINSAN, MADALAS, TAMA ANG SINASABI NILA!

Bakit ba naman kasi ng magsaboy ng kakuparan kumilos ang langit eh nasalo ko lahat??!! Natagalan siguro ako umiwas kaya tinamaan.

Takbo Jessy.. Takbo!

╭（′▽‵）

╭（′▽‵）

╭（′▽‵）╯

.

.

.

.

"Sir, sorry I'm late.."

"Ms. Cipriano, you are late ....

.

.

again!

Aba, nakaka-apat na late ka na including today. Isang late na lang and I'll drop you from my class!"

"Sorry Sir, hindi na po mauulit."

"Better make it sure or else babalikan mo ang subject ko next year. Okay, you take your seat."

"Thank you Sir."

I started to step towards sa seat ko, but when I was almost there..

.