His Series #7: Zaim Falcon

Chapter Twenty-Nine

ZAIM'S POV

"Ibalik niyo ko sa loob! Ano ba!?" Naiinis na ssabi ko kay Spade at Jude na siyang nakabantay sa pinto.

"Bro, relax ka lang. Ginagawa na ni Scorpio ang lahat." Ani ni Spade.

Halos atakihin ako sa puso ng marining ang tunog na iyon, parang dati lang sa mga teleserye ko napapanood ang mga ito pero ngayon nararanasan ko na.

I took a deep breath at sinubukang pakalmahin ang sarili ko, I gripped the handle of my wheelchair tightly at bumilang ng hanggang tatlo.

"Hindi pwedeng mamatay si Addie, papakasalan ko pa siya." I suddenly blurted out.

"I know, sa ngayon kailangan muna natin magtiwala sa kambal ko." Sagot ni Spade.

Mga ilang oras ang lumipas bago bumukas ulit ang pinto ng kwarto ni Addie at lumabas naman mula duon si Scorpio, he let out a sigh at saka nag-stretching.

"Stable na ulit si Addie." He said at nakahinga naman ako ng maluwag at alam kong ganun din si Spade.

"Bakit biglang nagka-ganun?" Spade asked and Scorpio just shrugged.

"Maraming posibleng dahilan, pwedeng nagre-replay pa rin sa isip niya yung nangyari sa kanya ng gabing iyon or hindi kaya nasa isang lugar siya kung saan tinatawag natin na dreamland. There are so many." Scorpio explained.

"Pwede ko na ba siyang makita?" I asked and Scorpio nodded. Itinulak naman ni Jude ang wheelchair papasok sa loob at iniayos niya iyon sa tabi ni Addie. "You can leave Jude." Utos ko at walang salita naman na lumabas is Jude.

"Addie naman kung balak mo kong takutin, gawin mo naman ng gising ka. Hindi yung ganto." I said at hinwakan muli ang kamay niya. Mas nakahinga ako ng maluwag ng maramdaman ko ang init ng kamay nito.

Buhay siya Zaim, buhay si Addie.

"I love you so much Addie, please wake up." I said at hinalikan ulit ang kamay nito.

.

.

.

"Wala pa rin bang balita kay Addie?" I asked Jude II ng makapasok ako sa opisina ko.

It's been a week since ng ma-discharge ako sa hospital, si Addie hindi pa rin nagigising pero thankfully hindi na naulit yung pagtigil ng heartbeat niya.

Para mabantayan siya, nag-install ako ng part ni Jude II sa kwarto niya para hindi na rin ako pabalik-balik duon.

Actually, that was Amy's idea.

"Her vitals are normal Sir, but she's still unconscious" Jude II reported.

"May bumisita ba sa kanya?" I asked at saka naupo sa swivel chair ko at sumandal duon.

"May lalaki dumating and base on my database. He is Louis Harrison." Ani nito at napahinto naman ako sa paghilot ko sa sentido.

"What did he do?" I asked.

"Here's the conversation Sir." Ani ni Jude II, natahimik naman ang kabilang linya at mayamaya ay nakarinig ako ng boses ng lalaki.

Jude II recorded what he says.

"I'm so sorry Addie, I'm so sorry." Louis said habang umiiyak ito. Kumunot naman ang noo ko dahil duon.

Why he is saying sorry?

"That's all Sir." Ani ni Jude II.

"Okay, just alert me if there's a changes in her condition." Utos ko at saka pinindot ang button sa earpiece ko, I let out a sigh at saka ipinikit ang mata ko.

Sa loob ng isang linggo, halos bugbugin ko sa sarili ko sa trabaho para makalimutan ko ang kalagayan ni Addie kahit saglit. I really miss her, I want to hug her and kiss her until she beg me to stop.

I'm like a human without a soul. Addie is my soul.

Iminulat ko naman ang mata ko nang makarinig ng pagbukas ng pinto and I heard a heels clicking, I rolled my eyes ng makita si Scarlett.

"How did you get in?" I asked.

"I passed through the door" She said sarcastically at kasunod naman nuon ay ang pagpasok ni Jude.

"S-sir I'm sorry hindi ko na po siya napigilan." Ani ni Jude, tumango lang ako at sumenyas na umalis na siya at sumunod naman ito. "This is the last time that I will see you here in my office." I said.

"Why? You don't want to see the mother of your future child?" She asked showing her bump. I rolled my eyes again mukha namamana ko na kay Addie ito.

"Oh please Scarlett, stop your little show now. I'm not interested anymore." I said at saka may kinuha sa drawer ng table ko.

"What do you mean!?" Naiinis na tanong nito. "Why you can't accept this child? This is yours Zaim!" She screeched at napangiwi naman ako duon.

"What child Scarlett? What child!?" Pasigaw na tanong ko. "You're calling that fake bump a child!?" I asked again.

"W-what?" Gulat na tanong nito, inihagis ko naman sa kanya yung kinuha ko na envelope sa drawer ko.

"That was the proof that your pregnancy is fake." I said, pinindot ko naman ulit ang button sa earpiece ko. "Gamma Team, ilabas niyo na si Scarlett dito." Utos ko.

Ilang segundo lang ay may pumasok na dalawang lalaki at hinawakan si Scarlett sa magkabilang braso at pilit na inilabas.

"No! you will regret this Zaim! You are mine!" She screeched and she gave me a smug smirk. "I hear that Addison is still unconscious, she deserves that cause she stole you from me." dagdag niya. Tumayo naman ako at nilapitan siya.

And my hand wrapped around her neck, slightly strangling her.

"What did you say? She deserves that?" I asked darkly at kita naman sa mukha nito ang takot. "Listen here Scarlett, you know me since we are kids and you know what I can do if I'm angry." I whispered, inalis ko naman ang kamay ko sa leeg niya at inilipat ko naman iyon sa pisngi niya at hinawakan ang mga iyon. "If I found out that you are the reason why Addie is suffering, I will kill you using my bare hands...understand?" I asked dangerously at tumango naman si Scarlett.

Binitiwan ko na siya at hinayaan ang dalawang guards ko na ilabas siya sa office ko, I let out a harsh sigh and I run my hands through my hair.

"Stress..." I said at saka bumalik sa swivel chair ko at sumandal.

Bigla namang bumukas ulit ang pinto at si Jude iyon ulit, hawak niya ang wireless telephone at halatang tumakbo siya mula sa kung saan.

"Saan ka galing?" I asked.

"Sa kusina Sir then I received this call from the hospital.." Hinihingal na paliwanag nito.

"Hospital?" I asked.

"Sir...gising na daw si Ma'am Addie." He said and my eyes widened at kaagad na tumayo at lumabas ng office.

Finally!

Xxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxx