İkinci bölüm

71 7 15
                                    

Yaşadığım şoku üstümden atıp ağaç eve gittim. Orası bizim favori mekanımızdı. Bize babam lise başlarında yapmıştı çünkü babam mimardı. Merdivenlerden içeriye girdiğimde cennetteymişim gibi hissttim. Damla komaya sokacak kadar çikolata,Göksu kilo aldıracak kadar cips,Nisa karnımızı şişirecek kadar içecek almıştı. Bende bir hafta  hasta olmaızı sağlayacak kadar dondurma almıştım. Nisan ayında olmamıza rağmen hava bence çok sıcaktı. "Ooo Esila hanım bize dondurmamı almış?"dedi Göksu
"Evet dondurma almış Esila hanım" dedim ve yanına oturdum. Hala durduk yere gülüyordum.O çocuk seni etkileyemez! Dedi iç sesim. Ona katılarak sustum."Esila ne oldu kız? Niye durduk yere gülüyorsun?"dedi Nisa. Arkasından Damla"aynen, haklısın Nisa. Gören, tanımayn aşık sanacak"dediğinde utanmıştım ve gergindim. Oysaki aşık falan değildim. Yoksa öylemiydim? Bu soruyu kendime sorduğumda genelde hep"kesinlikle hayır! Bu ne biçim soru böyle?!"derdim. Ama şimdi öyle değildim. "Saçmala kızım! Esila öyle biri mi? Gözü kara,hırçın bir kızdan aşk mı beklenir?"
"Olabilir bence" dediğimde üçü birden bana baktı. Söylemez olaydım,çenem kırılsaydı!"gençlik başımda duman ilk aşkım ilk heyecan!"demeye başladılar. Oysa ben kızacaklar diye korkmuştum."kızmadınız mı yani?"
"Saçmalama Esila! Büyüdük ve artık her şeyin farkındayız hatta sana onu yakınlaştırıcaaazzz!" son cümlesini uzatarak söylemişti. Ve şuan hepsinin yüzü gülüyordu. Bu beni mutlu etmişti umarım bir sorun çıkmazdı.

Merhabalar. Ben bu kitabı yazma sebebimi söylemek istiyorum
Kitaptaki Esila karakterini beş arkadaşımdaki huyları barındırıyor

Doğa kadar zeki
Şurâ kadar gözü kara
Sıla kadar saf
Zeliha kadar deli
Ceren kadar cesur

Canım arkadaşlarım bu kitabı yazma sebebim sizsiniz sizi çok seviyorum

Deli ÇeteHikayelerin yaşadığı yer. Şimdi keşfedin