MARK'S POV.
Habang naglalakad siya palayo ay diko mapigilang ngumiti. Siya lang ulit yung babaeng nagpasaya sa akin. Kasi simula nung maghiwalay kami ni Nicole ay di ko na ako naging masaya naging miserabli ma yung buhay ko
*Flashback*
Habang nagda-drive ako ay biglang tumunog yung phone ko. Hininto ko muna yung kotse saka ko tiningnan kung sino yung tumatawag. Laking tuwa ko nang makita ko na si Nicole ang tumatawag
"Hello babe" nakangiti kong sabi
"[Can we meet? Can we talk?]" Malumay niyang sabi
Kinabahan ako dahil sa boses niya parang di siya si Nicole. Mas lalo akong kinabahan kasi sa boses niya palang ay importante ang mapag usapan namin.
"[Hey nandiyan ka pa ba?]" Tanong niya at agad akong natauhan
"Yes naman saan tayo magkikita?" Tanong ko sa kanya
"[Sa park kung saan tayo nagkilala]" mahina niyang sabi
Magsasalita pa sana ako ng binaba na niya yung phone.
Habang papunta ako sa park ay di ko maiwasan na kabahan. Ano ba ang pag uusapan namin?
Pinark ko muna yung kotse ko saka ako bumaba. Di pa ako nagsimula ng paglalakad ay nakita ko na agad siya sa di makalayuan na nakatalikod. Agad akong naglakad papunta sa kanya. Pagdating ko sa kinaroroonan niya ay agad akong tumabi sa kanya. Pero parang di niya ako napansin kasi ang tahimik niya at malayo ang tinatanaw. Magsasalita na sana ako ng magsalita siya.
"Nandito kana pala, sorry diko namalayan may iniisip kasi ako" at saka siya tumayo at humarap sa akin.
Parang may kakaiba sa kinikilos niya.
"Hehehe okay lang babe" sabi ko saka ako tumayo upang halikan siya sa noo kaso umiwas siya at saka tumalikod sa akin "May problema ba?" Tanong ko sa kanya
"Walang problema" malumay niyang sagot
"Kung walang problema eh bakit ka umiiwas sa akin. May nagawa ba akong mali? May kasalan ba ako sayo" hindi ko na maiwasang umiyak kasi di ko siya naiintindihan sa kinikilos niya.
Napaisip tuloy ako na baka makikipaghiwalay siya sa akin at mas lalo akonv naiyak nang humarap siya, umiiyak din siya.
"Wala kang kasalan. Wala kang maling nagawa" naiiyak niyang sabi
"Ganon naman pala eh. Bat moko iniwasan?" Diko na maiwasan na sumigaw
"Bat moko sinisigawan" mahina niyang sabi saka yumuko
"Sorry babe nadala lang ako ng emosyon ko" pagkatapos ay niyakap ko siya. Wala pang limang segundo ay pumiglas siya sa pagkakayakap ko sa kanya.
"Mark I'm sorry but I need to do this" hinawakan niya kamay ko " I'm so sorry but I'm breaking up with you" saka siya umiyak ng malakas
Binitawan ko ang kamay niya saka ako tumawa ng malakas
"AHAHHAHAHAHAHA nagbibiro kaba?" Naiinis kong tanong
"No Mark. I'm not joking. I'm so damn serious. I am breaking up with you" sigaw niya "I am so sorry but I need to do this. I'm so tired of always understanding you. I always reminding you to stop drinking alcohol. But what did you say! You say that no one can stop you even me" naiiyak niyang sabi "Alam mo bang nasaktan ako sa sinabi mo pinahiya moko sa mga barkada mo" di parin siya tumigil sa pag iyak
YOU ARE READING
My First HeartAche
RandomMy first heartache. Ang sakit pala kapag first time mong maranasan ang magkaroon ng sakit sa puso. Hindi yung sakit sa puso na pwedeng ikamatay. What I mean na first time ko na niloko ako nang lalaking inaakala kong mabait. He is the first man who b...
