Efsane:Çözülmemiş Sırlar

7.BÖLÜM

Amelia Jorden'in ağzından

Nasıl böyle bir şey yapmıştım inanamadım kendime. Ayrıca ilk defa karşıma çıkan bana saldıran kişilere zarar verememiştim. İçimde Sanki o çocukla bir bağlantım olduğunu söyleyen bir his vardı ama ben buna inanmamak istedim. Çünkü ben bir vampiri  ama onlar normal, kendini birşey sanan insan, bir erkek. Ben bunları düşünürken eve gelmiştik. Yol boyunca onlar kendi aralarında fısıldaşmışlardı. Bende neden böyle hissettiğimi düşünmüştüm.

Kapıyı çaldım çünkü evden bir anlık sinirle çıkmıştım ve her zamanki gibi anahtarım evde kalmıştı. Kapıyı Kamile açtı ve tabii açmasıyla şaşkınlığını belli etmek için gözlerini birkaç kez kapatıp açtı. Ardından elleriyle gözlerini ovaladı.

-Neden bakıyorsun yüzüme?! Hadi çekilde içeri girelim.

-Aaa... şey. Neden onlar burada? Evde tamir edilecek bir şey olmadığını  sanıyordum.

-Tamir için değil zaten inekçim! Sadece... aman neyse! Sana hesap verecek değilim. Çekil şuradan!

Onu elimle kenarı itekledim. Kapıdan içeriye girdim, biraz yürüdükten sonra çocuklara arkam dönük bir şekilde 'gelin içeri' işareti yaptım.

Onlar içeriye girerken Camilla  arkalarındaydı. Ama biz oturma odasına ilerlerken bir anda önüme geçti. Burun burunaydık ve ona çok kızmıştım. Birileriyle özellikle kızların bunu yapmasına sinir olurum çünkü Camilla özellikle Camilla beni erkek rolüne sokup kızlara sevgilisiyle neler  yaptığını anlatırdı. Hatta yine benim üzerimde sürekli öpüştükleri  yerleri denemeye çalışırdı. Tabiki ben de buna kızar, sonra da kavga ederdik.

Bana  sessiz bir şekilde fısıldayarak

-Amelia içeri giremezler!

Dedi. Ben de ona sakin bir şekilde karşılık verdim.

-Nedenmiş o?

-Çünkü sen yokken şey oldu... Ihmm şey....

-Ney?... Ne oldu?

Tabi, yanımda getirdiğim kahve fikrini ortaya atan ama kesinlikle salak olduğunu düşündüğüm ve kendini şebek sanan şahıs lafa atlamasaydı ne olduğunu  öğrenecektim.

-Şey bölüyorum ama koca bir ayı gibi acıktım. Acaba bu evde yemek var mıdır?

Ahhh, tanrım! Gerçekten bu çocuk koca bir salak! Camilla lafı değiştirmek için ve bu şebek aynı zamanda salak olan çocuğa sinirli baktığımı görünce kendisi cevap verdi

-Ay sen şaka mı yapıyorsun?! Her evde olduğu gibi bu evde de yemek var. Bekle biraz kızlar ile yapıcaz.

Bu söyledikleri beni şaşırmıştı. Az önce eve almayan o değil miydi!?Bu sorumun cevabını merak ettiğim için dışıma vurdum

-Sen değil miydin az önce eve almayan? Şimdi neden yemek yapmaya çalışıyorsun!?

Bu sözlerimi çok soğuk bir şekilde söylemiştim.

Emma ve Alexander'nın oturma odasının kapısını açtıklarındaki  savaştan çıkmış hallerini görünce ile neler olduğunu anlamasamda bir şeyler yaptıklarının farkındaydım. Her zaman bir şeylerden  şüphelendiğim de insanları baştan aşağı süzerdim ve kızların bir şeyler yaptığından emin olduğum için süzmeye başladım. Alexendra ilk senden başlayalım. Hımmm... Sen de birşeyler yok ama bu kızacağım bir şey yapmadığın anlamına gelmez. Emma sana geçelim bakalım. Saçlar, tişörtümün  parçası. Gözlük... bir dakika bir dakika! Ne?! Tişörtümün parçasını mı?

-Emma, senin o saçındaki benim tişörtüm parçası mı?

-Şey her şey bunun suçu

Emma eliyle Alexandra'yı gösterdi

- Hayır, Amelia her şey... her şey Camilla'nın suçu

Sinirlenmemden dolayı sesim yüksek çıkmıştı.

-Kızlar, yalan bari söylemeyin!  Yeter! Yeter! Siz benimle oyun mu oynuyorsunuz? Çekilin önümden

dedim ve içeride aldım