Jhassy's Pov
Mag dadalawang linggo na naming hindi nakakausap at nakakasama si Ivy, miss na miss ko na siya, mukhang tinutoo niya yong sinabi niya.
Kahit address ng tinitirhan niya di namin alam.
Nakakainis .
Simula ng lumipat siya ng section, kami kami na lang ang nag ti-train sa sarili namin, umayaw na kasi yong trainer namin.
Malapit na mag simula ang competition, isang linggo na lang ang natitira, kailangan naming mag sanay ng maigi.
Dahil kapag hindi na, titiyak kong matatalo kami.
Nag kanya kanya na kaming bahay, simula nong malaman namin na hindi na nauwi si Ivy sa bahay nila tito.
Nahihirapan ako sa tuwing naalala ko ang bawat pag iwas na ginagawa niya.
"Maam kain na po kayo."
"Sige." Malungkot na sagot ko. Ivy Montenegro what the hell is happening to you? And where the hell are you?!
Bumaba na ako ng hagdan at pag baba ko laking gulat ko ng makita ko sa sala si Ethan. Anong ginagawa niya dito?
"Good morning." Nakangiting bati niya sakin.
"Good morning din. Bakit ka pala nan dito?" Tanong ko.
"Ah wala naman, gusto ko lang na makasabay ka." Sagot niya. Weird.
"Ahh ganon ba."
Nag kwentuhan kami ng kunti , at pag katapos naming kumain umakyat na ako sa kwarto ko para mag gayak. I still remember when Ivy meet us. Sa isang mall iyon. Iniiwasan niya kami that time. Syemore we're stranger kaya malamang sa malamang ganyan ang magiging tungo niya saamin. Una kung naoansin no'n sakanya ang pagkabalisa, hindi ko alam pero parang no'ng mga oras naiyon gusto ko na siyang maging kaibigan. Then one day, nagkatotoo 'yon. Naging magkaibigan kami. But now unti unti na kaming nawawala sa dati.
Nang makababa ako, nakita ko siyang may kausap sa cellphone.
"Sinong kausap mo?" Tanong ko.
"Ahh si Kyle, nasa school na daw sila." Sagot niya.
"Ganoon ba,"
"Oo. Tara na." Aya niya saakin.
"Manang alis na po kami."
"Sige po maam."
Tahimik ang naging byahe namin patungong school.
Di na rin ako nag abala pang mag salita. Hanggang sa makarating kami, wala ni isang umimik saamin.
__
___
Ivy's Pov
Mabilis akong nag park dahil, 2 minutes na lang at late na naman ako.
Habang naglalakad ako sa hallway ramdam ko ang paninitig ng mga studyante saakin.
Pero di ko na lang sila inintindi.
Agad akong umakyat sa second floor ng building.
Pag dating ko sa harap ng pinto huminto ako , dahil may napansin akong taong nsgmamasid sakin.
Nang lingunin ko siya, agad syang umiwas ng tingin.
Tanga, satingin niya ba hindi siya mahuhuli, dahil sa pananamit niya malalaman ko na hindi siya taga rito.
Pumasok na ako sa room, at yon ang naging dahil para mapahinto si prof Alvin sa pag tuturo.
"Your late Ms. Montenegro" wika niya.
"I know." Tipid na wika ko.
Pagkatapos niyang magsalita ng kung ano ano.
"Tapos kana ba?"Mataray na tanong ko. Naiirita ako sa pag mumukha niya. Masiyado siyang pa inosente!
