Just don't do it!

Wat nu?

P.o.v Thirza

Ik hoor gegil, slippende banden en schreeuwende toeschouwers. Ik weet niet wat er aan de hand is. Het is zo dichtbij en tegelijkertijd zo ver weg. Ik neem in me op wat ik zie, al is het niet veel. Een wazig beeld. Mensen die hun gezicht bedekken en de andere kant op kijken van schrik. Sommige mensen blijven met een angstaanjagende blik in hun ogen toekijken. Ik volg hun blik en kijk dezelfde kant op. Van schrik val ik achterover en klapt mijn hoofd hard op de weg.

Ik schrik wakker en ik ben zo van streek dat ik uit bed val en met mijn hoofd op de harde vloer knal. Ik blijf op de grond liggen en zie sterretjes. Ik zoek naar het bed van Jack en probeer hem te roepen zodat hij wakker wordt. "Jack, Jack wordt wakker!" Hij wordt langzaam wakker en schrikt als hij me ziet liggen. "Thirza! Wat is er gebeurt?" "Ik had een droom, ik schrok wakker en ben toen uit bed gevallen." Jack neemt me in zijn armen en ik sluit mijn ogen terwijl ik probeer te praten. "Blijf bij me Thirza!" "Ik ben er nog. Ik heb alleen veel last van mijn ogen." Hij tilt me op en brengt me naar beneden waar de andere jongens al op de bank zitten. Ik heb mijn ogen nog steeds dicht. "Jack, Thirza, wat is er gebeurt?" Vroeg Corbyn bezorgt toen hij mijn weggetrokken gezicht zag. Jack legde de situatie snel uit en joeg alle jongens weg zodat ik op de bang kon liggen.

Ik wordt zachtjes wakker gemaakt door twee warme zachte handen. Ik open mijn ogen en kijk in die van Corbyn. Op het eerste moment is mijn zicht scherp maar na een paar seconden wordt het iets waziger. Niks om me zorgen over te maken, het komt alleen maar door die val, spreek ik mezelf moed in. Hij glimlacht en loopt weer weg.

Ik wordt opnieuw gewekt maar dan door Jack. Ik trek me niks aan van mijn zicht. 'We gaan zo een fotoshoot doen Thirza, jij mag mee omdat je ten slotte bij ons woont nu.' Meteen vervagen al mijn gedachtes. Een fotoshoot! Hoe leuk is dat! 'Trek je leukste zwemkleding aan en dan gaan we meteen!' 'Uhm Jack?' 'Ja?' Ik grinnik. 'Ik heb geen zwemkleding, ik heb niks weet je nog? Ik ben hier net een dag.' Jack kijkt me beschaamd aan en pakt dan zijn telefoon uit zijn broekzak. Hij toetst een nummer in en de telefoon gaan een paar keer over. 'Ja kan dat? Oke! Top tot straks!' 'Wat was dat?' Vraag ik verbaast, hij pakt zomaar zijn telefoon midden in een gesprek tussen ons! 'We hebben extra tijd dus we gaan meteen shoppen! Jij kiest het uit en wij betalen.' Ik had er niks tegenin te brengen.

Ik loop in de winkel samen met de jongens. 'Wat draag je allemaal?' Vroeg Jonah. 'Oh eh, T-shirtjes, crop tops, korte en lange broeken, truien en vesten.' 'Genoeg keuze dus.' Zei Zach. Ik glimlach. Al gauw sta ik in een kleedhokje met van alles en nog wat dat ik allemaal van de jongens aan moet proberen. Alles nemen we, tot dat Jack met een laatste kledingstuk aan komt lopen. 'Dit moet je echt proberen. Het staat je vast beeldig.' Het is een rood jurkje met kant aan de lange mouwen. Ik knik en blozend loop ik het hokje nog een keer in. Ik trek het jurkje recht en kom dan naar buiten lopen. 'Deze moet je gewoon doen! Hij staat niemand goed behalve bij jou!' Gilde Daniel. Ik lachte en kleedde me voor de laatste keer om.

'Willen jullie nog Drinken meenemen? Ik pak het wel.' Zei ik. Ik moet ook wat voor ze terug doen. Ik som alles op. 'Twee cola voor Corbyn en Daniel, een sprite voor Jonah, en twee sinas voor Zach en Jack.' Ik loop naar het schap en pak de blikjes. Alles gaat goed, totdat ik het volgende blikje wil pakken en volledig misgrijp. Drie blikjes vallen op de grond en deins achteruit. Godverdomme, heb ik het toch laten merken. Mijn zicht is in de afgelopen uren nog erger geworden en ik kan er geen verklaring voor vinden, al wil ik het zo graag. Jack loopt naar me toe en vangt me op. 'Wat was dat? Je greep helemaal mis!' Ik kijk naar beneden, bang om te antwoorden. 'Ik eh, ik was in gedachten, mompel ik, er is ook zo veel gebeurt!' Jack lijkt te twijfelen maar dat is al snel over. 'Ach ja dat geloof ik wel. Doe maar rustig aan, je kan me alles vragen dat weet je.' 'Bedankt.' Dat was makkelijk, dacht ik verbaasd.
Jack en de jongens lopen al voor mij uit. Meteen zijn alle gedachtes opnieuw uit mijn brein verdwenen. We gaan naar de fotoshoot!