kuğu fırtınası

Sincabin Namesi

Sokak başında şarkı söyleyen
Eski zamanlardan renkli bir cüce
Lunaparka yol alıyor bir zaman
Güneş altın sarısı ışıkları
Mutlu çocukların öpülesi yanakları
Gokkusaginin renkleri beliriyor
Foturlu bir tonton amcanın
Sevimli kahkahaları lunaparkta
Çocuk seslerinin seline karışıyor
Kirmizi burunlu palyaconun
Anlattigi guzel bir hikayede
Ormanlarla kaplı bir köyde
Binbir renkli çiçeklerin içinde
Buluyorlar kendilerini çocuklar
Henüz kötü kalpli cadılar
Hain kutlar, haramiler. Gargmeller
Daha kötülük peydah olmamisken
Dünyada bir tane bir ağlayan çocuk
Bir tane bile mutsuz insan yokken
Kara bulutlar uzaklarda saklı iken
Yemyeşil cimenlerin, ağaçların,
rekli tüylü kuşların diyarinda
Üzgün bir sincap yaşarmış buna yaşamak denirse bezgin bir halde
Günler geceleri kovalaya dursun
Köye bir gün bilge bir zat gelmiş
Tüm canlılar dikkat kesilmiş bilgeye Sincap hep akşam sohbetin tam ortasında sessizce gidiyormuş
Kovuğuna ürkek adımlarla
Bilgenin gözünden kaçmamış
Sincabin farklı ruh hali meraklanmis
Bir akşam onunla konuşmayı deneyecekken onu takip etmiş
bir de ne görsün büyük şaşkınlıkla
Her akşam bir mektup yazıp nehre atiyormus bıkmadan usanmadan...
Bilge merakla yaklaşmış ve sormuş
Ne derdin var be evlat?
"Niçin yazdıklarını nehre atıyorsun? "
Sincap bir süre sustuktan sonra
Ey yüce gönüllü bilge!
Az vakit önce Sultanın adamları
Köyü yağma ettiler itiraz edenleri de
Karanlık zindana attılar zalimce...
Işte gözümün nuru sevdicegim
Zindanda nicedir esir diğerleri ile
Zindanin yanından bir nehir akimakta,
Ben bu mektupları yare yazıyorum
Onun bundan haberi dahi yok
Lakin olsun onun kaldığı zindanin
Yanındaki dereyede o olduğu için aşık oldum,
Işte bundan dolayı her gece mektup atıyorum karanlıkta nehre...
Bilge susmuş ve bir yıl sonra yeniden geleceğini söylemiş
Sincap umutla endişe arasında kalmış