Emanet şehrin gözyaşları

6 1 1
                                    

             1
Mevsimin ilkbahara döndüğü bir gün Seni emanet ettiğim o sehir gelir aklıma
Yalçın  dağların bulutlara uzandığı
Örümcek ormanlarının büyülü düşünde
Kalbimin yarısı kalmış ellerinde....
Senden habersiz açan çiçeklerin
Aceleci telaşında biraz özlem
Biraz da söylenmemiş sözler gizli
Bu bahar da toprağın üstündeki  çiçekler gibisin
Bense sensiz üstünde çiçekler açan
Bir kabirdeyim
Sen tüm maviligin ile göğe bakarken Ben unutulan bir ağaç gölgesinde
Kuşların  ötusunden mahrumumm....

          2
Son yağmurların  da çekip gittiği
Alkimlarin düşlerde yer edindiği 
Bir yolda belirecek o çeşmenin
Dertli bir kaval gibi serzenisi...
Gözlerini kapatıp dalinca uzaklara
Bir türkünün ezgilerini duyacaksin
Gözyaşının akitma yoksa gul biter
Düştüğü yerde ben kanarim...
Bu türkü sanadir ve sanadir bu hisler

kuğu fırtınasıHikayelerin yaşadığı yer. Şimdi keşfedin