"Sadece bir çocuk verecek bize! Bir oğlan çocuğu! "
♧♧♧
Henüz on yaşındayken babası tarafından hem yetim hem öksüz bırakılan ecrin amcası bildiği babasıyla yaşamaya başladığında hayatın önüne koyduğu hiçbir zorluğun farkında değildi.
Sessizce içi...
Not: Herşey hayal ürünü olup, kişi zaman ve yer kurgudan ibarettir .
Bölüm şarkısı 🕊 best manshup of bolywod_aashigui.
1. BÖLÜM •AV•
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Bir umut bile olsa etmekten başka çare yoktu yaşamak için...
Bir sabah gibi sessizliğin kırıklarını yaşıyorduk biz. Herkes bir parça acımasızdı bu şehirde , herkes bir parça merhametiydi .
Yetim kalan ruhlar hep katillerin dudak büklümlerinden çıkan kelimlerin kefenlerini giymişti.
Dile laf geçiremiyordu insan, ellerini kırıp cezalandırabilirdin ama kemiksiz diline geçiremezdin. Eminim geçirebilseydi yengemin diline amcam geçirirdi.
Ama yürek mabedi sabra alışkın olmalıydı . Sabrım vardı benim ama çok duygusal biriydim.
Her gece yastığa baş koyarken ağlarım, yemgemin keskin hançer misali sözleri birer balçık gibi batıyordu ruhuma.
Her insan bir kaçış arardı acıdan, sanki bütün yollarım bir girdap gibi hüsrana çıkıyordu .
Ama ALLAH ümit et demişti değil mi? Mürekkep yüreğin yoluydu. Yazacağım kendi ellerimle kaderimi. Yazılmış o deftere yol verecektim .
Önümdeki çaydanlığın kulpunu tutup sıcak çayı tepsideki bardaklara boşaltım. "Abla kadınlar gitti." Asel mutfağa girip çatık kaşlarla hem konuşup hem de bakıyordu .
" Bize yetecek kadar koydum zaten." Dedim içten gülümseyerek. Tezgaha yaslanıp bir süre derin derin nefesler verdi.
Çaydanlığı ocağa bırakıp asel'e döndüm. " Ne yani istanbula gidecek misin gerçekten? "Sorduğu soruyla şaşırsam da tepki vermeden durdum. Bunun cevabını gayet iyi biliyordu.
" Çalışmak zorunda değilsin abla!" Ufak da olsa koca bir yüreğe sahip kardeşimin yanına ilerleyip elini tuttum. " Ama ben istiyorum miniğim." Dedim yanaklarını avuçlarımın arasına alarak.
" Sen hep istersin ki annemin istekleri olsun. Ama abla onların kim olduklarını bile bilmiyoruz, hem kimsemiz de yok orda. "Ardı ardına nefessiz konuşmasıyla ona sıkıca sarıldım. Beni çok sevmesini istemediğim tek insan asel'dir.
Sevgi her zaman acıya gebedir. Günahlar gibi boğazına dayanır kefareti.
Ben sevdiklerime acıdan başka birşey vermem bu yüzden asel'in beni sevmesini istemiyorum. Canım yansa canı yanıyordu. Bu daha çok yakıyordu bizi.
" Beni allah'a emanet et." Dedim ondan ayrılınca. Sitemle baktığında keyifli bir nefes verdikten sonra yine sarıldım.
