"Sadece bir çocuk verecek bize! Bir oğlan çocuğu! "
♧♧♧
Henüz on yaşındayken babası tarafından hem yetim hem öksüz bırakılan ecrin amcası bildiği babasıyla yaşamaya başladığında hayatın önüne koyduğu hiçbir zorluğun farkında değildi.
Sessizce içi...
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Uçurtma kadar özgür olsam gökyüze varmadan yere çakılırdım: korkarım ki mutluluğun sonu elem bir cehennemdi.
Kabuk tutmayan yaralarımız vardı: geçmişi aslaunuturmayan flash belekler...
Kolumdaki kazağı yukarı çekip şah damarımın üstünde çizilen harfe baktım. Kocaman bir F harfini görmek hiç olmadığı kadar derinden yaralamıştı beni.
Şimdi bedenime izini kazıyan adam kardeşime zorla dokunmuş ve onu incitmişti. Ruhum soğuk bir zemine çarptırılıp ölüme terk edilmişti. Bu soğuk ve karanlıkta elimi tutan yoktu.
"Onu yanlız bırakamam, " diye fısıldadım. Sesim kimseye ulaşmaksızın kulağıma ilişirken derince yutkundum. İçerideki kavisli hava nefes almamı engelledi.
"Lütfen izin verin gideyim." Dedim daha yüksek bir sesle. Düşlerim acıyla kıvranırken kulaklarımda bir yetimin çığlığı yankılandı.
Rabbim o ses bir kadını sağır ediyor, bir kız çocuğunun geçmişini lekeliyor. "Bu ev dingonun ahırı değil öyle her önüne gelen istediğinde gitsin." Diyerek son noktayı koymuştu ayfer hanım. Korkut kaan sadece bakarken bakışları çıplak kolumdaydı.
Korkuyla kazağımı aşağı çekerek dövmeyi sakladım. Bu benimutancımdı. Kesik kesik nefes alıp, " bu konu burada kapandı ,tamam mı? " Dedi ayfer hanım.
Sükunet dilimi bağlarken ona boyun eğmedim lakin diklenecek kadar güçlü değildim. Sakat bir ruh taşıyordum ve ne zaman düşeceğimi de bilmiyordum.
Bir oyun kurdular, içine atıldığım sahne bir cehennem çukuruna denkti. Şimdi o günahı bulup bedenimi saran ateşi yeniden söndürmeye çalıştım.
"Gidiyorum ama gözüm üstünde. "Diyerek çıktı ayfer hanım. Korkut hala gözlerini kolumdan çekmemiş ve öylece dikilmişti.
"Oraya sevdiğini görmeye mi gideceksin?" Havaya kalkan tek kaşıyla baktığında rahatsız olup kıpırdadım. Yanlış anladığı bu durum mide bulandırıcıydı.
Hadi ama , gözleri öfkesini bu kadar haykırmak zorunda mıydı? Saklı bir cehennemde çıplak kalmanın acizliği titretti bedenimi.
Tırnaklarım etime batmaya başladı. "Gitmene izin vermiyorum. "Dedi net bir sesle, korkut. O benim üstüme hükümran mı olmuştu? Pencereden sızan uğultulu sesle derin birnefes alıp duruşumu düzelttim.
