Hangimiz Anonim - Texting

2.1

İyi okumalar.
___

Demir: Neredesin?

Defne: Şurada burada.

Demir: Defne!

Defne: Demir!

Demir: Neredesin?

Defne: Evdeyim, gecenin bu saatinde nerede olacağım?

Demir: Tamam, aşağı in.

Defne: Bu saatte?

Demir: Güzelim pavyona gidelim demedim iki dakika aşağı in dedim.

Defne: Neden ineyim?

Demir: Gecenin bu saatinde senden başka yağlı güreş yapacak birisini bulamadım ve yağlı güreş yapalım diye geldim.

Defne: Ha?

Demir: Defne, aşağı in canım.

Demir: Hadi.

Defne: Bekle.

Demir: Daha ne kadar bekleyeyim ağaç oldum be 

Defne: Söylenme.

Demir: Kızım hadi.

Defne: Tamam.

Demir: Hâlâ yazıyor kıza bak.

Defne: Yani yazarakta gelebiliyorum ama sen bilirsin.

Demir: Güzelim olmayan merdivenler inmen için yardım lazım mı?

Demir: Hızlı olsana.

___

"Geldim, ne söylendin." Gözlerini devirerek kafasını bana çevirdi. "Güzelim bir bak ilk mesajı saat kaçta atmışım." Telefonumu çıkararak attığı mesajın saatine baktım. Tam yarım saat önce atmıştı. "Görmemişim ya."

"Abinler evde mi?" Dedi ellerini saçlarının içinden geçirirken. "Evdeler." Kaşlarını çatarak bana döndü. "Nasıl çıktın evden?"

"Çöp bahanesiyle." Başını anlayışla sallayıp elindeki poşeti uzattı. "Sana getirdim." Poşeti alırken gözlerimi ona çevirdim. "Ne bu?" Duvara yaslanarak gülümsedi. "Baksana." Poşeti açıp içindeki kutuyu çıkararak kutuyu açtım. İçindeki pasta ve kahveler bana bana göz kırparken Demir'e döndüm. "Ya sen nasıl bir şeysin?" Gülerek başını sola yatırdı. "Teşekkür için bir öpücük alırım artık."

"Alamazsın." Dudaklarını büzerek başını eğdi. "Peki." Öpüp öpmemek arasında gidip gelirken biraz yaklaştım. Yaklaştığımda gözlerini bana çevirerek kaşlarını çattı. "Bir şey mi oldu canım?" 

"Canım? Niye bu kadar tatlı söyledin?" Gülümsemesi genişlerken başını sağa çevirdi. Sarı saçları alnına düştüğünde onları düzelterek bana yaklaştı. 

"Hadi." dediğinde kaşlarımı çatarak yüzünü kendime çevirdim. "Ne hadi?"

"Öpmek için yaklaşmamış mıydın? Öp hadi." 

"Bakma bana dön öbür tarafa." Kaşlarını çatarak anlamadığını belirten bakışlar attığında göz devirerek biraz daha yaklaştım ve kafasını öbür tarafa çevirdim. "Böyle dur." Başını anlayışla salladığında hızla atan kalbimi umursamamaya çalışarak yanağına ufak bir öpücük kondurdum. Geri çekilerek hızla bahçeden eve doğru yürümeye başladım. Tabii ki bir şey yokmuş gibi yanında durup konuşamazdım.

"Defne!" Peşimden gelerek kolumdan tuttu ve sorarcasına baktı. "Cidden liseli ergenler gibi davranmayacaksın değil mi?" Söylediğine gülerek kolumu kurtardım. Demin yaptığım hareketi kafamda canlandırdığımdaysa kahkaha attım. "Sen de fark ettin ne kadar saçma olduğunu değil mi?"